UMUT 1: Ölümün Getirdikleri!

Sabah

                          ~   Sabah.  ~

Sabah uyandığım da Barış'a sıkı sıkı sarılmıştım. O ise gözlerinin altı morarmış bir şekilde yatağın başlığına yaslanmıştı.

Ben yataktan kalkınca Barış da hemen sıçrayarak kalkmıştı.

"Kumsal."

"İyiyim merak etme."

"Ne oldu gece?"

"Çok ateşin çıktı."

"Sen başımda mı bekledin?"

"Hayır."

"Gözlerin öyle söylemiyor ama"

"Uyudum ben."

"Eve gitmek istiyorum."

"Bende."

"Kahvaltı edip çıkalım mı?"

"Ben seni eve bırakırım oradan şirkete geçmem lazım."

"Sen git ben geçerim eve hem arabamı da götürmüş olurum."

"Tamam."

Barış kalkıp duş aldığında ben de üstümü değiştirip saçlarımı düzleştirdim.

Barış banyodan çıkınca ona birşey söylemek için arkamı döndüm.

"Barış!"

Ellerimle gözlerimi kapattım çünkü barış sadece belinde bir havlu ile çıkmıştı tabi ya bornozu evde kalmıştı.

"Ya napıyorsun öyle birden çıkılır mı?

" Ne yapsaydım Kumsal alıştıra alıştıra mı çıksaydım?"

"Ya bir de dalga geçiyor."

"Bakma zaten bakman yasak çünkü ben senin kocan değilim."

"Kocamsın diye illa bakmam mı lazım?"

"Sakın bakma üstümü değiştireceğim."

Ellerin gözlerinde kafamı Barış'ın tersine çevirdim.

"Sakın sakın ben şey yapıcaktım zaten çıkıyım."
Geri geri giderken kapıya çarpmıştım.

Kapıdan çıkar  çıkmaz hemen aşağı indim herzaman ki gibi herkes yine masadaydı.

Ben salona girince yerime oturdum.

Annem;

"Kumsal iyi misin?"

"İyim anne."

"Ateşin düştümü bakıyım."

Tam da bu sırada Selim yerinden kalkmış yanıma gelmişti.

"Dur bakıyım."

Alnımdan öperken Barış da içeri girdi.
Bizi görür görmez kaşları çatılmıştı.

İkimiz de masaya oturduğumuz da
Kahvaltı ediyorduk.

"Anne bundan sonra Meltem Abla bizim evde dursun siz  kendinize başka birini bulursunuz."

Babam:
"Kumsal ne oluyor?"

"Bir şey olduğu yok baba Meltem Abla benim evimde çalışacak."

"Bize sorman gerekmez mi?"

Bakışlarımı tekrar babama çevirdim.

Sesimi yavaşça yükseltince masada ki herkes birden  susmuştu.

"Siz beni bu evliliğe zorlarken sordunuz mu?"

"Kumsal onunla bu bir değil."

"Sormadınız çünkü."