Yavaş yürümemize rağmen evimin önüne gelmiştik.
"Imm şey burası benim evim."
"Bende işe gidiyorum. " Gülümsedi. Sora'nın başını okşadi.
"O zaman tanıştığımıza memnun oldum. Görüşmek üzere. "
"Bende. Hoşçakal."
Gülümsedi ve ben bahçe kapısını kaparken çoktan uzaklaşmıştı.
____________________________________
Eve girdiğimde içimde tuttuğum heyecan patlamıştı. Neden bu kadar heyecanlanmıştım ki? O olduğu için miydi? Uzun zamandır erkeklerle iletişimimi kesmistim. Yani gönül işleriyle alakam yoktu. Ve şimdi iki gün içinde herşey tepetaklak olmuştu.
Onun yüzünden bu kadar heyecanlanmadim diyordum ama içimde dayanılmaz bir şekilde onu görme isteği vardı.
Tomiko'yu arayıp herşeyi anlatmak istedim. Ama ne yapacağı belli olmazdı. Vazgeçtim. Saat 11 olmuştu. Tatilimi evde geçirmek istemiyordum. Dışarı çıkmaya karar verdim. Sora'ya benimle gelemeyeceğini söyledim ve özür diledim.
Mahalledeki Book Store'a gittim. Manga bölümündeydim. Kapağı hoşuma giden bir mangayı satın aldım. Terapideyden, terapistimin bana sürekli söylediği şey hayatın devam ettiğiydi. Buna inanmaya çalışıyordum. Ama iş-ev şeklindeydi hayatım. Şimdi ise O bana belki gerçektende devam etmem gerektiğini düşündürmüştü. Mangalardaki gibi olabilirdi belki.
Mahallenin en sevdiğim parkında mangamı okudum. Liseli kız karşılıksız olduğunu düşündüğü aşkını erkeğe itiraf etmeye çalışıyordu ama işte, karşılıksız olduğunu düşünüyordu. Aslında karşılıklı olduğu o kadar belliydi ki. Ama karşımızdaki insanın duygularından emin olamıyorduk ki. Eve dönerken İchimaru'dan hoşlanıp hoşlanmadığımı düşündüm.
Hayır hayır. . Kesinlikle olamazdı. Aramızda kaç yaş vardı kim bilir...
+5 vote YB
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LOVE SURVIVE (Türkçe)
Teen Fiction"Bak.. Küçük duruyor olabilirim ama 26 yaşındayım. Sense sadece üniversitelisin... Kaç yasindasin? 20 falan mi?" Eğdiği kafasını kaldırdı. Kısa sürede ona bu denli hisler beslemem kötü iken yakışıklılığı her şeyi dahada zorlaştırıyordu. "Birbirimi...
