Bana Kalbini Açar Mısın? (Tamamlandı)

intikama bulanan sevda

"Çocuklar hadi odanıza."

Arkasından gelen sesle ayağa kalkarken çocuklar koşarak tekrar merdivenlerden çıkmaya başlamışlardı. Arkasını dönüp karşısında duran kadına baktı şaşkınlıkla.

"Senin ne işin var burada?"

Yasmin kendini koltuğa atıp elindeki kahveyi masaya bıraktı.

"Neden sürekli evime gelip aynı soruyu soruyorsun merak ediyorum."

Yusuf önce afallasada toparlanıp çıkıştı.

"Ben Yuşa'nın ev..."

Sözlerini bitirmesine izin vermeyen Yasmin ani atakla ayağa kalktı.

"Ben Yuşa'nın karısıyım."

Yusuf duyduklarıyla şok yaşarken, başının dönmesiyle kendisini yavaşça koltuğa bıraktı. Alnını ovuşturup bakışlarını Yasmin'e çevirdi.

"Nasıl ya?"

Yasmin mutfağa gidip bir bardak su getirdi ve Yusuf’a uzattı.

"İç biraz."

Yusuf uzatılan bardağı alıp suyun tamamını içti ve masaya yavaşça bıraktı.

"Bunca yıldır, dostum olan Yuşa'nın karısıydın öyle mi? Bu nasıl olur Yasmin?"

Ayağa kalktı ve Yasmin'i kollarından sıkıca tutup sarsmaya başladı.

"Bunun bedelini ödeyeceksin Yasmin. Bunu senin yanına bırakır mıyım sanıyorsun?"

Yasmin ne olduğunu anlamadan, Yusuf’un öfkesine maruz kalmıştı. Karnı sancımaya başlayınca yüzünde acı ifadesi belirdi.

Yusuf bu durumu farketmiş olacak ki, Yasmin'i bırakıp geri çekildi. Yasmin, kendisini koltuğa atıp sancısının geçmesi için bekledi. Yusuf ise endişeyle dizlerinin üzerine çöküp bakınmaya başladı.

"Yasmin iyi misin? Ben bir an öfkeden.."

"Yusuf git."

"Yasmin..."

Karnındaki sancı dinmek yerine şiddetleniyordu. Ama kalbi daha çok sızlıyordu. Gözlerinden yaşlar süzüldüğünü gören Yusuf, içten içe kendine kızıyordu. Elini Yasmin'in yanağına koyup göz yaşlarını sildi. Yasmin artık dayanamayacağını anladığında, yumuşak ve kısık sesle söylendi.

"Yusuf git. Lütfen git."

Yusuf ayağa kalkıp koltukta acı ile kıvranan kadının halini anlamaya çalıştı. Acı çekmesi nedendi. Bir yerini mi incitmişti bilemedi. Çıkışa ilerledi ve arkasına tekrar baktı. Gitmek istemese de, sevdiği git diyordu. Gitmesi gerektiğini düşündü ve çıktı dışarı.

Sevdiği kadını o halde görmeye dayanamadı. Acı çektiğini görmek hoşuna gitmiyordu. Ama bir yandan dişte biliyordu. İçinde intikama dair hisler belirdi. Bunca zamandır, bu kadar yakınken, en sevdiği arkadaşının karısı olarak yaşaması neyin nesiydi. Seviyordu maden neden böyle yapmıştı. Yusuf’un aklı artık error veriyordu.

Bunun hesabını ödetecekti. Yılların acısını çıkaracaktı. Onsuz yaşadığı ve acı çektiği her saniyeyi onada tattırmaya yemin etti. Sevdası intikama dönüşmüş onu esir almaya başlamıştı.

.........

Arabanın yanında durup çatık kaşlar ile duvara yaşlanmış emirler yağdıran Yasmin'e bakıyordu. Yavaş adımlarla yanına yaklaştı.

"Sürekli emir verip duruyorsun. Kendin neden yapmıyorsun?"

Yasmin yan yan baktı ve tek kaşını kaldırıp baştan aşağı süzdü.