YENİ HAYAT - İKİNCİ ŞANS SERİSİ I - FİNAL

14.BÖLÜM - ACIM TENİNDE SON BULDU

bölüm gecikti farkındayım, o yüzden iki bölümü birleştirdim =) 

--------------------------------------------------------

Günü Yaren kazanmış ve anneannesine gitmemişti.

"Siz iki cadı benimle baş edebileceğinizi mi sandınız?" diye bağırdı adam bahçenin içinde. "Nereye saklanırsanız saklanın, sizi bulacağım ve büyük cadı seni tek başına kıstırdığım yani bulduğum yerde kork benden!" evin arka bahçesine doğru ilerledi.

İki küçük kıkırtı duyduğunda o tarafa baktı ve şeytanca sırıttı. Küçük çalının arkasından gözüken kırmızı fiyongu gördüğünde çalılıkların oraya geldi ve tepelerinden bakıp, "Evet küçük cadılar, sobelendiniz!" diye bağırdı ve koşmaya başladı. Miray'la Yaren de onun peşinden gittiler. Miray adamı durdurup, Yaren'in kazanmasını istiyordu. Ama adam küçük çocuk gibi davranıp, onları yeniyordu. 

"Arın!" diye bağırdı ama Arın çoktan duvara varıp, "Sobe sobe!" diyerek ikisine bakıp, sırıttı. "Ben yendim."
Miray alkışladı, "Bravo, aferin sana."
"Tabiki aferin bana," dedi gülerek. Sonra küçük kızının surat astığını gördü. "Ama kızım-" 

"Ben küstüm seninle!" dedi ve çimenlere oturdu.
Babası da yanına gidip onu gıdıklayarak çimenlere uzandı. Miray da yanlarına geldi, adam ikisini yatırıp, sırayla gıdıklıyordu.
O sırada demir kapının açılma sesini duydu ve o tarafa baktılar. Arın gördüğü kişi ile yutkundu ve hemen ayağa kalktı. Öfkelense de belli etmedi. Miray'ın da elini tutup onun kalkmasına yardımcı oldu. 

"Jale, hoş geldin," dedi elini uzatarak. Sesi buz gibiydi.
Kadın adamın eline sadece baktı ve diğer kadına çevirdi bakışlarını "Evlenmişsin," dedi iğrenir gibi kadına süzerken.
Arın dişlerini sıktı, "Evet, evlendim. Eşim Miray," Miray'a baktı. Kadının bakışlarından kasılmıştı. "Yaren'in teyzesi Jale."
Miray gülümsemeye çalıştı, "Memnun oldum." 

"Ama ben olmadım. Yeğenim sizden 'anne' diye bahsediyor."
"Jale!" diye uyardı onu Arın ama kadın susmadı.
"Ne Arın ne? Daha kaç aydır tanıdığı kadına 'anne' diyor benim yeğenim. Bu sıfatı kullanacağı kadın o değildi. Ablamı ne çabuk unuttun da onu onun yerine koydun?" 

Adam sinirle kızın kolunu tuttu, "İstersen o konuya hiç girmeyelim Jale! Sen zararlı çıkarsın. Zira ablanı çabuk unutan ben değildim. Sendin."
Miray olayı anlamak ister gibi ikisinin arasında gidip geliyordu.
"Evet, ondan sonra asla evlenmem diyen de sendin."
"Ben asla evlenmem demedim!" diye gürledi, "Seninle evlenmem, dedim. İkisi aynı şey değil." 

"Yeğenim birine 'anne' diyecekse, bu yabancı bir kadın olmamalıydı."
"Karımın kız kardeşini koynuma mı alsaydım? Sen ne iğrenç bir şey istediğinin farkında mıydın acaba? Üstelik daha ablanın ölümünün üzerinden üç ay bile geçmemişti."
İkisi de Miray'ı unutmuşlardı. Miray Yaren'i kucağına alıp, içeri geçti. Yaren ona sıkı sıkı sarılmıştı. 

"Sana anne dedim diye mi bana kızdı?"
"Yok bebeğim, onlar başka şey için tartışıyorlar," deyip, dışarı baktı. Arın kızı kolundan tutmuş, dışarı çıkarıyordu.
Jale son anda adamın tutuşundan kurtuldu, "Bırak beni!" diye bağırdı ve adama sert bakışlarla bakmaya başladı. "Kim için acı çektiğini, senelerce ağladığını, yas tuttuğunu sana anlatmamı ister misin 'enişteciğim'?" 

"Ne demek istiyorsun?"
"Jülide beni hiç sevmedi, hep kıskandı, hiçbir zaman ondan daha başarılı olmamı hazmedemedi. Seni ilk ben söyledim ona. Seni sevdiğimi, sana aşık olduğumu. Ama bunu bile çekemedi. Seni benden o çaldı!" diye bağırdı. "Sen böyle bir kadına aşıktın. Zayıf, kıskanç ve hırsız bir kadına!" gözyaşlarını sildi, "Öldüğüne hiç üzülmedim. Çünkü seni bana her anlattığında gözlerindeki bana olan nefretini görüyordum. Öldüğüne hiç üzülmedim, çünkü artık benim olabilirdin. Ama sen gittin o kadınla evlendin!"