VAMPIRE LOVE STORY (Bitti)

bölüm 4

Ne kadar süre yerde kaldığımı ve nerede olduğumu bilmiyordum.

Bacağım çok acıyordu.

En son gördüğüm; Kemal'in beni kurtarmak için koştuğuydu.
Beni kucağına aldı ve ismimi söylerek beni uyandırmaya çalıştı. Fakat ayılamadım...

Bir süre sonra...

Ayağa kalkmaya çalıştım, ama keskin bir ağrı beni durdurdu. Paniklemeye başlamıştım. Sonra umutsuzca bağırdım,

"Yardım edin! Kimse var mı?"

Leyla odaya girdi ve konuştu,

"Ayla, buradayım, iyi olacaksın, sadece sakin olmalısın."

"Bana ne oldu? Neden heryerim ağrıyor?"

"Kaza geçirdin."

"Kemal de benimleydi, o iyi mi?"

"Bence bir ölümsüz hakkında endişelenmene gerek yok." dedi gülümseyerek

"Annemi aramlıyım. Telefonum nerede?"

"Zamanı gelince. Önce biraz dinlen."

Kemal kapıyı çalarak içeri girdi ve konuştu,

"Leyla, bizi biraz yalnız bırak."

"Tabi, aşk kuşları."

Leyla'ya bu söylediği şeyden sonra ona kızgın kızgın baktım.

Benim bakışlarımdan uzak durdu ve kıkırdayatak odadan çıktı.

Leyla gittiği anda Kemal yaklaştı ve önümde durdu.

"Ayla, çok özür dilerim. Benim suçum. Kazayı önlemek için zamanında hareket etmedim. Sürücü kaçtı, ama onu bulacağım!"

"Kemal, lütfen kendini suçlama. Senin hatan değil. Daha az konuşmalı ve trafiğe daha fazla dikkat etmeliydim.
Neden ambulans çağırmadın?"

"Çünkü seni iyileştirmek için daha hızlı ve daha iyi bir yol biliyorum. Ne demek istediğimi anlıyor musun?"

"Beni dönüştüreceksin... Çözümün bu mu?"

"Kimse sana dönüştürme hakkında birşey söylemedi. Sana yardım etmem için, kanımdan içmelisin."

"Ama..."

"Yarın daha iyi olacaksın, söz veriyorum...."

Masadan bıçağı aldı ve avcunu kesti. Canın acıyıp acımadığını anlamadım, çünkü yüzünde bir ifade göremedim. Ne yapmam gerektiğini biliyordum, ve kabul ettim.
Vampir kanı içtim!

Sonraki sabah...

Dün gece zor geçti. Acı çok azalmamıştı, bu yüzden iyi uyuyamadım. Rüyamda ormanda kaybolduğumu ve Ali'yi aradığımı, ama onun yerine Kemal'in beni kurtarmaya geldiğini gördüm. Uyandığımda, rüyanın tesadüf olmadığının farkına vardım. Harika hissettim. Sonrasında Kemal ve Ali odaya girdi.

Kemal: Günaydın, ayla. Şimdi daha iyi hissetiğini görebiliyorum.

Ali: Ayla, leyla ne olduğunu söyler söylemez buraya geldim.

Ben: Selam, ali. Burada olmana sevindim.

Ali: Daha erken gelemediğim için üzgünüm.

Kemal: Ayağa kalktın, bu iyiye işaret.

Ben: Kemal, bu kadar hızlı iyileşmemi sana borçluyum. Görüyorum ki aliyle tanışmışsın.

Kemal: Evet. Ali, ayla'yı sana bırakıyorum.