Reset/JJK

°26°

En güzel hikayeler en kısa olanlarıdır.

İyi okumalar,  

"Bu balık çok kılçıklı." Çatalı bırakarak konuştum.

Tabağıma eğilip baktı ve kaşlarını çattı. "Ben bir tane bile kılçık göremiyorum.

Sinirli bir şekilde söylendim.
"Ben görüyorum!"

Oflayarak elindeki şaraptan içti. Bende bardağı kaldırıp içtim. Dudağımdaki rujun bozulmaması için çaba sarf ediyordum, ağzım kokmasın diye ağzımın içine parfüm sıkıyordum bu çocukta bana balık yediriyordu!

Karşıdaki televizyona takıldı gözüm. Haberleri dinlemezdim ama şu an bu garip durumdansa orayı dinliyordum.

Aynı zamanda beğenmediğimi söylediğim balığı bir güzel de yiyiyordum.

"Bir ihtimal.." Jungkook konuşunca ona baktım. "..Buradan ayrılmam gerekseydi.. Sende benimle gelir miydin?"

Hangi anlama getirdiğini bilmiyordum ama cevapsız da bırakmayacaktım.

"Bir yere mi gidiyorsun Jeon Jungkook?"

Dudağını yalayarak konuştu.

"Hayır, sormak istedim."

Ben düşünür gibi yaptım ve elimdeki çatalımla oynayarak konuştum.

"Seninle gelmezdim." dediğim an yüzü biraz düştü, niye ciddiye almıştı ki cevabımı zaten öylesine sormamış mıydı? Tekrar konuştum.
"Eğer buraya geri döneceksen seninle neden geleyim ki?"

Dudağının kenarı hafifte olsa yukarıya kalktı. Tekrar konuştu.

"Beni bekler miydin?"

Öksürdüm söylediği şeye karşı.

Düşündüm bir an. Ben onu zaten hep beklememiş miydim?

Sandalyede dikelerek konuştum.

"Bana geri döneceğine dair birşey bıraksan beklerdim."

Laf çarpmıştım ve anladığı için susmuştu. 3 yıl önce beni bırakıp gittiği için konuşuyorduk kesin bu konuşmayı.
Gülümseyerek konuştum.

"Gerçi varsayımda bulunuyoruz değil mi?"

Kafasını sallayarak yemeğine devam etti. Ellerimi birleştirerek  ona baktım.

"Jungkook"

Yemekten gözünü alarak bana baktı. Benim heyecanlı suratıma karşılık o sakin gözüküyordu.

"İlaçlarımı almama neden engel oluyorsun?"

Gözlerini kaçırarak konuştu.

"Birşey gözlemliyorum demiştim."

Masadan çekilip arkama yaslanarak konuştum.

"Hala mı gözlemliyorsun? Biliyosun değil mi ilaçlarımı almadığım zaman daha da hastalığımın ilerlediğini?"

"Hastalığının ilerlediği yok."

Söylediği şeyle kaşlarımı çattım. O da açıklarcasına konuştu.

"Gözlemlemeye çalıştığım şey buydu. Sen ne zaman o ilaçları alsan daha da unutuyorsun fakat almadığında hatırlayabiliyorsun."

Nasıl yani? Doktorlardan daha zeki gibi gözükmüştü o an gözüme ama sadece o an. Ne demek ilaçlarımı almazsam daha da iyi oluyordum?
Jungkook tekrar konuştu.