ရဲစခန္းအတြင္းသို႔ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ဦး အျပာကယာ
ဝင္လာ၏။ ပူပန္ေသားကမ်ားျပည့္ေနေသာ မ်က္ႏွာမ်ားဟာ
ညိုးႏြမ္းလို႔ေနသည္။စခန္းတြင္းရွိ ရဲအရာရွိတစ္ဦးကို တစ္စံု
တစ္ရာ ေမးျမန္းေန၏။ ထို႔ေနာက္ ရဲအရာရွိ ညႊန္ျပသည့္ ဘက္သို႔ ခပ္သြတ္သြတ္ေလးေလ်ွာက္သြားခဲ႔သည္။
သူမေလးတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကို သံတိုင္ေလးေတြၾကား
မွ လွမ္းျမင္လိုက္စဥ္ ဝမ္းနည္းစိတ္ျဖစ္လာကာ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္တို႔ က်စင္းလာေတာ့၏။အနားကို တျဖည္းျဖည္းကပ္
သြားက သူမေလးတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကို တိုးညွင္းစြာ ေခၚလိုက္
၏။
'' သု . .''
အခ်ဳပ္ခန္းရဲ႕ ေထာင့္ေလးတစ္ခုမွာ ေခါင္း
ငိုက္စိုက္ကာထိုင္ေနေသာ သုဝတီ ဟာ ေခါင္းေမာ့ ၾကည့္
လိုက္၏။
သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ျမင္သာအခါ အားရဝမ္းသာ
ေျပားလာခဲ႔သည္။ သံတိုင္ေလးေတြကို ကိုင္ကာ သူငယ္ခ်င္း
ေတြ စကားေျပားၾကေလ၏။
'' ေမစိုး ငါ့ကို ကယ္ပါဦးဟာ ။ငါဒီမွာ မေနခ်င္ဘူး။
ငါေၾကာက္တယ္။ ငါ့ကို အျပင္ထုတ္ေပးပါေနာ္ ။ ငါ ဒီေနရာ
ႀကီးကို ေၾကာက္လို႔ပါ။''
''ေအးပါဟာ ။ငါတို႔ လည္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒီထဲမွာ အၾကာႀကီး မေနရပါဘူးေနာ္။ ငါ့ကို ယံုပါ ။ငါ နင့္ကို
ဒီတိုငမထားပါဘူး '' ေမစိုးမြန္ တစ္ေယာက္ သု စိတ္အားမ
ငယ္ေအာင္သာ ေျပားလိုက္ျခင္းပင္။တကယ္ေတာ့ သူမကိုယ္
တိုင္လည္း ဘာလုပ္ရမည္မသိျဖစ္ေန၏။
''ကူညီႏိုင္မယ့္သူ တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္''
ယုႏွင္းခိုင္ အေသအခ်ာ စဥ္းစားျပီး ေျပားလိုက္ျခင္းပင္။
ေမစိုး ႏွင့္ သု တို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးအစံုဟာ ယု ဆီမွ တစ္ခ်က္မ
ခြာ ။တစ္ခုခု ေျပားလာမည္ကို အာရံုစိုက္ေနၾက၏။
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
''အာမခံ မရႏိုင္ဘူး ဟုတ္လား။
ဘာအတြက္ အာမခံေပးလို႕ မရတာလဲ။''
''အထက္က ခြင့္ျပဳခ်က္မရရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ
လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး''
စူးရွတဲ႔ မ်က္လံုးတစ္စံုနဲ႕ စခန္းမႈးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို
ေသခ်ာၾကည့္ျပီး ေမးခြန္းတစ္ခုေမးလိုက္သည္။
''ဒါဆို လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ဖို႕ ကိုေတာ့ အထက္က
ခြင့္ျပဳေပးထားတယ္ေပါ့''
ရဲစခန္းထဲမွာ စခန္းမႈး နဲ႕ ေရွ႕ေန႔မေလး တို႔ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနၾကသည္။ေမစိုးမြန္ တို႔အကူအညီေတာင္း လို႔ သုကို အာမခံရဖို႔ ကူညီေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ စခန္းမႈးရဲ႕ မသမာမႈေၾကာင့္ စကားအေျခ
