VAMPIRE LOVE STORY (Bitti)

bölüm 12

İnsanlar bazı karmaşık duygulardan nadir birşey olarak bahseder. Ama bunlar artık benim günlük yaşamımın bir parçası olmuştu. Pes etmekten korktuğum gibi denemekten de korkuyordum. Hayatımı bu kadar farklı düşüncelerle yaşayıp yaşayamayacağımı düşünüp duruyordum.

Yüzüncü defa, yine buradayım, kemalin evinde yalnız uyanıyorum. Herşey çok sessiz...

"Kemal! Leyla?"

Gitmişler... Belkide onlar...
Oh, bunu hayal etmesi zor, ama beslenmeleri gerekiyor.
Bir bardak çay almak istedim, ama mutfakta hiç yoktu, yemek de yoktu...

Tabi, ne bekliyordum ki...

"Ayla, uyanmışsın!" diyerek önümde belirdi kemal.

"Evet... Evet, beni ürküttün!"

"Bence yatağına geri dönmelisin."

"İyiyim.. Biraz çay istemiştim."

"Leyla'ya gidip bir şeyler almasını söyledim. Birazdan gelir. Ona geç gelmemesini ve seni uzun süre yalnız bırakmamasını söyledim."

"Keşke uyandığımda burada olsaydın..."

"Bunu gerçekten ister miydin, Ayla? Her geçen gün daha yakın mı olmamı istiyorsun?"

Söyledikleri aklıma gelip duruyordu... 'Sana yakın... Her gün...'

"Evet... Bunu senle tanıştığım günden beri istiyorum."

"Tatlı ayla. Bende hiç bilmediğim duyguları uyandırdın. Bunu biliyor muydun?"

Ellerimi yavaşça tuttu ve işte o zaman ne kadar gergin olduğunu anladım.

"Seni seviyorum, Kemal..."

Ellerimiz sımsıkıyken bana yaklaştı ve kısık bir sesle bana şöyle dedi;

"Ben de seni seviyorum, Ayla, sonsuza kadar..."

Bana çok yakındı. Ne kadar endişeli olduğunu, ve varlığımda kendini ne kadar çok kontrol etmeye çalıştığını hissedebiliyordum. Kafamı biraz kaldırdım ve gülümsedim. Ona daha da yaklaştım, gözlerimiz birbirimize kenetlenmişti ve o da bana yaklaştı, ellerimi yavaşça yüzüne koydum, o da beni yavaşça belimden kavradı. Onun dudakları hizasına geldim. Dudaklarına doğru eğildim, ve onu yavaşça dudaklarından öptüm. Kendini koruduğu duvarları kırdım ve bana teslim oldu. Sonunda birbirimize hissettiklerimizi söylemiştik. Onu tedirgin eden şey ise acaba benim onun hislerine nasıl bir tepki vereceğim sorusuydu. Fakat birbirimizi seviyorduk, sadece şu ana kadar farkında değildik.
Bir süre beni yavaşça tuttu sonrasında beni aniden kendisine doğru çekti ve uzun zamandır içinde tuttuğu arzulu duygularla beni geri öptü...

Sonraki gün...

Tüm gün boyunca harika hissettim. O kadar harika ki beni tehdit eden tüm tehlikeleri unuttum. Hissettiğim aşk, hayatımdaki tüm negatif şeyleri bastırıyordu. Mutluydum.

Kütüphaneye gittik...

"Tüm günüm boşa gitti ve bunun yerine birçok şey okuyabilirdim."

"Böyle düşünme. Ve hissettiğin şeyden dolayı kendini suçlama." dedi Kemal.

"Mutluyum ve aşığım... Bu kadar mutlu olmamalıymışım gibi hissediyorum, henüz değil... Annemden dolayı..."

"Biliyorum, tatlım. Esra'yı hepimiz özlüyoruz. İyi mizaçlı bir kadındı..."

Yanıma oturdu ve yavaşça yanağımdan öptü. Saçlarıma dokundu ve okşadı. O benimleyken nerede olduğumuzu unutmak çok kolaydı.

"Çok güzelsin, Ayla..."