Günlük | Barış Ozansoy

Günlük 11: Hamlamışım

Belkıs,

Basketbol takımına ara vereli iki hafta geçti ve ben hayatıma enerji veren tek şeyi hepten bırakmış gibi hareket edince hata yaptığımın farkına vardım. Alt tarafı rahatsızlanmıştım ve koç takımın iyiliğini düşünüyordu, neden üstüme alındım ki? 

Bu sabah artık toparlanmam lazım dedim kendime ve spor aletlerinin olduğu odaya indim. Fakat hoşuma gitmeyen bir gelişmeyle karşılaştım. 
Yalnızca iki hafta egzersiz olmadan vakit geçirmeme rağmen sanki hiç spor yapmamış gibi acemileşmişim.

Ortalama bir buçuk saatlik egzersizimin yarım saatine bile yetişemedim, nefes nefese kalınca. Alnımdan aşağı süzülen ter damlacıkları yanağımı okşayıp boynuma kayarken vücut sıcaklığımın arasında soğuk rüzgarlar hissettim. Sanırım onca ısının sebep olduğu sıcaklığa rağmen üşümekten kurtulamamıştım. 
Az önceki yazdığım cümlenin doğruluk payının yüksekliğini bahçeye çıkınca daha iyi kavradım. 

Bedenimi hafif ama etkili titreme nöbeti ele geçirdi, fakat fırtına öncesi sessizliği misali öyle bir gölgeleşmişti ki, dişlerim titremekten birbirine çarpana dek idrak edemedim soğukluğu. 
İşin garibi, hava serin ya da soğuk bile değildi halbuki. Beni donduran nefesin kaynağı bizzat bedenimin derin köşelerinden gelmekteydi. 

Bunun üzerine aceleyle içeri kaçıp üst katta ortak kullanılan banyoya attım kendimi. Kapıyı kapatıp kilitledikten sonra geçtim aynanın karşısına. Lacivert, siyah ve beyazın ahenkle dans etmesi gerekirken yalnızca varlıklarını kabul etmekle yetindikleri fayanslarla kaplı duvara yaslandım, hafifçe kırdığım dizlerime tutunarak destek aradım. Yüzümün solgunluğunu incelerken meraklanmadan edemedim, hastalık sona ereli çok olmuştu oysa. 

Virüsü tamamen vücudumdan atamamışım demek ki deyip geçiştirmek istiyordum o ana kadar Belkıs. Lakin yine o banyoda bulunan tartıya çıktığımda kilomu ölçüp normalinden beş kilo eksik görünce, telaşlanmadan duramadım. 
Tamam, ilk günlerde iştahım kesilmişti tabi fakat beş kilo kaybettirecek kadar feci bir his kaybı değildi ki. 

Büyük ihtimalle o beş kilo sudan gitti gerçi, yine de kuvvetten kesilmemin sebebini hala tam anlamıyla çözemedim. 

Demek oluyor ki, sonunda profesyonel yardım almanın zamanı geldi. 

Az evvel internetten doktor randevusu aldım sekiz gün sonrasına. En yakın zamanı o güne bulabildim anca. Aslında üç gün sonra saat öğleden sonra üç civarı da bir boşluk vardı fakat ben bilgilerimi yazana kadar başkası çoktan kapmıştı randevuyu. 

Geç olsun güç olmasın lafı tam da burada devreye girmeli işte.

Hem, yazılı haftasına giriş yapmış bulunmaktayız. Performansımı iyice düşürme niyetinde kesinlikle değilim. Basketbolu zaten hayal kırıklığına uğrattım, geleceğimi daha kötü tehlikeye atmayacağım.

Seni üzerine koyduğum masanın her tarafı kitap, defter ve bir sürü kırtasiye malzemeleriyle dolu mesela. Evet, ders çalışmaya ara verdiğim vakit diliminde sana yazmaktayım şu anda. Eh, sen de benim gibi sayısal bölümde okusaydın çevren hep dağınık ve kafan hep bulanık olurdu. Eminim sen de kendin gibi bir dert ortağına ihtiyaç duyardın benim yaşamıma sahip olsaydın. 