အတင္မ်ားေနရ၏။
သူမေလးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ စခန္းမႈး တုန္လႈပ္ေျခာက္
ျခားသြားသည္။အမႈအရာပ်က္ကာ သူမေလးရဲ႕ မ်က္လံုးကိုပင္
မၾကည့္ရဲေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။
''ျဖစ္စဥ္အားလံုး ကြ်န္မကို ျပပါ''
စခန္းမႈး ဒုတိယတစ္ခါ ထိတ္လန္႔ ေနျပန္သည္။
''မသက္ဆိုင္တဲ႕ သူေတြကို ျပခြင့္မရွိဘူး။ ျပလည္းမျပႏိုင္ဘူး''
ခတ္ထန္ထန္ေလသံ၊ တင္မာတ့ဲ မ်က္ႏွာထား နဲ႕ သူမေလးကို ေျပားလာ၏။
မည္သို႔ပင္ ေျပားေနပါေစ သူမေလးလက္ထဲကိုေတာ့
ျဖစ္စဥ္မွတ္တမ္းဖိုင္ ေရာက္လာခဲ႔သည္။
သူမေလးတို႔ စကားမ်ားေနသည္ကို တစ္ခ်ိန္လံုးအကဲ ခတ္ေနသည့္ ဒုရဲအုပ္ ျမတ္သီရီလြင္ ယူလာေပးခဲ႔ျခင္းပင္။
ယူလာေပးသူကိုယ္တိုင္ကလည္း ေၾကာက္လန္႔ေနရွာ
သည္။ စခန္းမႈရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ သူမေလးကို အႏၲရာယ္ေပးမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြကို ေတြ႔ေနရ၏။
ေသခ်ာေပါက္ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မည္ကိုလည္း
သူမေလးကိုယ္တိုင္သိေနခဲ႔သည္။
ေရွ႕ေနမေလး တို႔ကို ကူညီေပးခ်င္၍သာ အရဲစြန္႔ျပီး
ယူလာေပးရသည္။
ေရွ႕ေနမေလးဟာ ျဖစ္စဥ္မွတ္တမ္းကို ဖက္ျပီး ေဒါသႀကီးစြာပင္ ဖိုင္ကို ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စခန္းမႈးေရွ႕ကို ပစ္ေပးလိုက္သည္။
'' ဘာတစ္ခုမွ အေသအခ်ာ စစ္ေဆးျခင္း မရွိပဲ
တစ္ဖက္က ေျပားတဲ႔အတိုင္း ေရးထားတယ္ေပါ့။
ရွင့္ရဲ႕ အသံုးမက်တဲ႔ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ တစ္ဖက္သား ဘယ္
ေလာက္ ထိခိုက္နစ္နာသြားမယ္ဆိုတာကို ရွင္မစဥ္းစားဘူး
လား။
ကိုယ္အဆင္ေျပဖို႔ တစ္ခုအတြက္နဲ႕ သူတစ္ပါးရဲ႕ ဘဝ
ကို ခ်မႏွင္းနဲ႕။ ''
ေဒါသတႀကီးေျပားေနေသာေရွ႕ေနမေလးကို ၾကည့္ကာ စခန္းမႈး တုန္လႈပ္ေနသည္။
''ဘာမွ ခိုင္လံုတဲ႔ အေထာက္အထားမရွိပါပဲ ရွင့္ကို လာဘ္ေပးလက္ယူ မႈနဲ႕ ဖမ္းျပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲ
ထဲထားမယ္ ဆိုရင္ေရာ ရွင္ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။
ခုရွင့္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ခံရတဲ႕သူဖက္က သိကၡာ ေတြ
ဘယ္ေလာက္က်ခဲ႔ျပီလဲ ။
ရွင္သိရဲ႕လား။
ထက္ျပီးေခါင္းမာေနဦးမယ္ဆိုရင္ ရွင့္ကို အက်င့္ပ်က္ျခ
စားမႈ ထိမ္းသိမ္းေရး ေကာ္မရွင္ကို တိုင္ရလိမ့္မယ့္။
ေရွ႔ေနမေလးရဲ႕ အခ်က္က်က် ေျပားဆိုမႈေတြဟာ အရိႈက္တည့္တည့္ကို ထိသြားခဲ႔တယ္။ ဘာမွ မေျပားႏိုင္ေတာ့
ပဲ အာမခံေပးလိုက္သည္။
အဲ႕ဒိေနာက္ ရဲတပ္သား တစ္ဦးက သု ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ မွ လိုက္ထုတ္ေပးခဲ႔သည္။
အားရဝမ္းသာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ေပြ႔ဖက္ေနၾက
သည္။
ထိုစဥ္ ေရွ႕ေနမေလး သူတို႔ကို ေက်ာခိုင္းကာ ထြက္သြား
