Sadece Sakarlıktı

Bölüm 14:YİNE ÇARPIŞMA

Sabah bir yatakta uyandım.Yavaş yavaş kendime geliyordum ben dün koltukta uyumamış mıydım Selim'in odasında.E ben koltuktan yatağa ne ara geldim.Sonra yataktaki genişliği farkettim.Benim yatağım küçük bir şeydi ama şimdi yattığım yer benden 3 tane daha alabilirdi Selim'in yatağı gibi.Selim'in yatağı gibiii.

Eyvah ben dün Selim'in odasında uyudum.Onun odasında ona bakan koltukta.

Ben şu an Selim'in yatağındayım!Hemen yataktan fırladım ama başımın dönmesiyle yavaşça yatağa oturdum.Ama hemen buradan çıkmalıyım Selim  benim uyandığımı görürse kesin dalga geçer.Gerçi her halükarda dalga geçecek ama ne kadar geç o kadar iyi.

Yavaş yavaş yataktan kalktım kapıya doğru yürüdüm.Sonra kapıyı hafif araladım ve etrafı kontrol ettim Selim var mı diye.Şimdi soruyor olabilirsiniz Selim'den neden kaçmaya çalıştığımı.Kaçıyorum veya onu görmemeye çalışıyorum çünkü şimdi gelse sorsa bana 

''neden benim odamda uyudun?'' 

diye ben ne cevap vereceğim ona.Korktum ve senin yanında güvende hissettim mi diyeceğim.İşte bu yüzden onunla karşılaşmamaya çabalıyorum.

Bunları düşünerek odama girdim.Bugün okul olduğunu hatırlayarak aslında formaya benzemeyen formamı giydim.Yani  gerçekten böyle kısacık etek mi olur?Sabır çekerek merdivenlerden inmeye başladım.

Herkes masaya oturmuş kahvaltı ediyordu.Bende masaya doğru ilerledim sonra gözlerim yeşillerle buluştu.O yeşil gözler bana her şeyi bildiğini söylercesine bakıyordu.Ne kadar şu an için bunu umursamasam da okulda olacaklar için korkuyordum.

Çünkü okulda annem ve Tarık amca yok.Beni koruyacak hiç kimse yok okulda her zamanki gibi yalnızım.Böyle şeyler düşündüğüm için farkında olmadan tabağımdaki zeytinlerle oynamaya başlamışım.

Bunu masadaki herkes sus pus olup beni izlerken anladım.Hepsi garipser biçimde bakıyordu suratıma.Tabi alışkın değiller tabağımdaki şeylerle oynamama.Masadan kalktım ve Selim'e bakarak

''ben doydum kalkalım mı?''

dedim o da onayladı ve yürümeye başladık.Sonra arkamızdan hala şaşkın şaşkın bakan annemlere döndüm ve

''afiyet olsun''

dedim.Koşar adımlarla Selim'in arabasına bindim ve yola çıktık.

Yol boyunca sesiz durduk ve bu beni şaşırtmıştı yani Selim'in beni soru yağmuruna tutması gerekmiyor muydu?Okula geldiğimizde arabadan indim ve Selim'i beklemeden yürümeye başladım.

Biraz ilerde Hazal Selim'e bakıyordu vıcık vıcık.Bu görüntünün devamını görmemek için hızlıca sınıfa çıktım ve sırama oturdum.Emre ise daha gelmemişti sanırım.Saatin erken olmasını umursamadım ve kitabımı çıkarıp okumaya başladım.Evet bugün unutmadım kitabımı.Sınıftakilerin bana bakmasını umursamadım ve okumaya devam ettim.

Öğle arası olmuştu ve Selim'le hiç karşılaşmadan yemekhaneye indim.Yemek sırasına geçtim ve beklemeye koyuldum.

Başlarda moralim bozuk olsa da şimdi yemek kokusunu alınca moralim düzelmişti.İşte ben ve benim dengesiz hallerim.Boş bir masa buldum ve yemeğimi yemeye başladım.

Aklım kitapta kalmıştı yemek yiyeceğim diye en heyecanlı yerinde bırakmak zorunda kaldım.Bu yüzden yemeğimi hızlıca yedim ve koşarak ciddi anlamda koşarak (koşuyordum çünkü koridorlarda kimse yoktu ve eteğimi göremezdi) sınıfa çıkmaya başladım.Sonra merdivenlerde biriyle çarpıştım.Ama ben düşmeden kolumdan yakaladı ve düşmeme engel oldu.Yüzüne bakamadığım için

''teşekkür ederim''

dedim ve sınıfa çıkmaya devam ettim.Sonra çarpıştığım kişiden ses geldi 

''bakıyorumda yeni güzellik çok alıştın benimle çarpışmaya.''

Yok artık bu ses lütfen kameralar çıksın ortaya.Korkulu rüyam olan kişiyle aynı okulda olmayayım ne olur.Lütfen Cem''le aynı okulda olmadığımızı söyleyin bana.

Kısa oldu farkındayım :(( üzgünüm anca yazabildim.Sizin gibi mutluluk veren okuyucuları bekletmek istemezdim.Değerli bi dakika olmadı bu.Benim canım çok sevdiğim değerli okuyucularım sizler bir tanesiniz ya :) 2K OLMUŞUZ 2K KİŞİ OKUMUŞ CANIMSINIZ HEPİNİZİ SEVİYORUM. Tekrar ediyorum üzgünüm geciktirdiğim için :( affedin beni