Bölüm 2:TAŞINMA HABERİ

1.3K 63 8
                                    

''annenizin bir başkasıyla evlenmesi onu sizden koparmıyor, zaten ne kadar yakınsınız ki?''

Sizleri özlediğimi söylemiş miydim? Olsun sanırım her bölüm başında bunu okuyacaksınız:))  sizleri seviyoruummmm :))):))))

Bir dakika noluyor lan burada. Annem geçmiş karşıma tanımadığım bir adamla evlenmeye karar verdiğini söylüyor. Bir insan kızına evleneceği haberini böyle mi verir! Ağlasam mı gülsem mi bilemiyorum. Genelde yanlış yerde yanlış şeyler yaparım.

Cenaze evinde gülme isteği gelir bana o derece garip biriyim yani. Ama bu durumda ne yapacağımı gerçek anlamda şaşırmıştım. Ne dememi bekliyordu ki!

Tabi anneciğim sadece adını bildiğim ve daha bir dakika önce tanıştığım bir adamla evlenebilirsin. Tövbe tövbe ne diyorum ben ya. İyice delirdim ben. Kafam gel-git yaşıyor şu an.

Ama masadakilerin hepsi cevap beklercesine suratıma bakıyordu.

Hiçbir şey söylemeden masadan kalktım tabi kalkarken sandalyem büyük bir çatırtıyla yeri boyladı ama şu an bunu takacak durumda değildim. Tamam ergence davranıyor olabilirim ama bir insanın annesinin başka biriyle evlenmesini izlemesi kolay bir şey mi sizce?

Tam bahçeye çıkmış ağlayarak ilerliyordum ki bir el kolumdan tuttu ve beni kendine doğru çevirdi. Gözümden akan yaşların arasından yeşil gözleri fark edebildim sadece. Selim

"kolay değil biliyorum ama annen sen gidince çok kötü oldu ağlama krizine girdi sanırım"

dedi.Beter olsun. Evleneceğini iki yabancının yanında açıklamıştı kızına ağlasın azıcık. Ben banka çökerken Selim de yanıma oturmuştu. Ben :

"git başımdan yalnız kalmak istiyorum"

dedim. Kalkmadı. Daha da sinirlendim ve kendim kalkıp yürümeye başladım. Oksijene ihtiyacım vardı. Ağaçlara, çiçeklere, yeşilliğe ihtiyacım vardı.

Yürümek her zaman iyi gelirdi. Yüzümü hafifçe okşayan meltem gözyaşlarımı soğutuyor, bedenimi ele geçiren titremeyi durduruyor ve zihnimi rahatlatıyordu.

Tamam yavaş yavaş düzeliyor kendime geliyordum.

Bi düşününce annem uzun yıllardır yalnızdı haklıydı bir ilişkisi, her sırrını paylaşabileceği bir dostu, bir kocası olmalıydı.

Hem ne demişler yalnızlık Allah' a mahsus.

Annemle iyi anlaştığım pek söylenemezdi, normal bir anne-kız ilişkimiz yoktu. Belki tekrar onunla iyi anlaşan bir evladı olsun istiyordu.

Benim sakarlıklarımdan, durmadan ona karşı çıkmamdan bıkmıştı kadın. Düşününce durmadan çalışıp bana bakması için ne yapmıştım. Ona ne vermiştim ki karşılığında kimseyle evlenmemesini bekliyordum.

Bir gözyaşı furyası daha pınarlarından yola çıkarken gözlerimi kapattım. Ben öyle her şeye ağlamaz aksine gülerdim. Güçlüydüm ben.

Gözlerimi açtığımda AVM' yi terk ettiğim için kendime kızgındım olduğum yerde ters yöne döndüm ve koşarak AVM' ye ulaştım. Annem Tarık amcaya sarılmış ağlıyordu. Yanına gittim

"tamam evlenebilirsiniz ağlama artık burayı terk ettiğim için özür dilerim" dedim.

Annem başını Tarık amcanın omzundan kaldırıp bana baktı

"sen ciddi misin tatlım" dedi.

Ona "sence" der gibi bakış attım. Tabi anladı ne demeye çalıştığımı gülümsedi. Tamam bu olayı ayrıntılı olarak evde kitap okurken düşünürüm. Hala aç olduğum için eve gidip yemeklere saldırasım var.

"Anne artık eve gidebilir miyiz lütfen" dedim.

"Tabi ki de tatlım ama önce şeeyyy......"

Sessizlik uzayınca "neyy" dedim kibarlığı bir yana bırakarak. Annem yardım dilenircesine Tarık amcaya bakıyordu. Sessizlik uzarken annemin hamile olup olmamasından şüphelenmeye başlamıştım. Sonunda annem dile gelip:

"Bir kaç gün sonra Tarık amcanlara taşınıyoruz. Onlar zaten bir kaç iş için gelmişti. İzmir'e gidiyoruz hazırlan"

deyince bön bön suratına baktım ben bu haldeyken Selim kahkaha krizine tutulmuştu. Salak şey.

Sanırım bugün beni delirtmeye çalışıyorlar ya da kalp krizi falan geçirmemi istiyorlar. Bu ne kardeşim ölümcül düzeyde iki haber aynı gün mü verilir? Neyse burada sorun çıkarmaya lüzum yok anneme eve gidince gösteririm ben sana bakışı atarak derin bir nefes aldım ve

"artık eve gidelim lütfen " dedim.

Ohh be sonunda eve gelmiştik. Rahatlık yani. Tabi bunları düşünürken İzmir'e taşınacağımızı çoktaaan unutmuştum. Ama tabi annem hatırlatmakta gecikmemişti. Şöyle hatırlattı

"Kızım Valizini Hazırlasana Boş Boş Duracağına"

Sadece SakarlıktıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin