YENİ HAYAT - İKİNCİ ŞANS SERİSİ I - FİNAL

9.BÖLÜM - ANLAŞMA

Bu da işe başlamadan önceki son sürpriz olsun =)

----------------------------------
Arın ile kızı arabaya bindiler. Yaren babasına baktı. Sinirli görünüyordu.
“Baba sence Miray’ın sevgilisi var mıdır?”
“O da nereden çıktı?” dedi kızgınlıkla.
“Çok süslenmişti. Babaannem bir keresinde teyzeme demişti beni almaya geldiğinde. ‘Sevgilin mi var, bu kadar süsleniyorsun?’ demişti. Sence Miray’ın da var mıdır?”

“Saçmalama, yok sevgilisi falan. Olamaz!” sonra ne dediğin fark edip, düzeltti, “Hem olsa da bizi ilgilendirmez. Onun özeli.” -Özel falan yok. Beni öptü o! Benim onun özeli!
“Ama sevgilisi olursa seninle evlenemez.”
“Tatlım, hadi bugünün tadını çıkaralım. Olur mu?”
Kız başını salladı.

Baba-kız güzel bir sabah geçirdikten sonra, Arın Yaren’i anneannesine bıraktı ve Murat’ı arayıp, eve çağırdı.
Murat geldiğinde adamın tavrı ona tuhaf geldi, “Ne oldu? Bu suratının hali ne?”

“Girsene,” dedi adam öfke ile. Elindeki viskiyi bir dikişte içti.
“Hey, hey yavaş. Ne yapıyorsun?”
“Ne yapıyormuşum gibi görünüyorum? Deliriyorum,” dedi ellerini iki yana açarak.

“Onu fark ettim de sebep ne onu çözemedim.”
“Miray...”
“Miray? Ne alaka?”
“Geçen gece, Yaren’in konuştuğu gece, biz onunla biraz yakınlaştık.”
“Ne kadar yakınlaştınız?” yüzü şaşkınlıkla farklı bir şekle girdi.
“Öpüştük.”

“Maşallah,” dedi alay ederek. “Başka?”
“Dalga geçme Murat vallahi seni bu şişe ile öldürürüm. Çare bul.”
“İyi de öpüşmüşsünüz işte. Sorun ne?”
“O, hatırlamıyor. Ya da numara yapıyor bilmiyorum. O Tunç da çabası tabi. Ne buluyor o kedi görmüş korkak Tweety tipli çocukta da anlamadım.”

“Tunç kim? Tweety kim?”
“Tunç gereksiz sarışın mavi gözlünün biri. Tweety de ‘bi kedi gördüm sanki’ diyen korkak civciv.”
“Kuş o kuş,” dedi gülerek. “Anladım, bayağı kıskanmışız. Kıskançlıkta ödül bile almışız.”

“Murat, çözüm bul. Benim şuan onun eve gelmesini sağlamam lazım. Şu videoya baksana!” deyip, Instagramda kadının paylaştığı hikayeyi açtı. Tunç arabayı sürüyordu, kendi önde oturmuş şarkıyı bağıra bağıra söylüyordu.

“Bundan sonra seyret sen, görcen şimdi beni de!
Gezcem, tozcam, eğlenecem, vurcam dibine dibine!
Yatcan, kalkcan, merak edicen, sorcan ‘Nereye?’
Gidiyorum cehennemin ta dibine, gelcen mi?”
(ECE SEÇKİN-DİBİNE DİBİNE)

“Şarkıya bak şarkıya. Lafları sokmuş sokmuş durmuş. Sanki kadının işi güç yok, oturmuş Miray hanıma yazmış şarkıyı. Bak bak hareketlere bak! O işaret parmağını alır-neyse. Ben biliyorum ama sana ne yapacağımı? Cehennemin dibini göstereceğim, başka dipleri de. Dibini düşürmeyen ne olsun Miray! Çağır şunu gelsin Murat, yoksa cidden dibine dibine gircem- şey yani başlayacağım.”

“Abi şu olayı tam anlatır mısın? Valla benim beyin yandı şuan.” Adam gülmekten konuşamıyordu.
“Sabah böyle giyinmiş, yok giyinememiş, saçma salak kumaş parçaları ile sadece mahrem yerlerini örtüp, inmiş bana. Bir de bir çorap giymiş maşallah, Sertab Erener şarkısı gibi olmuş. Yırtık pırtık. Çorap demeye bin şahit ister. O derece. Dedim ama ben ona, ‘O çorap ne?’ dedim. Modaymış. Modana sıçalar.”

“Abi çorabı geç. Konuya gir,” dedi Murat bıkkın bir sesle.
“İşte o Tunç’la görüşmeye gitti o kılıkta, yırtık çorapla gitti.”
“Hay çorabına. Ne çorapmış abi.”

“Aynen, ne çorap ama. Çıktı gitti onunla. Bak bu saat oldu gelmedi. Ne yapıyorlarsa bu saate kadar. Gerçi gördük cehennemin dibinde ateş üstünden atlamaca oynuyorlardır. Hay ateşlere düşe o kıçın Tunç. O sarı sarı kimin yarı saçların yanası Tunç. Beyaz tenin bronzlaşmayası, kızarası Tunç. Dönmüş kızarık tavuklara dönesin Tunç.”