Απο αλλους κόσμους ✔️

⤴2⤵

Άλεξ POV

Μπήκα στο σπίτι και βρήκα την μικρή στον καναπέ να κάθεται
"Γεια σου μικρό "
"Δεν είμαι μικρή είμαστε στην ίδια ηλικία"
"Είμαι 2 λεπτά πιο μεγαλος"
"Έλεος" είπε και της έβγαλα γλώσσα.
"Πώς τα πάτε με το Θέμη"είπα και καθησα στον καναπέ δίπλα της
"Καλά θα σε παρακαλούσα όμως να προσέχεις με την κολλητή μου γιατί σα πολλές κόντρες έχετε μεταξύ σας και ξες τι λένε οι μεγάλοι έρωτες από εχθρούς ξεκινάνε"
"Όχι Ελ εγώ και αυτή είμαστε από άλλους κόσμους άσε που εγω δε κάνω σχέσεις" είπα κατηγορηματικά.
"Ναι αλλά τόσα και τόσα εχω διαβάσει και πίστεψε με όλα έτσι ξεκινάνε"
"Όλα αυτά είναι παραμύθια Ελ. Παραμύθια που δείχνουν κάτι το απίθανο. Κάτι που στην πραγματικότητα συμβαίνει μια στις χίλιες." είπα και βγήκα εξω. Μόνο στη σκέψη μου έρχεται να βάλω τα γέλια άκου εκεί. Δε ταιριάζουμε πιστεύω στον έρωτα οι γονείς μου ερωτεύτηκαν. Αλλά δε νομίζω ότι η Ελευθερία είναι αυτή που θα με αλλάξει.

Ριας POV

Έβαλα μια φόρμα και μια μπλούζα και βγήκα για το καθιερωμένο τρέξιμο μου. Πήγα στο δάσος και έβαλα τα ακουστικά μου άρχισα να τρέχω μέσα στα δρομάκια. Κάποια στιγμή παρατήρησα ένα δρομάκι στο οποίο δεν είχα ξαναμπεί. Άλλαξα τη διαδρομή μου και άρχισα να τρέχω σε εκείνο το δρομάκι. Ήταν πανέμορφο. Ήταν γεμάτο δέντρα και περισσότερο πράσινο από ότι το υπόλοιπο δασάκι.Μύρισα νερό και έτσι σταμάτησα και πλησίασα το ρυάκι.

"Ειναι υπέροχο έτσι;" Είπε μια φωνή και γύρισα να κοιτάξω.
"Ναι είναι πανέμορφο"κάθησα κάτω στα χόρτα
"Ρία... Γιατί είσαι τόσο επιθετική στο Άλεξ;"
"Θέμη δε ξέρω κάτι μέσα μου μου λέει να του πάω κόντρα.... Αν και με αηδιάζει δε θα μπορούσα να είμαι ή να κοιμαμαι με κάποιον που έχει κοιμηθεί με τόσες"
"Ποτέ μη λες ποτέ Έρι" είπε και σηκώθηκε από δίπλα μου φεύγοντας από το οπτικό μου πεδίο. Κάθησα λίγο ακόμα και έπειτα σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω στο συνηθισμένο δρομάκι μου αλλά για κακή μου τύχη έπεσα πάνω σε αυτόν.
"Πρόσεχε που πας " είπα και τον κοίταξα
"Εγώ; Εσύ να προσεχεις μικρό"
"Μικρό είναι αυτό στο παντελόνι σου"
"Θες να το δούμε αυτό;" Πήγα να απαντήσω αλλά είδα τον Νασο να με φωνάζει από μακριά.
"Νασο" είπα και έτρεξα πάνω του και τον φίλησα.
"Τι κάνει το μωρό μου;"
"Καλά είναι. Τι κάνεις εδώ; Στη σχολή δεν έπρεπε να είσαι;"
"Ήρθα για το Σαββατοκύριακο "
"Ωραία"
"Γκχμ"
"Ναι από εδώ ο Άλεξ ο αδερφός της Ελ"
"Χάρηκα "
"Εγώ καθόλου " ψυθιρισε και τον αγριοκοιταξα
"Εμείς να πηγαίνουμε" είπα και έκανα να φύγω αλλά τον άκουσα να φωνάζει
"Η συζήτηση δε τελείωσε Ελευθερία"
"Ρία με λένε" φώναξα και εφυγα από το δασάκι.