Χαμένοι

Αφωνίες

Δεν μας μιλούν. Παρά ανάσες βγάζουν. Λαχάνιασμα χλωρό.

Φυτά ψεύτικα σε άδεια γλάστρα. Αρίζωτο λουλούδι που κρέμεται νεκρό. Και τα στόματά τους ανασαίνουν βαριά. Τρύπες αφανείς, μια αίσθηση παντού.

Πίσω από κουρτίνες ανυπαρξίας, ζω σε δικούς μου κήπους. Μα η σιωπή εμέ πνίγει, εμέ θέλει να θάψει στην άδεια γλάστρα...