Χαμένοι

Η στιγμή

Ο ήλιος επέρασε το κρύο το τζάμι.
Τις ψυχές μας μονάχα ήθελε να ζεστάνει.
Δυο πέλαα που μοιραία συναντιούνται.
Μια στιγμή  που για πάντα θα θυμούνται.

Μια θέρμη τα σωθικά μας κατακλύζει.
Το σκοτάδι στις καρδιές μας αρχίζει να φωτίζει.
Η φωνή του πελαργού  ακούστηκε στα αυτιά μου.
Πώς δεν ήθελες να ζήσεις ποτέ σου μακριά μου.

Και θα ζήσω σαν ανύπαρκτο πουλί.
Σαν ψαροπούλι σε θάλασσα ανοιχτή.
Για φωνή μου τα κύματα θα 'χω .
Για ψυχή μου τον δαρμένο βράχο.