Bana Yardım Eder Misin? || jjk

-20-

Fizik sınavından daha yeni çıkmıştım. Öğle arasına girmiştik ve ben bir an önce kantine gidip yiyecek birşeyler almak istiyordum. Sınavım güzel geçtiği için çok endişeli değildim, o yüzden istediğim gibi rahat rahat yemeğimi yiyebilecektim. Sonunda istediğin şeye kavuşacaksın sevgili midem. Tıka basa dolduracağım seni.

Ama ben de bir gariplik vardı, genelde ya da hayır, her zaman sınavdan sonra hocanın yanına gider ve soruların cevaplarını almaya çalışırdım. Klasik, sınavdan sonra hocanın yanına gidip tüm yazılının cevabını aldıktan sonra yanlışım çoksa ağlamak ki bu hiç olmamıştı, doğrum çoksa sevinçten daha çok soru çözmem ve Eun Ji'yi sinir etmem gerekiyordu. Ama hayır, içimden bunların hiçbiri geçmiyorum. Aksine yazıyı umursamak ve onun hakkında konuşmak aklımın ucundan bile gelmiyordu. Tuhaf.

"Sınav nasıl geçti Yeon? Ya da dur ya ben neden soruyorum ki? Tabii ki de güzel geçmiştir. Senin bana sorman lazım."

Eun Ji'ye gülüp "Evet tahmin ettiğin gibi sınavım iyi geçti. Seninki nasıl geçti?" dedim.

Gülümseyerek önüme geçip ellerimi iki yanına açtı. Yüzüne yerleştirdiği pis sırıtıştan hiç beklemediğim bir cevap vereceğini tahmin edebiliyordum. Gözlerimi kısıp yüzümü buruşturdum ve vereceği cevabı beklemeye başladım.

"Hayatımda girdiğim en iyi sınavdı! Çok pis yüksek bekliyorum!"

Kısdığım gözlerim anında kendiliğinden büyüdü. Eun Ji koridorda bize tiksinircesine bakan insanlara aldırmadan etrafında döndüğünde ben içimden ciddi olup olmadığını tartıyordum. Ciddi değil de bayağı mutlu gözüküyordu. Sebebi büyük ihtimalle ilk defa fizik sınavının böyle iyi geçmesi olabilirdi.

"Sen ciddi misin?"

Kafasını salladı. "Vallaha ciddiyim. Sen dün beni iki saat çalıştırıp beynimi yaktıktan sonra gittin, ben de bir saat ara verip gece saatlerce çalıştım." Elini yanağına koyup düşünür gibi yaptı. "Sanırım saat ikide falan yattım."

"Öyle ders çalıştın yani? Dizi falan izlemedin?"

"Evet."

Kafamı sallayarak boynumu kaşıdım. Dediklerine çokda inanasım gelmiyordu ama bana yalan söylemeyeceğini de göz önünde bulundurduğumda cidden ders çalıştığına kanaat ettim. Ve sınavının güzel geçtiğine. Fizik sınavının.

"Bu günleri göreceğim aklımın ucundan geçmezdi. Vay be, aferin sana. Akıllanıyorsun."

Eun Ji tam hava atarak kantine doğru gideceği sırada birisinin kafasına vurmasıyla afalladı. Kaşları çatılırken gülerek ona baktım. Vuran Taehyung'du. Yanında Jimin ve Jungkook'da vardı.

"Ben sana git ders çalış demeseydim sınavın güzel geçmezdi küçük hanım. Bana teşekkür borçlusun. Hem Yeon'un sana dediği tüm övgüleri ben hak ediyorum şuan."

Eun Ji, Taehyung'u vurduğu yeri ovarak konuştu. "Tamam ya teşekkür ederim. Övgüleri bölüşürüz sorun yok da bunun yüzünden kafamı deşmene gerek yoktu yani."

Taehyung gülerek Eun Ji'yi kendine çekti ve kafasını onun yerine ovalamaya başladı. Eun Ji ses çıkarmayınca Taehyung hızlıca vurduğu yere küçük bir öpücük bıraktı. Eun Ji'nin yüzünün tondan tona girdiğini bir müddet Jimin ve Jungkook ile izledik. Cidden çok gariplerdi.

Sessizliği bozan Jungkook oldu. "Bir işiniz yoksa kantine birlikte gidelim mi? Yemek yeriz."

"Bizde tam kantine gidiyorduk zaten. Gidelim birlikte."

Gülümseyerek kafasıyla beni onayladığında ona karşılık verip kantine doğru yürümeye başladık. Jungkook'un yanında yürüyordum, artık eskisi gibi çokda utanmıyordum ama yinede içimdeki o saf heyecanın var olduğunu biliyordum. Aslına heyecan güzel bişeydi, sonuçta bunun nedeni Jungkook'du. Onunla ilgili herşey güzeldi. Tabii rezil olmadığım sürece.