İki Kelebek Bir Ömür

3

Okulda her zamanki gibi uyuya kalarak bir günü hatta ilk günü atlatmış Nihat amcayı okulun önündeki bankların birine oturmus bekliyordum. Çok uzun bir süre bekledigimi fark edip telefonumun kilidini açtım ve *Nihat Amca Aranıyor* yazısıni gorünce telefonu kulagıma yaklaştırdım. Çaldı...Çaldı...Çaldı ve açtı,
"Alo! Nihat Amca nerdesin bekliyorum bayadır göremedim geldin mi ?" Niye heyecanla konustugumu bende anlamamistim fakat icimde kötü bir his vardı.
"Kızım sen eve gec benim biraz işim cıktı" sesi oldukça kötü geliyordu, meşgul etmemek adına "Peki" demekle yetindim ve kapattım. Biraz limanın kıyısında dolanmamın pekte bir zararı olmayacagını düsünerek oturdugum banktan kalktım ve telefonumun saatine baktım henüz 18.05 oldugunu gorünce acele etmeden sakin adımlarla okulun arka tarafında kalan limana dogru ilerlemeye basladım. Ilk önce taşların oralarda dolastım, oturacak alan aradım fakat bulamayınca vazgecim bir banka oturdum. Denizin asi dalgalarını gelen su sesiyle birlikte izlerken yine düsüncelere daldım. İlk kez aşık olduğumde henuz 15 yasındaydım. Aşk denir mi bilmiyorum ama belkide bir takıntıydı elde edemedigim şeyi zorlardım. İnanırdım, her zaman benim herseyin en iyisini hak ettigime... Sevgilim su yasıma kadar yanlızca 5 kişi olmustu biliyorum fazla bir rakamdi fakat ya sevdigim sandığım bir insanı unutmak icin cıktım ya da seviyorum sandım, aralarinda zorla cıktıklarımda olmustu... Mesela Cemre hep beni kendi cıktığı erkeklerin kankalarina yapmayı cok sever ve süreklide ısrarla ya konusturur ya da sevgili yapardi bu durumu sırf onu kırmamak icin defalarca katlanmıstım... Telefonumun zil sesiyle bakıslarımı dalgalardan alıp ekrana kaydırdım *Sertap Teyze Arıyor..." yazısını gorünce bir an dahi düsunmeden açtım.
"Sertap Teyze?" Sorarcasına konusmustum ki Sertap Teyzede bunu anlayıp,
"Dolunay kızım nerdesin? Saat kac oldu haberin var mı?" Dedi sesinin tınısından merak ettigini hatta endiselendigini anlayabiliyordum. "Saat kaç ki?" Diye sordum ben kac saattir buradaydım?
"21.43"
"Ne! Ben kac saattir buradayım? Sertap teyze 10 dakika icerisinde eve gelmeye çalısıcam yetisemezsem ararım Nihat amca gelir beni alır." Diyip telefonu kapattım koştur kostur evin yolunu tuttum...

...