ခဲ႔သည္။
ေရွ႕ ေနမေလး ထြက္သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ေသာ
သု က ေနာက္မွ ေျပးလိုက္သြားကာ ေက်းဇူးတင္စကားေျပား
ေလ၏။
''ဆရာမ . . . ''
သု ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
''ေက်းဇူးပါေနာ္ '' တဆတ္တည္းလွမ္းေျပားလိုက္
သည္။
''ကိစၥမရွိပါဘူး . .ဒါေပမယ့္ မင္းတို႕ တရားရင္ဆိုင္
ရလိမ့္မယ္။ အဲ႔ဒိ အတြက္ေတာ့ ျပင္ဆင္ထားပါ။'' ခပ္တည္တည္ေျပာလိုက္ေသာ ထို စကားေၾကာင့္ သု တို႔ သံုးေယာက္စလံုး တုန္လႈပ္သြားသည္။
မ်က္ေတာင္မခတ္ အေတာင့္လိုက္သာ ရပ္ေနေလ
၏။
အားလံုး ႏုတ္ဆိတ္ေနခ်ိန္မွာ
''ဘာအတြက္လဲ . . .ဘာအတြက္ တရားရင္ဆိုင္ရမွာလဲ
ကြ်န္မတို႔ ဘာမွ မလုပ္ခဲ႔ဘူး''
သု တစ္ေယာက္ ရင္ထဲ၌ မခံရပ္ႏိုင္စြာျဖင့္ ေလသံ ခပ္မာမာေျပားလိုက္၏။
'' ဘာမွ မလုပ္ပဲနဲ႕ ဒီအေျခအေနထိ ေရာက္လာစရာ
အေၾကာင္းမရွိဘူးေလ။
ကိုယ္လုပ္ခဲ႔တာနဲ႕ ထိုက္တန္တဲ႔ ေပးဆပ္မႈ တစ္ခုေတာ့ အျမဲတမ္း ရွိေနမွာပဲ''
သု ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲထိ ထိုးေဖာက္ၾကည့္လိုက္
ျပီး ခပ္ထန္စြာ ေျပာလိုက္ျပီး ဒုတိယ တစ္ခါ လွည့္ထြက္ခဲ႔ျပန္
သည္။
ထိုအခါ ေရွ႕ေနမေလး ရဲ႕ အၾကည့္က သု ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို နာက်င္လာေစ၏။
ႏွလံုးသားနာက်င္မႈႏွင့္အတူ ေဒါသစိတ္၊ မခံခ်င္စိတ္
တို႕ေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းအိမ္မွ မ်က္ရည္စတို႔ဟာ ေႂကြဆင္းလို႔
လာသည္။
ေသြးျပတ္ကာ ခပ္ရဲ႕ရဲ႕ အေျခအေနမွ လဲက်မသြား
ေအာင္ အသည္းအသန္ ထိန္းေနရ၏။
ရွိသမ်ွ အင္အားေလးကို ေနာက္ထက္တဖန္ အားယူလိုက္ျပီး အထင္မွားေနသည္ကို ေျဖရွင္းရန္ ႀကိဳးစား
ရွာေလ၏။
'' ျပန္ျပီးခုခံ ခဲ႔တာေလ ။
ကြ်န္မ တို႔ ကို မတရားလုပ္လို႔ ျပန္ျပီး တုန္႔ျပန္ခဲ႔တာေလ။
ဒါ မွားလား. .'' ငိုသံပါေနေသာ တုန္ရီရီ အသံေလးက
ေရွ႕ေန မေလး ရဲ႕ ရင္ကို အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားသြားခဲ႔သည္။
ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထက္ တစ္ခါ လွည့္ၾကည့္လိုက္ျပန္၏။
ဒီတခါ လွည့္ၾကည့္ျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔
သာျဖစ္၏။
သူမေလး လွည့္ၾကည့္ လိုက္သည္ႏွင့္ သုဝတီ စကားဆတ္ေျပားလာသည္။
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူမေလးရဲ႕ အသံဟာ ငိုသံအတိျပီး
ေန၏။
'' ဟုတ္တယ္ . . သူတို႔ လုပ္တဲ႔အတိုင္း ျပန္ လုပ္ခဲ႔
ရံုပါ ။
ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိပါဘူး။''
စစ္မွန္ ပိုျပီး စိတ္ဝင္စားသြားသည္။
ဘယ္အရာ က အမွန္တရားလဲဆိုတာကို သိခ်င္စိတ္
ျဖစ္လာ၏။
သူမေလး ေရွ႕ေနာက္ ဆတ္ဆတ္ ျပီး စဥ္းစားေနစဥ္ ႏွင္းယုခိုင္ က သု ကို ေထာက္ခံေၾကာင္းေျပားလာသည္။
'' ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမ ရယ္ ။
သု ေျပားတာ အမွန္ေတြပါ ။
ကြ်န္မ တို႕ကို ယံုပါေနာ္။''
သနားဂရုဏာ သက္ဖြယ္ ေတာင္းဆိုေနေသာ ယု ကို ၾကည့္ကာ စစ္မွန္ ရင္ထဲမွာ နာက်င္လာ၏။
သို႕ေပမယ့္ သနားတဲ႕ အရိပ္အေယာင္ မေပၚေအာင္
စိတ္ကို ျပန္တင္းလိုက္ရသည္။
ေနာက္ထက္ ေမစိုးမြန္ က အကူအညီ ေတာင္လာျပန္
၏။
'' ကြ်န္မတို႔ကို ကူညီပါေနာ္ ။ ကြ်န္မတို႔မွာ ဥပေဒ နဲ႕ ပတ္သက္ျပီးလည္း ဘာမွ မသိပါဘူး။
ေရွ႕ေန ငွားဖို႔ အတြက္လည္း မတတ္ႏိုင္ပါဘူး ဆရာမ ရယ္''
သူမေလး ေတြေဝသြားသည္။
မိန္းမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ရွိေပမယ့္ အမွန္တရား ကို ျမတ္ႏိုးတဲ႕ သူမ မေသခ်ာတဲ႔ အမွန္တရားတြက္ ရပ္တည္ေပးဖို႔ မဝံ႕ရဲ။
လူသားျခင္းစာနာစိတ္ ႏွင့္ အမွန္တရား
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ႏွင့္ ဥပေဒ
ဘယ္ဘက္က ရပ္တည္ ေပးရမယ္မသိ။
ဒါေတြကို ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္သူက အျခားမဟုတ္ ထို သူမ
သံုးေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေသခ်ာေနေစဖို႔ ထို သူမ တို႔ကို
စစ္ေဆးရဦးမည္။
'' ကြ်န္မ တာဝန္ယူျပီး အမႈ လိုက္ေပးရံုနဲ႕ ျပစ္ဒဏ္က
လြတ္ေျမာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေသခ်ာတဲ႔ အမွန္တရား ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္''
'' ကြ်န္မ တို႔ မညာပါဘူး ။ ဒါ အမွန္တရားေတြပါ''
ေမစိုး က ယံုၾကည္မႈ ရွိရွိ ရဲရဲတင္းတင္းေျပားလာသည္။
စစ္မွန္ ယံုၾကည္ခ်င္ေနေပမယ့္ ပိုျပီး တိက်မႈကို လိုအပ္
ေနတဲ႔အတြက္ ေနာက္ထက္ ခိုင္လံုတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို
ရွာေဖြရျပန္သည္။
'' ဒါဆို ျဖစ္စဥ္အားလံုး ကြ်န္မကို ေျပားျပပါ။''
အဲ႔ဒိေန႔ည တစ္ည လံုး သူမေလးတို႔ သံုးေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ကို ေျပားျပျဖစ္ခဲ႔တယ္။
ခိုင္လံုသေလာက္ျဖစ္လာတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြေၾကာင့္
ဒီအမႈကို တာဝန္ယူ ဖို႕ စစ္မွန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔တယ္။
ေနာက္ေန႕ မနတ္မွာ ဒီအမႈကို မိမိ သည္ တရားခံဘက္မွ တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တရားရံုးကို စာ
သြားတင္ခဲ႔သည္။
တရားလိုရဲ႕ ေရွ႕ေနအျဖစ္ေဆာင္ရြက္မည့္ သူမွာ
နာမည္ႀကီး ေရွ႕ေန ဦးဉာဏ္လင္းေအာင္ ျဖစ္သည္။
၄င္းမွာ တစ္ခါမွ အမႈ မရံႈးဖူးသူျဖစ္သည္။
ထက္သည္။ ေတာ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီး နဲ႕ လူ႔ အခြင္းအေရးဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြမွာ လက္မခံဘဲ ဆန္႕က်င္
ေနတတ္သူပင္ျဖစ္သည္။
တရားရံုးမွာ စာတင္ျပီး ျပန္လာခဲ႔ခ်ိန္ တိုက္ဆိုင္
လြန္းလွစြာပင္ ဦးဉာဏ္လင္းေအာင္ ႏွင့္ ဆံု သည္။
ဦးဉာဏ္လင္းေအာင္ ဟာ လည္း ဒီအမႈကို လိုက္ဖို႕
စာလာတင္ျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ဖက္က တရားခံေရွ႕ေနအျဖစ္ စစ္မွန္ ေဆာင္ရြက္မည္ကို လည္း သူ သိထားသည္။
စစ္မွန္ နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆံုလာေသာ အခါ အမ်ိဳးသမီး ေတြကို ဟာသ တစ္ခုလို ျမင္ေနေသာ သူ က ခပ္ရႊင္ရႊင္ မ်က္
ႏွာထားနဲ႕ ခနဲ႕တဲ႕တဲ႕ ေျပားလာ၏။
'' ဘယ္လိုလဲ ပင္ပန္းေနျပီလား''
ရယ္သံ သဲ႔သဲ႔ပါေနတဲ႕ အသံ၊ လူရိုက္ခ်င္စရာ
ျပီတည္တည္ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ခပ္ရႊင္ရႊင္ေျပားလာသည္။
စစ္မွန္ ေဒါသထြက္သြားသည္။
ဒါေပမယ့္ လြတ္မထြက္သြားေအာင္ အသိစိတ္ေလးနဲ႕
ျပန္ထိန္းသည္။
'' ဘာကို ပင္ပန္းရမွာလဲ''
ေလသံ ျပင္းျပင္း ႏွင့္ ျပန္ေမးလိုက္သည္။
ထိုအခါ ဦးဉာဏ္လင္းေအာင္ ဟာ အေၾကာင္းမဲ႕
သက္သက္ ရယ္ျပန္သည္။
အတန္ၾကာေတာ့မွ ရယ္သံႏွင့္ ေျပား လာျပန္၏။
'' ေၾသာ္ . . .ဒီလိုပါ ။
အမႈ အတြက္ အရမ္းႀကီး ႀကိဳးစားေနတယ္ ဆိုလို႔ပါ။
(ဟင့္) တစ္ခ်က္ မဲ႔ကာ ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးလိုက္ျပီးမွ
''ေယာက်ာၤး တစ္ေယာက္နဲ႔ ယွဥ္ျပီး အမႈ လိုက္ရဲ တဲ႕
သတၱိကိုေတာ့ တကယ္ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။''
ထို ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးေနေသာ မ်က္ႏွာကို တစစီ စုတ္ျဖဲလိုက္ခ်င္စိတ္ ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေနသည္။
စစ္မွန္ စိတ္ကို အျမန္ထိန္းလိုက္ျပီး သာသာနဲ႕ နာနာ
ေျပားလိုက္သည္။
ခပ္ထန္ေနေသာမ်က္ႏွာထားနဲ႕ စူးရွျပီး နာက်င္ေစမဲ႕
အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ ဦး ဉာဏ္လင္းေအာင္ မ်က္လံုးထဲကို အေသအ
ခ်ာ ၾကည့္လိုက္ျပီး
'' ဘာ မလိုက္ရဲ စရာ အေၾကာင္းရွိလဲ။
ရွင္လဲ ေရွ႕ေန ကြ်န္မလည္း ေရွ႕ေန
ရွင္လုပ္ႏိုင္ သေလာက္ေတာ့ ကြ်န္မလည္း
လုပ္ႏိုင္ တယ္။''
ခပ္ထန္ထန္ ေျပာလိုက္ေသာ ေၾကာင့္
ဦးဉာဏ္လင္းေအာင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။
အရင္အခ်ိန္ေတြ မွာ ကတည္းက သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္
စလံုးမွာ ရန္ျငိဳးရွိေနခဲ႔သည္။
စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုမွာ ကုသမႈ ခံယူေနရတဲ႕
အစ္မ ျဖစ္သူေၾကာင့္ ပိုျပီး ရန္ညိဳး ႀကီးထြား လာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
အၾကမ္းဖက္ခံ ဘဝမ်ား(lives of violence)
No Ficciónေရွ႕ေနမေလး သစၥာစစ္မွန္ ဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအၾကမ္းဖက္မႈ မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ေဆာင္ေပးေနတဲ႔ ဥပေဒအေထာက္အကူျပဳအဖြဲ႔ရဲ႕ တရား လႊတ္ေတာ္ ေရွ႕ေနျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ မတရားသျဖင့္ တရားစြဲဆို ခံထားရေသာ အမ်ိဳးသမီးေလ...
