LİSA; JUNGKOOK-AH AĞLIYORSUN!!
Dediğimde gözümden yaş gelmeye başladı.
Bu göz yaşı neden akıyordu bilmiyorum.
LİSA; sana sarılmak o kadar çok istiyorum ki anlatamam.
LİSA; s-sen bunu başardın!
BUNU SEN BAŞARDIN!
Dediğimde hala gözlerimin içine bakıyordu.
Ve göz yaşlarını umursamıyordu.
Biranda durdum.
JUNGKOOK AĞLIYORDU.
Ağlıyordu ama neden?
Ne hatırlamıştı?
NEDEN GÖZÜNDEN YAŞ GELMİŞTİ?
SENDEN ÖĞRENECEĞİM ÇOK ŞEY VAR
JEON JUNGKOOK..
————————————————————————
Diğer elinide alıp sıkıca tutumaya başladım.
Ona baktığımda yutkundum.
LİSA; JUNGKOOK-ah...
Dediğimde gözüm istemeden başka yöne kayıyordu. Çünkü onun bu halini görmek istemiyordum.
ÇÜNKÜ O ACINACAK HALDE BİRİSİ DEĞİL.
OLAMAZDA.
Bir kere daha yutkundum.
Ona bakıp sadece ona odaklanmaya başladım.
LİSA; jungkook-shi... b-bir şey hatırladın mı?
Yavaşça ellerimden elini çekti.
Yatağın başına geçip yaslanmaya başladı.
Dizlerini kırpıp kollarını üstüne koyduktan sonra kafasınıda koydu.
Ona yaklaşıp tam saçına dokunacakken bileğime kadar gelen eldiveni tuttu.
Ve yavaşça geriye çekti.
Yanındaki rapor dosyasını alıp içindeki kalemle boş bir sayfaya yazılar yazmaya başladı.
Ona anlamsıca bakıyordum.
Ne yapıyordu?
Dosyayı bana doğru attığında elime aldım.
Üstündeki yazıları okumaya başladım.
-LÜTFEN BURADAN ÇIK-
Yazısını görmem ile gözümden yaş geldi.
Çıkmamı istiyordu. Ama neden?
Jungkook neden benden saklıyorsun?
Neden hatırladığın şeyleri içinde tutuyorsun?
LİSA; p-pekala. İ-iyi olduğunda geleceğim.
Yavaşça yataktan inmeye başladım.
Ve odayı terk ettim.
Odama doğru yol alıp durdum.
Korkuyordum ve Hiçbir şey yapamıyordum.
Sanırım en çokta bu canımı acıtıyordu.
Belkide HATIRLAMAMASI onun için iyi bir şeydi ama o hatırladı.
HATIRLADI AMA NEYİ?
