VAMPIRE LOVE STORY (Bitti)

bölüm 18

19:00 akşam...

Selçuk bizi halletmeye geldi, ki bu kesinlikle tesadüf değildi. Benim suçumdu. Evin üzerindeki tüm o koruma büyülerine rağmen portal Selçuk'un odama erişebileceği kadar uzun süre açık kalmıştı.

Selçuk: huh! Kız bunu bir oyun zannediyor herhalde! Oyun oynayacağız Ayla, ama benim kurallarıma göre!

Selçuk'un aileme ve sevdiklerime yaptıklarından sonra, 'neden?' diye düşünemeden duramadım. Neden şimdi? Neden biz? Niye sevdiklerimiz?
Belki de onun kızı olmadığım için, sonradan anlaşıldı ki bu gerçekten çok uzak bir ihtimal değildi...

Yarım saat önce...

Salonda sessizlik hüküm sürüyordu.
Kemal'den birkaç metre uzakta duruyor, gözleri kısık ona bakıyordu. Sesi ve elleri titriyordu...

Kemal: merhaba selin. Hoşgeldin!

Selin: ...

Kemal birkaç adım atıp tam Selin'in önünde durdu. Tokalaşmak için elini uzattı. Tamamen sakindi.

Selin: kemal?! Bu sen misin? Ayla, Kemal'in burada olduğunu bana söylemedin!

Ben: sürpriz yapmak istedim.

Selin: birilerini sakladığını biliyordum, ama kim olacağı aklımın ucundan bile gelmezdi!

Kemal selin'le tokalaştı, ve oturacağı yeri gösterdi.

Gözleri Kemal'e kilitlenmişti, şok olmuş gibi bir hali vardı, ve kanepeye oturdu. Selin'e içecek birşeyler getirip Kemal'in yanına oturdum.

Ben: Kemal bana senin hakkında herşeyi anlattı... Yani ikiniz hakkında...

Selin: çok uzun zaman oldu... Onca zaman geçmesine rağmen hala sevdiğim adam gibi göründüğüne yemin edebilirim.

Kemal: belki de başkasına aşık olduğum için olabilir.

O başkası bendim. Bana baktı ve gülümsedi.

Selin: oldu o zaman... Şerefe!

Ali: şerefe!

Kemal, Leyla ve benim bardaklarımız elimizde değildi, ama diğer yandan Ali gayet iyi hazırlanmış durumdaydı. Ne kadar alkol içtiğine aldırmıyordu ve gayet iyi bir ruh hali içindeydi.

Leyla: yiyecekler biraz soğumuş bu yüzden ısıtacağım.

Selin: teşeklürler... Bu arada, ismin neydi?

Leyla: ben Leyla ve eskiden Ayla'nın en iyi arakdaşıydım...

Ben: hala benim en iyi arkadışımsın Leyla.

Selin: Ayla doğruyu söylüyor Leyla. İçinde çok fazla üzüntü görüyorum...

Herkes birkaç dakikalığına suskundu, konuşmaya çekiniyordu. Kemal dili bağlanmış bir şekilde yere bakıyordu, Leyla masayı kurmak için bekleyemiyordu, Ali de bize çok komik görünüyordu, gülmemek için kendimizi zor tutuyorduk. Tam anlamıyla sarhoştu.

Kimsenin üst katta neler olup bittiğine dair hiçbir fikri yoktu. Çok geç olana kadar da kimse farketmedi. Aniden, yemek masasında baradk elimizde hiçbir güç olmadan kırlıdığını gördük, kemal Ali'ye baradk uzatırken bir anda patlamış gibi kırldı, ve biliyorduk ki bu iyiye işaret değildi. Herkes ayağa fırlamıştı ama Ali hariç, o gayet sakince koltuğunda oturuyordu.

Kemal: üst kattan ses geliyor! Gidip kontrol edeceğim.

Selin: biliyordum...

Ben: Kemal, bekle! Ben de seninle geleceğim.