Ha, böyle söyleyince de hep kötü giden gelişmeler var sanma sakın. Bizim için iyi haberleri sona sakladım. 

Amazon kızı ile mesajlaştık, hem de ilk mesajı onun attığı konuşmadan bahsediyorum. 

Gayet basit bir soruydu esasen sorduğu. 'Ben yokken düz yolda takılıp düşmedin değil mi?'

Her durumda insanları güldürmeye çalışan mizacını ayrı bir seviyorum amazon kızının. Hem senin hakkında endişeleniyor ve seni korumak istiyor, fakat insanların olumsuz anlamaması için işin içine şakayla karışık küçük deniz dalgaları katıyor ve ortaya işte böyle benzersiz amazon kızı Yaprak çıkıyor. 

'Sen beni merak mı ettin?' diye cevap verdim ben de, göz kırpan emoji ile birlikte.

Tamam, bazen cidden gıcık ve arsız davranabiliyorum. Fakat kötü niyetim yok ki. Hem kim bilir, belki İstanbul'da bir yerlerde minik bir amazon kızı, telefonuna gelen hafif yılışık mesaja karşılık sinirden gözlerini fal taşı gibi açıyordu.

Hatta dur sana mesajlaşmanın geri kalanını da not edeyim:

'Evet, iyileşmişsin. Cıvımandan belli oluyor.'

'Şaka bir yana, nasıl olduğumu sorduğun için teşekkür ederim amazon. Daha evvel de hastalandım, ki bu herkesin başına gelen bir durum, fakat hiç böylesine uzun ve etkili sürenine yakalanmamıştım. Nasıl bir virüs çeşidi girdiyse artık bünyeye.'

'Babam da seneler önce yine ağır şekilde hastalanmıştı, yalvardık yakardık doktora görün diye ama o griptir geçer diye inat etmişti. En son bir götürdük hastaneye, ciğerleri küçülmüş zavallının. Yeniden eski haline getireceğiz diye baya çaba sarf ettik. Sen de inat etmiyorsundur umarım, malum DNA'nda keçi genleri bulunduğu için emin olamıyorum.'

'Merak etme amazon, kötü bir şeyim yok. Neredeyse eski halime döndüm hatta. Sadece bol bol sıvı tüketip dinlenmeye devam ve her şey biter.'

'Eh, öyle olsun bakalım, şimdilik lafına itimat etmeyi yeğliyorum. Ama yalan söylediğini bir anlayayım, kulağını çeke çeke bizzet kendim götürürüm hastaneye bilmiş ol.'

'Hahaha :) Peki anneciğim, sen nasıl istersen öyle olsun. Yatmadan önce ballı sütümü de içeyim mi?'

'Canımı sıkmaya başladın. Ben gidiyorum Allah'ın sırığı!'

'Sana da güle güle amazon kızı.'

Yaklaşık iki haftalık merhaba merhaba halinin akabinde bana ilgi göstermesi hoşuma gitmedi değil, ne yalan söyleyeyim. Her ne kadar beni tersleyip beni kırsa da, aklının veya kalbinin köşesine öyle ya da böyle yerleştiğimi görmek beni mutlu ediyor. Beni arkadaşı kabul etmesi bile benim için yeterlidir. Ona güven verebiliyorsam bana kafidir. Onunla bazı ortak noktalarda buluşabiliyorsam, farklılıklarını kabullenip onu her haliyle sevebiliyorsam benden zengini yoktur.

Ah, telefonumun alarmı çaldı. Demek oluyor ki ders çalışmaya devam etme vakti geldi çattı. Şimdilik gidiyorum Belkıs, ama sanma ki bu son gidişim. 

Her gidişin bir dönüşü, her batışın bir doğuşu var. 
Bu ilk gidişim olmadığı gibi, son dönüşüm de değil. 

----***----

Buradan size bir şey soracağım.

Sizce hikayede gelecek bölümlerde neler olacak?

Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar.