Bana Kalbini Açar Mısın? (Tamamlandı)

Geçmişe son nokta

YUSUF

Uyku tutmamış, sabah erken kalkmış, telefonumu karıştırmaya başlamıştım. Sosyal medyada kafa doldururken önce alarm çalmış ardından Dudu 'günaydın' mesajı atmıştı.

İçimde ona karşı hiç bir duygu beslemiyordum. Yanında iken huzur bulmak yerine bunalıyordum. Evlendiğimiz zaman alışacağımı düşünüyordum. Hala kalbim başkasına ait olurken Dudu ile evlenmek, mantıksızdı belkide.

Seviyordum Yasmin'i. Son gördüğümde benden kaçışı ondan vazgeçmem gerektiğini düşündürmüştü. Unutmalıydım. Yeni bir hayata başlayıp, geçmişimden sıyrılmalıydım.

Beni sevse zaten gitmezdi. Benden kaçmazdı. Sürekli bunları düşünüyordum.

İlk aşklar unutulmaz sözü ne kadar doğru olsada. Aslında üstü kapana bilirdi. Hatta sağlam bir beton atıp üzerine ev bile kurula bilirdi.

Bende öyle yapacaktım. Bilmediğim, tanımadığım birine aşıktım ve bundan vazgeçip üzerine beton atacaktım. Dudu ile evlenip kendime mutlu olacağım bir hayat kuracaktım. En azından öyle umuyordum.

Beş yıldan fazla olmuştu nişanlı kalalı. Artık evlenmenin doğru olacağını düşünüyordum.
Belki çocuklarım bile olacaktı ileride.

.....................

YUŞA

Yanımda oturan arkadaşıma baktım. Haftaya olacak olayları kestiremiyor, endişe ve korkuya bürünüyordum. Yasmin işe başladığında, Yusuf ile illaki karşılaşacaklardı.

Peki Yasmin'in benim karım olduğunu öğrendiğinde ne olacaktı? Belki de benden nefret edecekti, bilemiyordum.

Peki ya Yasmin, hala Yusuf’u sevdiğinden emindim. Bunu Yusuf hakkında konuşurken, gözlerini kaçırmasından anlaya biliyordum.

Beni bırakır mıydı? Tekrar Yusuf’a döner miydi?

"Ne oldu kardeşim? Kaç dakikadır bana bakıp duruyorsun."

Yusuf’a takılı kalan bakışlarımı indirirken, beynimi kemiren soru dolu düşüncelerden de sıyrıldım.

"Hiç."

Elini omzuma attı.

"Bir sıkıntın mı var dostum. Yüzünden moralinin bozuk olduğu çok belli."

"Yok kardeşim, her şey yolunda."

Başı ile onaylayıp, çay getireceğini söyleyip masadan kalktı. Yasmin'in aldığı saatle oynamaya başlamıştım. Benim için oldukça değerli olan bu saate, her bakışımda karımın gülün yüzü aklıma geliyordu.

Şuan oldukça mutluyduk. Bir çocuğumuzun daha olması beni heyecan ve mutluluğa boğuyordu.

"Güzel saat."

Bu sesin sahibi damat Ali'den başkası değildi.

"Sağol."

"Değerli bir hediye ye benziyor."

"Evet aynen öyle. Sen şimdi geç bunları da Özgü nasıl onu söyle."

"İyi, gelirken size bıraktım. Çocukları özlemiş."

"İyi yapmışsın. Akşam yemeğe bize geçeriz o zaman."

"Tamam nasıl istersen."

Ali'nin Özgü'yü sevdiğini ve incitmediğini bilmek içimi oldukça rahatlatıyordu. Kardeşimin mutluluğu benimde mutluluğumdu sonuçta.

Yusuf getirdiği çayın birini önüme bıraktığından başımı kaldırdım.

"Düğün ne zaman kardeşim."

Kendi çayını da bırakıp kendisini sandalye ye bıraktı. Elini saçlarına atıp iç geçirirken bana döndü.

"Önümüzdeki ay. Son hazırlıkları yapıyoruz."

Omzuna yavaş yavaş vurdum ve gülümsedim.

"Artık zamanı gelmişti. Uzun zamandır nişanlısınız."

"Evet. Bir türlü kabullenemiyordum ama artık alıştım galiba."

"Zaman her şeyin ilacıdır."

"Öyle. Şimdi kendime yeni bir yol çizip geçmişten sıyrılmak istiyorum."

Başımı hafifçe sallayıp çayımdan büyükçe bir yudum aldım. Biliyordum ki geçmiş dediği, Aşık olupta unutamadığı Yasmin'di. Yani benim karımdı.

.......

İhbar üzerine çaylarını yarım bırakıp masadan ayrılmışlardı. Olay yerine gittiklerinde arkadaşlarının çatışma halinde olduğunu görüp yardıma koşmuşlardı.

Silah sesleri kesilip göz altına alınan zanlıları araca bindirip merkeze gönderdiler. Kendileride ortalığı toparlamaya başlamıştı.
Yusuf, Ali ile etrafı kolacan ederken Yuşa'da arabaya yaslanmış onları izliyordu.

Ve bir silah sesi yankılandı. Yere düşen beden, zor zoruna nefes alıyordu. Sıcak kanı, soğuk zemini dolduruyor, kanının keskin kokusu etrafa yayılıyordu.

Sizleri daha fazla bekletmeden kısada olsa bir bölüm yayımlamak istedim..

Yorumlarınız ile şenlendirmeniz dileği ile..
Keyifli okumalar...