ÇAKMA POLYANNA #Watty2016

ÇP [1] Onu istiyorum.

[ TANITIM ]

-" Bazen  her  şey  istediğimiz  gibi gitmez. "

Her zaman sessiz kaldım. Çünkü sessiz kalanlar iyi bilirler; konuşup uzun uzun anlatmanın hiçbir yararı olmaz bazen. Bazı insanlar saatlerce konuşup anlattığında değil, uzun uzun sustuğunda  seni anlayabilir. Çünkü insanlar böyledir ve siz, anlattıklarınız karşısında susulmasındansa anlatmamayı tercih edersiniz.

Ben hep güler yüzlü bir insan olarak bilindim ama ne yazık ki bir Polyanna değilim. Güçlü biri de değilim çünkü ağlamamak için direnmek çok saçma, şimdiye kadar da hiç başarılı olamadım. Kendimi yiyip bitirmek en sevdiğim yemeklerin başımda gelmeye başladı.

Sonra neden  böylesin, ne derdin var gibi sorular ardı ardına geliyor  ve susmak konusunda rütbe atlıyorsun.

Zaman çok hızlı geçiyor. Bir süre sonra mutluymuş gibi görünmek bile yaramıyor, çünkü  her güzel  şeyin bir sonu olduğu gibi bununda sonu olduğunu biliyorum.

Hakkımda fındık kabuğunu dolduracak kadar bilgisi olmayan insanlar  akıl vermeye kalkıyor. 'İyi olman gerekiyor' evet biliyorum. 'Tatlım, hepsi geçekecek.' Hayır!geçmeyecek.

Mutlu son sadece masallarda olurdu. Bir şeyler geçecekti, evet ama  geçecek olan sadece zamandı. Başka hiçbir şey değil.

Düşünmek bazen işkenceden farksız oluyor. Boğazım acıyor. Düğüm oldu yine,  tutuyorum kendimi ama boşuna. En zoruma gidense beni anladığını düşündüğüm kişiler de anlamıyor aslında. Fikirleri olmadığından susuyorlar,dinliyorlar sanıyorum.

Bu yüzden ben her ne yaşadıysam içimde yaşadım.  Anladım ki mutluyken cennet, mutsuzken cehennem oluyor dünya. Şimdi de o cehenmemi yaşıyorum.

Kurduğumuz planlar her zaman gerçek olmuyor. Hani biz buna şans diyip geçistiriyoruz. Benimki de şanstı belki ama eşşek şansı...

Hiçbir zaman kendimi şanslı görmedim.  Hala da görmüyorum.

Mutlu olamıyorum. İstiyorum tabi ama hayat durup bir mucize bekleyecek kadar uzun değil. Bunu babamı kaybettiğimde anladım. İnsanın ailesi en son aklına gelir. Hatta gelmez bile. Kim düşünür ki bir gün öleceklerini...  Bende düşünmedim. O kadar ani oldu ki herşey.  Ona son kez sarılamadığım için kızgınım kendime. Son kez öpemediğim için kızgınım...

Geri dönüş yok  biliyorum ama bir umut kandırıldığımı düşünüdüm. Sanki bir yere gitmiş gelecekmiş gibi geliyor hala. Bu alışılacak bir duygu olsaydı keşke,değil malesef. Yine gülüp eğleniyorum belki  ama bir yanım hep eksik kalacak ve o eksiklik hiç dolmayacak. Farkındayım diğer bütün acı gerçeklerin farkında olduğum gibi.

 Hayatımın en kötü günüydü anlayacağınız kadarıyla. İşte o gün anladım herşeyi. Şanssızlığı, plansızlığı, duygusuzlu, hayal kurmaktan vazgeçmeyi, aşkı... Yitirdiğim acıma duygusunu...

Sanki sadece bana böyle  davranıyor gibiydi hayat! Salak olmadığımı  biliyorum ama safım..

Pardon saftım.. Geç de olsa  çevremdeki insanların kalitesini anladım ve noktayı koydum.

Yalnızlığı seçtim...

Yaşadıklarından ders çıkaran biri olarak artık yalnızım. Yani tabiki yine çevremde embesil sürüsü olacak ama göründüğüm gibi olmayacağım. Hayat  polyannalara  güzelse  bende  artık onlardan biriyim.