Bölüm 17:UNUTMAK

836 31 25
                                    

Bölüm canım ikizime gelsin :) SONUNDA YENİ BÖLÜM :) Bugüne kadar yazdığım en uzun bölüm sanırım.Bu arada böümün uzunluğu kısalığı benim elimde değil hayal gücüme bağlı.Yorumlarınız beni çok sevindiriyor her okuduğumda dans ediyorum.Sizler bi tanesiniz canlarım benim :) Tamam çok uzattım okuyun hadi

Sarılırken farkettim onun bir sevgilisi vardı ve o benim üvey de olsa abimdi.Onu her gün her saat görmeme rağmen içimdeki ona olan hoşlanmayı durdurmak zor olacaktı.Ama başaracaktım.

Bu karara ona sarılırken nasıl vardım bilmiyorum ama sonuç olarak onu yakışıklı olarak görmemem gerekiyordu.Ona bir daha böyle sarılamayacağımı bilerek ona daha sıkı sarıldım.

Hiç bırakmayacakmışım gibi sıkı sıkı.Sonra kollarının arasından sıyrıldım ve koşarak odama çıktım.Kaçtım evet haklısınız yaptığım belki salaklık ama nasıl nasıl ondan hoşlanabilirim ki

Onu unutma kararıma rağmen hep onunda bana sarıldığını düşünüp durdum.Sonuç olarak o da  bana kollarını  dolamıştı.Yatakta tavşanıma sarıldım ve biraz önce ki Selim'le  sarılma anımızı düşünüp sırıttım.Bu anı düşünürken uyumuş kalmışım.

Annem karşımda sinirli bir yüzle duruyordu.Konuşmaya başladı 

''Eylül senden hiç beklemezdim nasıl benim kocamın oğlunu seversin nasıl yaparsın bunu bana.Eşyalarını topla gidiyorsun.Burada daha fazla duramazsın onu unutmak zorundasın.''

dedi.Bense ağlıyordum.Ağladıkça içimi alamıyordum  ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Ve uyandım. Gerçekten ağlıyordum rüyamı düşündüm ve tekrar ağlamaya başladım.Annem benim yüzümden kocasına.....

Unutmalıyım Selim'i başka çaresi yok.Ne olursa olsun unutacağım onu.

Yataktan kalktım ve mutfağa doğru yol almaya başladım.Ağlamaktan,üzüntüden karnım acıkmıştı.Dolaptan akşamdan kalma yemekleri çıkardım ve masaya dizdim.

Çok güzel bir görüntü oluştu.Hepsini yemeliyim diye düşündüm.Sandalyeye oturdum ve yemeklere yumuldum.Yedikçe mutlu oluyordum.

 Belki size psikopatça veya manyakça gelebilir ama bende böyle.Yemek yedikçe mutlu oluyorum ben.

Tam kendimi dünyadan soyutlamış yemeğe odaklanmıştım ki bir ses duydum.Sonra önümde ki yemekler kayboldu ve karşıma annem oturdu.

''Ne oldu anlat bakalım.''

dedi.Ben şaşırdım ve yalan söylediğimi anlamasın diye gözlerine bakarak

''yok bir şey sadece çok acıktım''

dedim ve gülümsedim.Annem bana inanmadı ve

''tanıyorum seni sen sadece çok üzüldüğünde kendini soyutlarsın ve biraz önce kendini soyutlamıştın. Şimdi anlat hadi.''

dedi.Anneme döndüm ve 

''anne tamam gerçeği söyleyeceğim sana ama önce söz ver bana kızmayacaksın''

dedim.Annem hemen 

''söz söz kızmayacağıım anlat hadi''

dedi bende 

''şeyyy şeyy anne rüyamda çok güzel bir  sofra vardı görsen sen bile atlardın o yemeklerin üstüne sonra oradakiler benim o yemeklerden yememe izin vermediler uyandım ve kendimi mutfakta buldum''

dedim.Annem suratıma boş boş bakıyordu.Onun bu haline gülmeye başladım bir yandan da annemi sandalyeden kaldırıyordum.Onu odalarının önüne bıraktım ve kendi odama girdim.

Sadece SakarlıktıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin