LOVE SURVIVE (Türkçe)

Staj

Love Survive çok okunmuyor maalesef ve votelar düşük olunca yayınlayasım gelmiyor.  Ama kısa yazıp çok bölüm yayınlamak hoşuma gidiyor. Muhtemelen bunu yazdıktan baya bir gün sonra yayınlarım. Bu bölüm istediğim oy sayısına ulaşıncaya kadar beklemeye karar verdim. Yinede okuyan ve yorum yapan herkese teşekkür ederim! ^-^ Beni desteklemeye devam edin :)

(Multimedia: Mami)

"Mami! Günaydın."

Tam günaydın diyecektim ki diğer sesin sahibi lafı ağzıma tıktı. 

"Günaydın!"

Tomiko'nun yanında oturan şahıs Ichimaru'dan başkası değildi. Sabah sabah ne işi vardı burada?!

"G-günaydın. Tomiko? Birazcık gelir misin? Kahve makinesi bozulmuş sanırım."

"Aa nasıl olur az önce doldurdum?" Kupasını gösterdi ve gülümsedi.

"G-gel işte!" 

Onu departmandan asansörlere kadar sürükledim.

"Onun burada ne işi var?!" Sesimi bastırmakta zorlanıyordum.

Tomiko ise şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu. "Bana Mami'ye staja başlayacağımı söyledim demişti!"

İç sesim beynimi tebrik etti. Tabii ya.. Babasının iş yerinde staj yapması kadar doğal birşey var mıydı!? Artık bizimle çalışacaktı. Düşünebildiğim tek şey imkansız olduğuydu.

"Ke-kesinlikle olmaz! Onunla çalışacağıma inandın mı cidden?!"

"Şşş, sakin ol. Bu yüzden onunla ben ilgileneceğim. Sadece aynı odada olacaksınız."

Parmaklarımı kahkülümün içine daldırdım ve derin bir of çektim.

"Ondan nefret ediyorum." dedim çocuksu bir şekilde. Tomiko ise gülümsemesi ile bana güven veriyordu.

"Merak etme. Ben halletmeye çalışacağım."

"Teşekkür ederim." Birbirimize sarıldık ve geri döndük.

Ichimaru okuduğu kağıtları bırakıp bize gülümsedi. "Düzeldi mi bari?" 

"E-evet! Ama Mami içmekten vazgeçti.. değil mi?"Tomiko yalan söylemede berbattır.

"E-evet." Hızla masama geçtim. Telefonum çalıyordu.

Arayan Baba Ichimaru idi.

"Mami'ciğim! Odama uğrayabilir misin? Tetsu'yu da yanında getirirsen sevinirim."

"P-Peki."

Nereden çıkmıştı şimdi bu? Telefonu kırmamak için kendime hakim olmam gerekmişti.

Derin bir nefes aldıktan sonra boğazımı temizledim.

"Ichimaru. Baban seni ve beni çağırıyor." Biz kelimesini kullanmamaya özen göstermiştim. 

"Hemen geliyorum Senpai!" Bana en mutlu gülümsemesini attı.

Kıpkırmızı olmuş bir şekilde arkamı döndüm. Elimi yumruk yapmıştım.. Onu cidden öldürecektim.... Etrafa karanlık aura yayarak asansörlere kadar geldim. Asansörü beklerken istifimi bozmadan ona pis pis bakmaya devam ettim.  O ise hala gülümsüyordu. 

O kimdi ki bana senpai diyordu?!?! (Senpai: Japon kültüründe iş rütbesi yüksek olan kişiler için kullanılan ek isim.)

Gerçi tavsiye vermeyi ben teklif etmiştim -_-

"Bugün her zamankinden daha çok somurtuyorsun Mami-senpai." 

Elimdeki toplantı kitinden kağıt kalem çıkardım ve birşey karalayıp ona uzattım.

"Kişilik.... Bozukluğu. Nedir bu?" Şaşırmış bir şekilde bana baktı.

"Sana koyduğum teşhis."

Asansör kapısı açıldı ve kendimi dışarı attım.