Reset/JJK

°21°

Her an ani bir ruh değişimiyle kitabı mutsuz sonla bitirebilirim bilmiyorum..

İyi okumalar;

Yüzüm merdivenlere değecek kadar yakındı. Her bir adımda başımdan akan kan damla damla merdivene düşüyordu.

Çok kez çıktığım bu merdivenleri son kez çıkışımdan sonra unutmuştum..

3 yıl önce,,

Biliyordum o Jungkook denen çocukta bir boklar olduğunu.
Biliyordum güvenmemem gerektiğini ama yinede güvenmiştim ona ve yaptığım hataları gözüme vurdu tekrar tekrar.

Jungkook'a 2 yıldır sevgili gibi bir durumumuz vardı fakat değildik. Flörtleşiyordukta denilebilirdi. O pek sevmiyordu sevgili olayını fakat beni sevdiğini biliyordum. Bende onu seviyordum her ne kadar aşkla pek bir ilgisi olmasada..

O ve ben ilk kez ortaokul zamanındayken tanışmıştık. Sahilde yürürken hayatımın en kötü günü diye lanetler ediyordum içimden.. Tabi birden dudaklarıma yapışan dudaklara kadar.. Jungkook'a ilk karşılaşmamla beraber ilk öpücüğümü de verdiğim gündü bugün. Kavga etmiştik fakat o sırıtıyordu. Ben tekrar lanet ederek ayrılmıştım oradan. Ama başka bir gün tekrar aynı yerde karşılaşacağımı da bilmiyordum tabiki..

Bilerek ayağıma çelme takmıştı sonrasında ise özür dileyip benimle ilgilenmişti. Ben tesadüflere ve kadere inanan bir kızdım. Ve onun benim için gönderildiğini düşünmeye başlamıştım. Aşık olmuştum ona ikinci görüşümde..

Ben ona hayran hayran bakarken onun da bu durum hoşuna gidiyordu. 1 yıl boyunca onunla ara sıra karşılaşmıştım hepside tesadüfendi bir şekilde.. Ve her gördüğümde tekrar tekrar aşık olmuştum. 1 yıl sonra numaralarımızı verdik birbirimize, artık sık sık takılıyorduk birlikte.

Ona Nacheong'u tanıtmıştım. Sevdiğim çocuğa en sevdiğim arkadaşım tanıtmak hep hayalimdi çünkü o zamanlar. Ara sıra birlikte yemek yemeye gittik, eğlendik. Jungkook Nacheong ve benim taktığım bilekliği hep sorardı bana. "Neden hiç çıkarmıyorsun elbisenle bile uymuyor.." diye. Ben onu dinlemez ge verdiğim söze sadık kalırdım. Nacheong'unda çıkardığı hiçbir zaman olmamıştı o bilekliği.

Fakat ortaokul bitti. Nacheong ile ayrıldık. Jungkook'la olan ilişkim bitmemişti. Onun evini ezberlemiştim artık. Gidip gidip birlikte film izlerdik. Beklediğim çıkma teklifini etti. 2 yıllık bir arkadaşlık sonunda bitti ve sevgili olduk.

Nacheong'u özlüyordum ona artık ulaşamıyordum ama.. Nerede olduğunu ne yaptığını dair bilmiyordum.

Jungkook'la birlikte olmam unutturuyordu tabi bana herşeyi. Ortaokuldan sonra ailenle ilişkimiz kesmemde dahil. Öz babam bir hastalığa yakalandıktan 1 hafta sonra annem ve kocası tatile çıkmışlardı. Ben evde ağlarken onlar tatilden fotoğraflar atıyordu. Evden ayrılmayı planlıyordum uzun bir süredir ve istediğim eve taşındım onlardan uzağa.. Oldukça uzağa. Ve bir daha görmedim yüzlerini. Onlarda beni aramadı veya merak etmedi. Üvey babam beni sevmezdi de zaten. Annemse onu benden çok severdi. Böylece unuttum hepsini.

Jungkook yanımda dedim. Ona güvendim. Fakat o da gitti. Kayboldu ortalıklardan. Hiçbir haber alamadım birşey bile dememişti bana.. Aylar geçti üzerinden..

Mutsuzluk geldi ve üstüme çöktü. Herkesin terk edişi yanımda hiç kimsenin kalmaması öldürdü içimdeki çocuğu. Bende öldüm onunla birlikte. Hastanelerde geçirdim günlerimin yarısını soldum günden güne.