Aşka Kilit

27.Bölüm

  Meraba arkadaşlaaar :D yeni bir bölümle tekrardan karşınızdayıım :* Ama yeni bir kararımı da sizinle paylaşmak istiyorum.Artık çabalarımıın boşuna gittiğini düşünmeye başladım ve bu bölüme sınır koymaya karar verdim. +5 vote den sonra diğer bölümü paylaşıcam.Eğer vote gelmezse de bu hiikaye bu şekilde kalıcaktır.

  Ama bu zamana kadar beni yalnız bırakmayan birkaç arkadaş var.Onları çok seviyorum.İyiki varlar :D <3

  Doruk’tan

 

   Danstan sonra yerimize geçerek oturduk.Almila’yla falan oturmuyoruz.Ama sürekli göz göze geliyoruz.Çoğu kes gülümsedi bana.Buzlar eridi sanırım.Yada az kaldı.

   Sonra telefonumun titrediğini hissettim.Cebimden çıkardığımda Selin’in ismini gördüm.Telefonu açıp ne olduğunu sordum.Ayağını burkmuş yürüyemiyormuş.Salona kadar eşlik edip edemeyeceğimi sordu.Bende gidip yardım edeyim dedim.

   Merdivenlerden iniyorduk.Birden ayağı tekrar burkulunca üzerime doğru düşüyordu ki arkamda duvar kalınca üzerime yığıldı.

   Kafamı kaldırdığımda Almila’yla göz göze geldik.Yanında da Okan vardı.O çocuk Almila’nın yanından hiç ayrılmıyor mu diye düşünürken içimden bir ses Şimdi sıçtın Doruk diye bas bas bağırıyordu.

   Almila gözlerini gözlerimden çeker çekmez arkasını döndü ve hızla salona doğru gitti.Sahneye çıkıp Bana Dokunma şarkısını söylemeye başladı.Dikkatimi çeken ise ‘’Ben artık vazgeçtim,Yalnızlığı seçtim.’’ Sözleriydi…

     Almila’dan

 

  Ben hala sinirliydim.Doruk’la bir şeyleri aştığımızı sanarken Doruk Selin’le kendilerini aşmışlar.Doruk gelip sürekli özür dilemeye çalışsa da sanırım gözümden düşmeye başladı artık.

  Gece olanları kızlara anlatmıştım.Ve tabii ki onların yanında ağlamamıştım.Yapım bu abi.İnsanların yanında ağlamak eziklik belirtisidir bence.

  Yemekhaneye gidip yemek yemeye koyulduk.Berke ve Okan da gelince ki bize biraz uzak kalmışlardı.Berke ve Okan’a dönüp ‘’Bu arada O yarışmaya katılıyoruz.’’ Dedim. Berke’den ‘’İşte benim kızım.’’ Nidaları yükselirken Okan sadece gülümsüyordu.Ama bunun bu kadar samimi olması çok hoşuma gitmişti.

  ‘’Müziği neden bıraktığını hatırlıyorsun dimi?’’ diye sordu Alara. ‘’Ne alakas-‘’ derken masanın diğer ucundan gelen soruyla cevabımı yarıda bırakmak zorunda kaldım. ‘’Evet.Bırakmıştım.Çok salakçta olduğuna karar verdim bırakmanın.’’ Bu arada Doruk’a bir bakış attım ve devam ettim. ‘’Ve tekrar başlıyorum.’’ Diyerek Dila’ya gülümsedim.

   Yemekten sonra çoğu kişi kalktı ama yemekhanede birkaç grup kalmışken biz de Alara’yla oturuyorduk hala masada.Yalnız kalmak istediği belliydi.Soracağı şeyler vardı.Yemekten beri bana kaş göz işaretleri yapıyordu.Bunu anlamamak büyük aptallık.

   ‘’Sen müziği neden bırakmıştın hatırlıyosun dimi Almi?’’ diye konuya girdi sonunda Alara.’’Kafama esmişti yani öyle.’’ Dediğimde onaylamaz bakışlar attı.’’Bursa’ya dönüyordum ve burada uğraşmak istemedim.’’ Dediğimde yine inanmayan bakışlar atarak ‘’Bursa’ya dönmenin nedeni neydi?’’ dediğinde sorulardan sıkıldım ve ‘’Sadede gelsene sen ya’’ diyerek ağzındaki baklayı çabuk çıkarması için baskı yaptım. ‘’Diyorum ki şimdi kanka’’ diyerek imalı imalı baktı önce.