Sadece Sakarlıktı

BÖLÜM 6:BİTTİĞİMİN RESMİ

 bölüm düzenlenmesine rağmen kısa oldu :)) hayır ben o kadar kısa yazıyor muşum siz nasıl okumaya devam edebildiniz :)) her gün size olan sevgim artıyor :)) bu arada farklılıklarınızı sevin :)) herkek farklılığıyla mükemmeldir :))

''alış veriş yapmak kadınların terapisidir, kendilerini kıyafetlere ya da başka eşyalara odakladıkların da onlardan başka her şey önemini yitirir. Ama bazıları farklıdır ve bende onlardan biriyim. ''

Selim bize kızgın bir şekilde bakıyordu nasıl bir pozisyonda düştüysek artık. Bu sakarlıkla beni rekora aday gösterebilirsiniz izin veriyorum. Selim 'in bakışlarından kaçmak istercesine hızlı bir şekilde Alaz'ın üzerinden kalktım ve koşarak yukarı odama çıktım.

Kendimi yatağıma fırlattım o kahvaltı masasını bırakmak içime sinmese de aşağıya inmeyecektim. Utanıyorum. Bu sakarlığım başıma bela olacak bir gün.

Annemse hiç çağırmıyor beni kahvaltıya insan bir merak eder kızım niye inmiyorsun kahvaltıya der ama nerdeee. Çok acıktım ben neyse biraz daha dayan Eylül dedim kendi kendime sonra da kitap okumaya başladım.

Aradan 1 saat geçti, ben daha çok acıktım artık dayanamadım ve sessiz adımlarla mutfağa inmeye çalıştım bakın dikkatinizi çekerim çalıştım. Çünkü merdivenin son basamağına basmayı unuttuğum için yere yuvarlanıyordum ama son anda tırabzanlara tutunduğum için kurtuldum. Bunu yaparken yüzüm nasıl bir hal aldıysa mutfak kapısına dayanmış olan Selim gülerek bahçeye çıktı.

Bu çocukta ne sorun var anlamıyorum ben. Bir an kızgın bir an mutlu bir an şaşkın bunları düşünerek buzdolabının önüne geldim tam kapağını açıyordum ki annem bana seslendi

''tatlım bahçeye gelebilir misin?''

He anne he gelirim sen hiç kızını düşünme zaten kahvaltı yapmamış aç kızını uşağınmış gibi ayağına çağır ama oluyor mu böyle. Neyse daha fazla saçmalamadan bahçeye çıktım ama Alaz'ı görünce olduğum yerde kaldım adım dahi atamadım nasıl çıkacağım ben şimdi bahçeye.

Annem benim bu halimi görünce

''kızım gel otur şöyle''

dedi ve tüm gözlerin bana dönmesini sağladı. Söylemiş miydim hatırlamıyorum ama ilgi odağı olmaktan nefret ederim. Tüm gözler bana dönünce doğal olarak çimleri saymaya başladım...

Annem bu halimi takmayarak beni sürükledi sürükledi ve Alaz ile Selim'in ortasına oturttu. Anne ne yaptın sen kızını odunların ortasına attın. Alev alırım lan ben bunların arasında. Selim Alaz'a ateş saçarak bakıyor da hala.

Yok yok oturmam ben bunların arasında hemen ayağa kalktım ve anneme baktım. Annemse

''kızım niye kalktın otursana abinin yanına''

dedi.Ya sorma ne abi ne abi elinde olsa bugün öldürecek çocuk beni o tokattan sonra...

Neyse zaten acıktım annem de daha fazla tutmasın beni burada diyerek anneme

''anne ne söyleyeceksen çabuk söyle acil gitmem lazım''

temalı bir bakış attım. O da anladı tabi benim yanımda dura dura öğrendi gözlerle konuşmayı.

''Yarın okullar açılıyor bugün Selimle beraber alışverişe gideceksiniz formalar için'' dedi.

Anne naptın sen ya niye kızını elin oğluyla gönderiyorsun alışverişe. Hem tanıyorsun kızını nefret ederim alışverişten. Bir ümit Selim itiraz eder diye ona baktım ama o aksine sırıtıyordu gözlerinde ki ışıltı

''kurtulamazsın elimden Eylül'' diyordu.

Bugün bittiğimin resmidir bu ışıltılar. Nolur kurtarın beniii