VAMPIRE LOVE STORY (Bitti)

bölüm 13

Sessizlik yavaşça ruhuma emekliyordu... Yada ruhum orada dahi değildi... Damarlarımda soğuk kanın dolaştığını hissedebiliyordum, kullanılmayı bekleyen gücü hissedebiliyordum. Kendi kalbim dışında herşeyi hissedibiliyordum. O da annem gibi sonsuza kadar ölmüştü...

Kemal: Leyla, tut onu!

Leyla: yakaladım! Ona bunu yapmayı bırakmasını söylemelisin, seni dinler!

Kemal: Ayla, bana bak! Kendini kontrol etmelisin!

Ayla: edeceğim, etmeliyim!

Kemal: Leyla, Ali'yi götür.

Leyla: iyi olacaksın, Ali, fazla kan kaybetmemişsin.

Ali: onu sen iyileştirdin! Ama, böyle mi olmalıydı?

Ben: özür dilerim.

Ondan özür dilemek için ona yaklaştım.

Ali: siz, kan emiciler! Bana dokunmayın! Ve sen, Ayla, lütfen yaklaşma.

Yaklaşmayı bıraktım ve geriye adım atmaya başladım.

Leyla: Ali, sence de herşeyi olduğu gibi kabul edemez misin?

Ali: bu başıma gelen onca şeyden sonra mı? Bilmiyorum...

Ben: senin başına ne geldi ki?! Ben annemi, babamı kaybettim! Beni ve çevremdekileri öldürmeye çalışan Selçuk diye isimli bir psikopat var! Sen benim çektiğim acıların zerresi kadar acı çekmedin! Benim neler hissettiğimi bilemezsin!

Çok sinirliydim, ve direk olarak Ali'nin gözlerine kızmış bir şekilde bakıyordum. Sinirimle birlikte gözyaşlarım da olmuştu, artık, sinirden ağlıyordum. Ali beni olduğum gibi kabul etmek istemiyordu, ve üstüne üstlük kendisine acımaya başlamıştı.

Leyla: Ali, Ayla ölseydi sanırım daha çok hoşuna giderdi..?

Ali: hayır, ama...

Sonra da bakışlarını Kemal'e çevirdi.

Ali: hepsini o yaptı!

Kemal: Ali, yapmak zorundaydım! Ayla'yı kurtarmanın tek yolu buydu... Üzgünüm, Ayla...

Ben: ali, Kemal'i desteklemediğin için üzgünüm, ama beni kurtarabilecek tek şeyi yaptı.

Kemal: Ayla'yı bugünden sonra farklı bir hayat bekliyor...

Sonraki gün...

Ölümsüz hayatımın ilk gününde, Kemal görüş alanından çıkmama izin vermedi. Sanırım Leyla'nın kendi başına beslenmesine izin verdiği için hala suçlu hissediyor ve bu yüzden şu anda bu kadar korumacı davranıyor.

"Kemal, buraya neden geldik?"

"Burası kasabadan daha güvenli. En azından en kritik dönem geçene kadar..."

"Ama tamamen iyiyim."

"Böyle söylüyorsun çünkü hala aç hisetmiyorsun, ama bu an meselesi..."

Aniden, tenimde rüzgarın esişini ve binlerce koku getirdiğini hissettim. Hareketlerim hızlandı ve kaslarım bir şey bekliyormuş gibi sıkılaştı...

"Bunu duyabiliyor ve hissedebiliyorum... Hissedebiliyorum, beni çağırıyor..."

"Koku alma duyun artık hiç olmadığı kadar iyi."

"Bir sürü farklı koku..."

"Tam da öğrenmen gereken bu. Koku duyunun sana kılavuzluk etmesine izin ver..."

"İnsanların arasındayken kendini sınırlamak zor olacak."

"Hepsi zaman içinde olacak. Şimdi, susuzluğunu giderme zamanı."