Ang akala ko ay kilala ko na ang mga tao na nasa paligid ko. Akala ko tama ako ng pagbabasa sa mga tao, pero isa pala akong malaking tanga.
Dahil iyong mga taong iniisip kong nasa panig ko ay siya pa pala ang ta-traydor sa akin. At iyong nag-iisang...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The water was cold. It starts to cover my body. Animo'y unti-unti akong kinakain ng malamig na halimaw.
I slowly close my eyes. I didn't even pull myself up. Hinayaan ko lang na lamunin ako ng dagat, just like a boat starting to sink. Ni hindi ko sinubukangkumampay.
Bakit ko naman gagawin iyon? If I already feel my heart was starting to calm.
Guess death... Wasn't that bad, after all.
Habang unti-unti akong hinihila ng gravity pababa ay nagsimula na rin akong maghabol ng hininga. Sumisikip na ang dibdib ko, pero imbes na malungkot dahil nahihirapan ay napangiti pa ako.
I open my arms. Tila wini-welcome ko pa ang kamatayang nasa harapan ko.
Then tears fall from my eyes. It was tears of relief. Siguro dahil alam kong hulingluhang ilalabas ko na iyon. After this, I will finally be free from all of the pain.
I wanted to sleep now because I am really tired.
“Vernice, gising ka na.”
I look straight to this old woman sitting in front of me. Napakurap-kurap ako nang makilala kung sino siya. She was the old maid of Aster. Matagal na itong hindi nagta-trabaho sa binata dahil na rin sa katandaan.
She always treats me as her own daughter. Kahit palagi akong nag ta-tantrums ay hindi ito nagpakita ng galit sa akin. She always said that she understands me. Palagi niya lang pinalalampas ang mga ginagawa kong kalokohan.
Kaya nga malungkot ako nang mag retired na siya. Alam ko namang mahina na ang katawan niya kaya kahit gusto ko pa siyang makasama ay hindi na rin ako nagpilit na ibalik siya sa mansion.
So why was she here?And why am I here?
I raised my hands. Mataman kong pinagmasdan ang dalawang kamay ko at ni-examin iyon. I also touch my face. My body was still warm.
I thought, I died?
Tarantang hinaplos ni Manang Glenda ang noo ko. Inalam niya kung may lagnat ba ako. Then she held my hand. Nang maramdaman niyang malamig iyon ay taranta siyang lumabas ng kwarto ko.
Am I in my room?
Pinagala ko ang tingin sa paligid. This is my old room. Kulay pink ang pintura ng pader. Kahit iyong vanity mirror ko ay kulay pink din. And also the chairs in one corner. Karamihan sa mga gamit na iyon ay kulay pink.
Matagal ko ng hindi gusto ang kulay pink.
The first time I saw this room was... When Aster first brought me to his mansion in the woods.
