Sadece Sakarlıktı

Bölüm 1:TANIŞMA

''düşünmeden hareket ediyorsa insan, bıkmıştır insanların katı kurallarından''

Ayy yazdığım cümle kafiyeli oldu ne kadarda mükkoyum değil mi? Sizleri çok özledim :'( Lütfen bana geri dönün :'( bekliyorum sizleri :) :)) :))))

Hızla koşuyorum kalabalığı yararak bir çok küfür duyuyorum arkamda bıraktığım insanlardan. Bir yandan da şaşırıyorum bu sakarlıkla nasıl birine çarpmıyorum. Şom düşüncelerimle gerçekleştirdiğim sert bir çarpışma anı.

Ahh yine mi yaa. Bıktım artık birilerine çarpıp durmaktan. Bir insan benim kadar sakar olamaz heralde. Neyse olan olmuştu artık yapacak bir şey yoktu. Sıra çarptığım kişiyle yüzleşmeye gelmişti. Başımı yavaşça yerden kaldırdığımda bir çift yeşil göz bana bakıyordu. Ben ağzımda bir kaç özür gevelerken

''salak önüne baksana''

Dedi sanırım bir odunla karşı karşıyaydım. Bu odundan özür dilediğim için kendime saydırırken ona uymayarak koşmaya devam ettim.

Size neden koştuğumu söylemeyi unuttum. Annem beni alışveriş merkezine çağırmıştı ne kadar çabuk oraya ulaşırsam o kadar çok kitap aldırabilirdim.

Bu arada kendimi tanıtmayı unuttum ben Eylül yaz tatilinin bitmesine az kalmasına rağmen kendini kitaplarına veren kız. Sanırım kitaplara aşık olduğumu anlamışsınızdır onlar için koştuğuma göre.

Neyse nerede kalmıştık hah evet kendimi tanıtıyordum lise son sınıfa geçeceğim ve annemle yaşıyorum İstanbul' da.

Alışveriş merkezine geldiğimde içimi bir sıkıntı kapladı. Hep böyle oluyordu çünkü annemle çoğu konuda anlaşamıyorduk özellikle de kıyafet söz konusuysa. Ben koyu renk tercih ederken annem cıvıl cıvıl neşeli renkleri seviyor ve bana da baskı yapıyordu o renklerde bir şeyler almam için.

Döner kapıdan geçip annemi aradığımda telefonu geç açmıştı ki bu garibime gitmişti genelte ilk çalışta açardı

-efendim

-anne ben geldim nerdesin

-aç olacağını düşünerek yemek katına çıktım sende oraya gel

Yürüyen merdivenlere ilerlerken bugünü düşünüyordum her şey bir garipti.

Yemek katına çıktığımda annemle karşılaşmıştık.

Anne şu masaya geçelim diye ağzımı açmama kalmadan annem beni birilerinin oturduğu bir masaya sürükledi.

Masada yandan profilini gördüğüm ve anında yakışıklı bulduğum biri annemle yaşıt görünen adamla konuşup gülüyordu.

Bizim geldiğimizi görünce ikisi de toparlandı ve yakışıklı bize doğru döndü. Bende ona baktım ve yeşil gözlerle karşılaştım. Çarptığım odunun yeşil gözleriyle. Fısıltıyla anneme

"anne napıyoruz başkalarının masasında"

dedim.

Annem cevap bile vermedi takmadı yani beni şaşırmıştım asla böyle yapmazdı. Nedense bugün yapmayacağı şeyleri yapıyordu. Ve niye tanımadığı bir adamın yanına oturmuştu ki?

Şaşkınlıkla sandalyemi çekerek oturmaya çalışıyordum ki az daha bizim yeşil gözlünün üstüne düşüyordum. Tabi dünyanın en sakar insanı olduğum için bu durum garipsenemezdi. Annem gözlerini devirmekle yetinirken adam ayağa fırlamıştı. Annem:

"kızım biraz sakardır" dedi neden açıklama gereksinimi duyuyorsun ki anne onlar yabancı. Sonra düşündüm belki bir arkadaşıdır!

sonra bana dönerek

"Eylül yanında ki yakışıklı Selim "

Sanırım doğru tahmin etmiştim çocuğun adını bildiğine göre, adama doğru döndü

"bu amcanda babası Tarık"

eee ne yani hadi yemek yiyelim artık çok acıktım sonuçta annem onları tanıyorsa benim için sorun yoktu. Her yerde her şekilde yemek yeme potansiyeline sahip biriydim ben tabi bunları içimden geçirdim. Tarık bey konuşmak için gaza gelmiş gibiydi

"annen senden bahsetmişti ama bu kadar hoş olduğunu bilmiyorduk değil mi Selim?" dedi.

Bizim yeşil gözlü konuşacak gibi durmuyordu kendini telefonuna vermişti tabi bu odunda babaya saygı beklemek benim hatamdı. Adam hala devam ediyordu

"Benim oğlumda lise son okuyor hangi bölüme gitmek istiyorsun Eylül?"

dedi.

Ona da herkese söylediğim yalanı söyledim "hukuk" aslında edebiyat istiyordum ama anneme inat böyle bir yalan söylüyordum. Ama hukuk istediğimi söylemem Selim' in dikkatini çekmiş gibiydi kendi kendine konuşur gibi

"senin gibi bir sakar hukuğa gidecek"

dedi ve güldü.Hukuk kazanmanın sakarlıkla ne alakası vardı Allah aşkına geri zekalı odun. Yemekler gelmişti kimse konuşmaz sanıyordum ama annemin kurduğu cümle elimdeki tavuğun düşmesine neden oldu

"Eylül biz Tarık' la evlenmeye karar verdik" dedi.