Χαμένοι

Οι πτωματοφάγοι

Πως να το 'ξερα;
Πως γεννήθηκα σαν λάθος.
Πως είμαι ένα λάθος.
Πως δεν έπρεπε να ήμουν άνθρωπος.
Και έπρεπε να ήμουν ένα ζώο.
Ένα σιωπηλό ζώο.
Ένα ζώο,  το οποίο δε θα ήταν λάθος να μη μιλάει.
Και να κρατάει τα πάντα μέσα του.
Τον πόνο,  την θλίψη τον φόβο.
Και το λέω αυτό,  γιατί...
Γιατί είμαι άνθρωπος.
Και είμαι σιωπηλός.
Και κρατάω τα παντα μέσα μου.
Και οι άλλοι το αντιλήφθηκαν ...
Τα αρπακτικά...
Κι έτσι με κατασπάραξανε.
Σαν τα όρνεα.
Πετούσαν από πάνω μου και είδαν εμένα...
Το πτώμα.
Και με κατέστρεψαν.
Γι'αυτό τώρα κείτομαι στο ματωμένο έδαφος...
Και περιμένω να περάσει...
Να φάνε ό,τι σάρκα βρουν στο κουφάρι μου, κι έπειτα να με αφήσουν να πεθάνω ήρεμος.
Γιατί έτσι...
Πέρα απ' τα όρνεα των ζώων,  υπάρχουν και τα όρνεα των ανθρώπων,  οι πτωματοφάγοι.
Και σκοπεύουν να με φάνε.
Ναι, οι πτωματοφάγοι.
Ναι, έτσι τους αποκαλώ.
Για όσο ζω, τουλάχιστον...