✨You are my star ✨

*14*

Jak mnie pocałował myślałam, że mnie coś trafi... ale tylko myślałam. Jego usta były przyjemne i takie miękkie... jedyne w swoim rodzaju jakie do tej pory nigdy nie całowałam. Czułam w nim coś co mnie do niego ciągnęło. Jednak jest jeszcze Jimin... i to on wydawał mi się wyjątkowy i dla mnie... dlaczego więc mam być z Yoongim? Nie chce być z kimś kto taki jest... to, nie dla mnie? Jest taki stanowczy, męski i nie boi się konsekwencji. Robi co chce wiedząc iż się to podoba drugiej osobie bo to on. Nie jest dla mnie, ponieważ właśnie tak bardzo mnie przyciąga. Jednak nie będę więcej tego przedłużać.

Cieszę się, że jest tu zakaz robienia zdjęć klientom jak zażyczyliśmy sobie tego. Byliśmy na randce dlatego właśnie byliśmy przy osobnym jakby pomieszczeniu i mogliśmy tu robić wszystko.
-Jak mogłeś?- powiedziałam dając mu znów z liścia prosto w lewy policzek.
-Podobało ci się.- powiedziałem stanowczo trzymając się lekko za policzek.
-Nie.- zaczęliśmy się kłócić na co Jimin wstał.
-[T.I] chodźmy stąd. Nigdy nie myślałem, że Hyung może taki być.- powiedział naprawdę zdziwiony i zaszokowany Jimin. Wyglądał jakby się cieszył...? Dlaczego?
-Tak Jimin. Pójdę z tobą.- powiedziałam patrząc się prosto w jego oczy. Jednak zakuło mnie w sercu jak złapałam dłoń Jimina.
-Zobaczysz. I tak wylądujesz u mnie.- powiedziałem do dziewczyny podciągając jej bluzkę do góry bo było widać jej cały biust. Zaśmiałem się na to idąc gdzieś na zakupy. Ona oczywiście cała się zarumieniła. Jakbym jej nie znał. Ha!

*Ty*
Jak on mnie mógł tak swobodnie dotknąć w tym miejscu i poprawiać mnie?! Jak mógł?! Aish... stałam tam cała czerwona na co Jimin zakrył mój biust moim swetrem.
-Już dobrze [T.I]. Chodźmy gdzieś, gdzie nikt nam nie przeszkodzi i spędźmy miły dzień jak zaplanowaliśmy!- powiedział Jimin łapiąc znów moją rękę i zapłacił za nas.
Ja wzięłam swoją torebkę i rzeczy ze stolika... chłopka prowadził mnie do jakiegoś przystanku autobusowego.
-Mam auto... możemy przecież jechać nim.- powiedziałam pokazując mu moje auto naprzeciwko.
-Nieee! Jadąc autobusem będzie zabawniej!- powiedział ciągnąc mnie za sobą do autobusu. Zapłacił znów za nas dwoje i usiedliśmy na końcu autobus w dwóch krzesełkach.... autobus nie był jakiś taki wspaniały ale było wygodnie.
-Gdzie jedziemy?- zapytałam ciekawa.
-Jak to gdzie? Nie wiem.- zaśmiał się wyciągając swój telefon dając go do kieszeni. Torbę trzymał na kolanach i uśmiechał się do mnie ty swoim perfekcyjnym uśmiechem.
-J-Jak nie wiesz gdzie jedziemy?- powiedziałam zdziwiona próbując gdzieś szukać rozpiski autobusu w nim samym... gdzie to może być?
-Nie szukaj tego! Najciekawsze co może być to nie wiedzieć gdzie się jedzie i przeżyć przygodę pełną wrażeń! Nie sądzisz? Wysiądźmy za dwa przystanki i zobaczmy gdzie będziemy. Narazie patrz przez okno.- powiedział dając moją głowę w stronę właśnie okna... ładne widoki na miasto...

Jimin przez całą drogę robił mi zdjęcia i uśmiechał się jak jakieś dziecko do lizaka lub sklepu cukierniczego. Jest uroczy na swój sposób. Dlatego chciałam zapomnieć o Yoongim który dalej swoimi ustami był na moich a w głowie wędrował po każdej myśli i każdym moim marzeniu... nie chce tego jeśli chcę związać się z Jiminem! Nie chcę ciagle myśleć o Yoongim! To przecież nie jest facet dla mnie! On nie jest dla mnie... nie dla mnie.

Po dwóch przystankach wysiedliśmy zabierając swoje rzeczy... byliśmy dwie godziny od Seulu na jakieś prowincji... nie była za bogata ani też za biedna... wyglądała dość dobrze i widzę tu dużo sklepów... nie jest źle.
-To co teraz zrobimy Jimin?- powiedziałam patrząc na niego i założyłam okulary. Słońce świeciło mi prosto w oczy.
-Jak to co? Czas na spacer!- powiedział ubierając okulary i maseczkę na twarzy. Ja poprawiłam mu czapeczkę i szliśmy za rękę wzdłuż ścieżki. Było tu ładnie i tak prosto. Sama robiłam zdjęcia aby potem się inspirować tym jako koncept do czegoś... niekoniecznie ubrań.