Odama kosarak ilerleyip üzerimdekileri hızlıca kirli sepetine attım. Dakika bile kaybetmeden duşa girdim ve 10 dakikalık duşumun ardından kıyafet dolabıma dogru pembe bornozumla ilerledim. Üzerinde minik ayıcıklar bulunan sortlu pijama takımımı üzerime geçirip kendimi yatagıma atıverdim. Telefonumu elime aldım whatsaptan gelen ♡My Sister♡
Yazan bildirimlere tıkladım. Cemre yine döktürmüştü... Biraz Cemre ile konuşup instagrama girdim günde en fazla 5 takipçi kazanıyordum ve bu gün ilk defa 20 takipçi gelmişti. Kişilerin kim olduguna bakmadan direk onayla tuşuna bastım. Küçüksuda liman kafe ve bircok kafede acık konser vermistim. Bundan dolayı hayranım pek olmasa da sesimi begenip instagramımı takip eden cok insan vardı. Gelen mesaja bakmak icin whatsappa girdim. Bu mükemmel dörtlünün elbetteki bir grubu olacaktı *Whatsaptallar* aptal olduğunu kabullenen benim canım kardeşlerim bu grubu mizah amaçli kurmuştu. Birbirinden berbat espriler yapan 3 kisinin arasında ben kendimi sokakta kalmış yetmemis yağmurun altında ıslanmış kedi yavrusu gibi hissediyordum. Ozan hic beklemedigim bir şey yazmıştı gruba, bunu genelde başlatan Cemre ya da Mert olurdu.
"Herkes benim kolaya kaçtığımı düsünüyor." Tamam Ozan'ın bu dediginde bende bir sakınca göremiyordum. Devamını getirmeseydi sakınca olmazdı tabiki...
"Ama ben fantaya kaçıyorum" bunu Cemre yapsa gayet dogal karşılayabilirdim ama Ozan! Ondan hic beklemezdim...
"Ozan derdin ne bro, senden beklenmeyecek hareketler."
"Mert, ben aşık olmuş olabilir miyim?"
"Ozan ipleri gevşetme koçum son sene bak!" Cemre son senesinde kendini derslere adadığından böyle konuşuyordu 10 ve 11 sınıfta hali görülmeye değerdi...
"Cemre bir dur kanka ya, dinleyelim hele bir " dedim biraz dalga birazda ciddiyete vurarak, burdan Cemre'nin surat ifadesini görebiliyordum. Baya bir bozulmuş suratı düşmüştü ama oda cok aldırış etmeden dinlemek istedi Ozan'ı...
"Şaka lan aptallar"
*Mert gruptan ayrıldı*
"Ne dedim ben simdi de cıktı bu sinek beyinli?"
*Cemre gruptan ayrıldı*
"Dolunay sen cıkma bari"
Sitemli sozlerinden anlaşılıyordu ki sakasına kimsenin gülmediğine bozulmustu. Bende gruptan ayrılmaya karar verdim ve o tusa bastım, evet bunu severek yaptım...

....

Yaklaşık 2.5 saattir ödev yapıyordum ve saatin 01.17 olduğunu gorünce calışma masamdan kalkıp yatagıma dogru ilerledim. Yattığım gibi de kalkmak zorunda kaldım cünkü eve gelince Sertap Teyzenin dediklerine aldırış etmeyerek hic bir lokma almamıştım ağzıma karnımın guruldamaları giderek arttığı için sessizce mutfağa ilerledim buzdolabının kapısını açtım ve karşımda bana ayırıldığını tahmin ettigim koca bir dilim olan cilekli pastayı elime aldım. Oldukca büyük bir icki bardağına elma suyu doldurup televizyon odasına ilerledim. Gecenin bu saatinde birseyler yemek ya da atıştırmak hic sağlıklı degildi biliyordum ama açken de uyuyamazdım. Çatal almadığımı fark ettim ve elimdekileri masanın üzerine bırakıp tekrar mutfaga ilerledim. Çatalımı alıp geri döndüm ve televizyonu açtım. Bu diziyi biliyordum, kücükken bir kız bir erkek cocuguna aşık olup büyüyünce binlerce yalan söyleyerek evleniyordu. Tamam sevmesi cok normal birseydi fakat evlenmek icin onca yalan söylemesi beni bitiriyordu... Yalanı ve yalan söyleyen insanları sevmezdim bu yüzden bende yalan söylemezdim... En kücük pasta parcasını yedikten sonra bardağımdakı elma suyunuda bitirip merdiven basamaklarından aşağı indim. Odam alt katta ve mutfak, televizyon odası, misafir odası gibi yerler ikinci kattaydı. Odamın aşagı katta olmasını ben istemistim cünkü pek kimse gelmezdi aşagı kata. Dislerimi fırçalayıp yatagıma uzandım bos bos tavanı seyretmemin üzerinden telefonumu elime aldım ve saate baktım 04.57 oldugunu görünce uykunun kollarına kendimi atarcasına bırakıp uyanmama sadece 2 saat 3 dakika oldugunu bile bile gözlerimi kapattım...