He Submits [BTS Fanfiction] √

XXXI

Chapter Thirty-one

Expertly swinging his arm where his hand held the cue stick, he perfectly struck the cue ball that rolled and hit the target solid ball making it swiftly fall down the pocket. Tumuwid siya ng tayo bago mag-angat sa akin ng tingin, may ngisi sa mga labi para ipagmayabang na papa-ubos na ang mga solid balls na siyang pinili niya pero hindi pa ako nakakatira at unang match pa lang!

My stripes balls were still anywhere the pool table, unmoving and complete. Dahil hindi pa ako nakakatira ay hindi pa nababawasan ang bilang ng mga iyon.

"Don't be so cocky, west. You're just lucky you won the break shot, if it was me, you wouldn't have the chance for your break." Sumandal ako sa gilid ng pool table, hawak sa dalawang kamay ko ang nakatukod na cue stick sa sahig.

"Or you could've just won the break shot but you didn't. You know, in this game, hindi mahalaga kung ilang bola ang maipapasok sa pocket. The first player always wins, east." Naghanda na siya para sa susunod na tatamaan ng cue ball, yumuko siyang muli sa pool table saka inayos na ang cue stick para sa pagtira niya.

Nasa harap niya ako kaya agad kong nakita kung aling solid ball ang binabalak niyang tamaan, kakaunti na lang ang mga bola niya sa mesa at alam kong sa round na ito ay imposible na akong makatira pa.

What he just said wasn't the basic rule of pocket billiard, it was our own rule. We always didn't follow the basic rules, we would just play break shot to know who was going to play first and since we were both good at this game, it was an obvious deal that whoever got to play first always would win.

Ang panalo sa break shot ang may karapatang mamili ng mga bolang gusto niya at siya ring unang maglalaro. Ang talo sa break shot ay malabo na para sa match na ito. At ang goal, kailangan naming maipasok ang 8-ball sa pockets katulad ng sa basic rule.

It would depend, if the first player would seriously let the other play then it would be nice but it seemed like we were not having that. Sa hitsura niya, mukhang desidido siyang huwag na akong patirahin pa.

Hindi na ako nagulat nang tatlong solid balls ang nagawa niyang ipasok sa magkakaibang pockets sa isang tira lang, nakita ko nang posible iyon kanina pero masyadong risky dahil isang maling tantiya lang ay puwedeng sumablay ang cue ball at tumama sa maling bola, sa mga stipes balls, at akin iyon.

Sa akin mapupunta ang point kung maipapasok niya sa pocket ang isa sa mga stipes balls ko, at points ko, break ko.

"8-ball and cue ball, you want your break?" Dinampot niya ang chalk na nasa harap niya saka itinukod ang cue stick niya sa sahig.

Ang buong akala ko ay lalagyan niya ng chalk ang cue pero hindi niya ginawa, sa halip, nagtaas siya ng kilay sa akin at naghintay ng sagot ko. It was his chance to win, if he successfully made the 8-ball into the pocket, it was the end of the match.

He won. I lost. In this match.

"I won't beg for my break. Mas gugustuhin ko namang matalo sa match na ito kaysa ang mahulog sa kalokohan mo. Strike the 8-ball and let's play break shot again." Umirap ako saka itinuro ang natitirang bolang kailangan niyang tirahin sa mesa.

His face spoke so much malice that I could just think of all the possible perverted things running on his mind. Hindi pa nakatulong na kaming dalawa lang ang narito ngayon at masyadong nakaka-akit imahe niya.

He threw to somewhere the couch the tie he was wearing earlier and got three buttons of his long sleeves polo open, making me have the privilege to see his muscular white smooth chest. Kanina niya pa rin ginugulo ang itim niyang buhok at susuklayin pagkatapos. He seemed to be undecided about his hair, I didn't know if he wanted it messy or what. O baka sadyang nang-aakit lang ang walanghiya.