VAMPIRE LOVE STORY (Bitti)

bölüm 3

Bir süre sonra...

Gözlerimi açtığımda hala kemal'in evinde olduğumun farkına vardım. Bayılmış olmalıydım. Kemalin beni taşıdığını ve yatağa yatırdığını hatırladım. Yandaki odadan sesler duydum ve kemale haber vermek istedim. Ama aniden önümde belirdi ve endişeli bir şekilde baktı.

"Ayla, nasıl hissediyorsun?"

"Şimdi iyiyim. Nr kadardır buradayım? Annem endişelenecek!"

"Leyla anneni aradı ve onda kalacağını söyledi."

"Ugh, demek böyle dedi..."

"Dünki konuşmamızı hatırlıyor musun? Leyla hakkında konuşmuştuk."

"Hatırlıyorum..."

"Çok ikna ediciydi. Leyla her geçen gün güçlerini daha iyi idare ediyor."

"Peki leyla nerede? Neden benden kaçtığını anlamıyorum..."

"Yarın o da burada olacak, söz veriyorum."

"Tüm bunların gerçek olduğuna inanamıyorum kemal..."

"Duygularını anlamak için benim gibi zamana ihtiyacın var. Tek kafası karışan sen değilsin."

"Ne demek istiyorsun?"

"Ayla, varlığın içimde bazı duyguları harekete geçiriyor, bir daha hiç hissetmeyeceğimden emin olduğum duygular."

"Kemal... Özür dilerim, ama anlamıyorum, daha yeni tanıştık."

"Özür dilemene gerek yok. Neyse, yarın konuşuruz. Şimdilik yatağa geri dönmelisin.

"Yarın kouşuruz..."

Düşüncelerim kaos içindeydi, ve duygularım karışıktı. Herşeyin sadece bir hayal olmasını her dilediğimde, gerçekler yüzüme vuruyordu. Bir süre sonra yorgunluktan uyuyakaldım...

Bir sonraki gün...

Uyandığımda öğleden sonraydı. Ev sessiz ve sakindi. Masanın üzerinde ismimin yazılı olduğu bir zarfla yemek bulunan bir tepsi vardı, leyla'nın elyazısıylaydı.

"Afiyet olsun! Seni alışveriş merkezinin yanındaki cafede bekliyor olacağım." diye yazıyordu zarfta.

Leylanın vampir olduğunu öğrenmek gerçekten beni şok etmişti.
Ama bir diğer yandan, garip bir şekilde Kemal'i sevdiğimin farkına varmıştım. Daha sonra ise, ali beni aradı...

"Selam, ayla! Bütün sabah senin aramanı bekledim."

"Üzgünüm... Sana leylalarda kalacağımı söylemeyi unuttum."

"Onu birlikte de ziyaret edebilirdik, şimdi nasıl?"

"İyi, merak etme. Ama bir daha asla aynı olmayabilir."

"Ne olmuş ki?"

"Bunu sana telefonda anlatamam. Pazartesi okulda görüşürüz."

"Bu kadar zaman görüşmeyecek miyiz? Çok acımasızsın!"

"Evet, sahip olduğun en acımasız kız arkadaş."

"Evet. Diğerleri senden çok daha iyiydi aslında... Yenileri de olabilir..."

"Lütfen kapa çeneni! Beni deli etmeye mi geldin?"

"Kızgınken komik oluyorsun da ondan."

"Görüşürüz!"

Dedim ve yüzüne telefonu kapadım.

Sonra kahvaltımı bitirip leyla ile buluşmaya gittim. Kafeye girdiğimde leylayı orada oturuken gördüm, yalnızdı, ne yazık ki... Varlığımı farketti, kafasını kaldırdı ve el salladı.
Konuşmaya başladım;