Reset/JJK

°30°

Öncelikle final bölümü için bana ilham veren bu güzel insana teşekkürlerimi iletiyorum.

AZ_RAaa  :)

Biraz geç geldi, bugün yoğundum, ama sonuçta geldi öhm

İyi okumalar,,

Min Hera'nın anlatımından;

"Bırak peşimi!"
Kolumu tutan elini hızlıca ittirdim. Arkamdan gelmeye devam ediyordu. Duraksayıp suratına baktım.

"Ne oldu sana Hera? Bu halin ne?"

Kızgın ve nefretli bakışlarımı ona yönlendirdim.

"Seni ilgilendirmez!"

Karşımdaki uzun zamandır görmediğim çocuğa baktım uzunca. Daha bi güzelleşmişti görmedikçe. Çekip sarılasım vardı o an. Çok özlemiştim.

Fakat hareketlerimle tam tersini gösteriyordum. Tekrar gitmeye kalkışınca önüme geçti. Pes edipte konuştum.

"Merdivenlerden düştüm."

Omzumu tuttu, yalan söylediğimi zannediyordu çünkü bu bakışı biliyordum. Sakince konuştu.

"Doğru söyle, birisi sana dokunmadı öyle değil mi?"

Yüzine baktım. Dudağının Üstündeki yara kanıyordu ve yeni kavga etmişe benziyordu. Konuştum.

"Evet, kim ne yapabilir ki zaten?"

Rahat bir nefes verdi. Kolumdan tutup beni yavaşça sürüklemeye başladı. Elimi çekeceğim sıra daha sert tuttu. Elim eline kaydı, yine yara vardı. Ve canı acıyınca yüzünü buruşturdu.

Ne olduğunu merak ediyordum fakat sormayacaktım. Onu önemsiyormuş gibi gözükmeyecektim.

Bir kenara oturdu ve kolumdan çekip benimde oturmamı sağladı. Bağırıp kalkacaktım fakat çok üzgün gözüktüğü için biraz oturmaya karar verdim.

Yüzüme döndü. Bende onun yüzüne kaçamak bakışlar attım. Etraftan geçenler bizi gördüğünde saç başa kavgaya girdiğimizi bile düşünebilirdi çünkü ikimizde kötü bir haldeydik.

Eli yavaşça kalktı ve yüzüme değmeden durdu. Kahkülümü çekip gözümün üstüne baktı.
Anlamıştı sırf gözümün üstündeki morluk gözükmesin diye kahkül kestirdiğimi..

"Hera.." nefes alıp verdi derince. Yüzüme çarpınca biraz aramızdaki mesafeyi açtım.
Rahatsız olduğumu anlayacakki o da elini çekti.

"Neden kendine iyi bakmadın?" Gözleri vücudumda gezindi. Zayıflamamdan bahsettiğini anlamıştım. Bakışlarımı yola çevirdim yüzünden alıp. Sustu. Birkaç dakika orada oturduk sadece. İkimizde konuşmadık.

Uzun bir süreden sonra ben konuştum artık sabredemeyince.

"Jungkook" yüzüne baktım. O da bana baktı ne diyeceğimi merak eder bir bakışla. "Ben.. Böyle iyiyim."

Sustum ve yüzüne baktım sadece. Boş bir ifade vardı. Tekrar konuştum.

"Demek istediğim, sen yokken iyiyim. Hatta sen yokken daha iyiyim. Hastalığım geçti. Senin sayende. Teşekkür ederim." Kesik kesik konuşuyordum. Sonrasında gülümsedim yüzüne.

Elini tuttum sakince ve o sadece bana baktı.

"Herşey için teşekkür ederim. Son isteğim olarak lütfen, bundan sonra sadece iki yabancı olalım. Olur mu?"