Απο αλλους κόσμους ✔️

⤴3⤵

Άλεξ POV

Σηκώθηκα και κοίταξα το κινητό μου.
Σάββατο. Ωραία.
Ακούμπησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι και κοίταξα το ταβάνι.

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε με κοίταξε.
"Τι θες Ελ;"
"Τι έχεις;" Είπε και ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου.
"Τίποτα"
" Άλεξ...."
"Φύγε Ελ..." Έκανε να φύγει αλλά γύρισε και με κοίταξε.
" Της.... Ξες της το ειπες;"
"Όχι και μου είπε να μην ξαναπατήσω σπίτι της"
"Άλεξ"πήγε να πει αλλά την κοίταξα και το έκοψε.
"Όχι προσπάθησα. Προσπάθησα πολύ αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν θέλει. "

(•••)

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και κοίταξα έξω. Βρέχει. Άκουσα φωνές από το δωμάτιο της αδερφής μου. Πλησίασα τον τοίχο και άκουσα την φωνή της. Αυτή την υπέροχη μελωδία στα αυτιά μου. Μόνο που αυτή τη φορά αυτή η φωνή έκλαιγε και ωρύονταν. Βγήκα από το δωμάτιο μου και πήγα στης αδερφής μου. Μπήκα μέσα και η Ρία με κοίταξε.
"Τι έγινε;" Είπα και η Ελ με κοίταξε. Έκανα να φύγω. Αλλά ένιωσα δύο χέρια να τυλίγουν την μέση μου και τη μπλούζα μου να έχει αρχίσει να γίνεται μούσκεμα.
Γύρισα και την αγκάλιασα.
"Ηρέμησε. Ότι και αν συμβαίνει. Ηρέμησε" είπα και την άφησα να κλάψει πάνω μου.

(•••)

Είχαν περάσει γύρω στα 30 με 35 λεπτά απο όταν σταμάτησε να κλαίει.
"Θες να μου πεις;"
"Άστο καλύτερα"
"Όπως θες." Είπα και ακούμπησα το κεφάλι μου στο προσκέφαλο του κρεβατιού.
"Βασικά ναι. Θέλω να μιλήσουμε." Είπε και με κοίταξε σηκώθηκα όρθιος και της έκανα νόημα να πάμε στο δικό μου δωμάτιο.
"Τι συμβαίνει;"
"Άλεξ συγγνώμη....  Εσύ προσπαθείς τόσο πολύ να τα βρούμε και εγώ.... Εγώ σου φέρομαι απαίσια.." Είπε και προσπάθησα να την χαλαρώσω
"Έι κοιτάμε... Δεν με ενοχλεί να ξες. Εγώ θα είμαι εδώ. Ναι μπορεί να τσακωνόμαστε αλλά δεν ξεχνάω ότι παλιά ήμασταν σαν αδέρφια. Εγώ θα είμαι εδω" είπα σηκώνοντας το κεφάλι της και κοιτώνας τη στα μάτια. Αυτά τα μπλε μάτια που χάνεσαι.
"Σε ευχαριστώ..... Που ενώ σε έδιωξα εσύ είσαι εδώ δίπλα μου."
"Τίποτα Ελευθερία"
"Ρία....."
"Ναι ναι Ρία σε λένε αλλά εγώ Ελευθερία θα σε λέω" είπα και γέλασε. Επιτέλους γέλασε.... Ο υπέροχος ήχος του γέλιου της έφτανε στα αυτιά μου σαν μια γλυκιά μελωδία.

(•••)

Μπήκα στο προαύλιο και όπως πάντα πολλά κορίτσια με κοιτούσαν. Έριξα και εγώ τις κλέφτες ματιές μου ώστε να δώσω ελπίδες. Πλησίασα τα παιδία και κάθισα στο παγκάκι.
"Καλημέρα" είπα και με κοίταξαν
"Εσύ καλημέρα;"
"Ναι εγώ"
"Άλεξ είσαι σίγουρα καλά;"
"Ρε άντε στο διάολο"
"Εντάξει παιδιά καλά είναι" είπε η Ελευθερία την οποία είχα να δω από το πρωί που ξύπνησα δίπλα της.
"Γαμωτο μάθημα" είπα όταν άκουσα το κουδούνι και προχώρησα με την αδερφή μου μπροστά ώστε να μπούμε στην τάξη και οι άλλοι δύο μαζί αφού είναι σε άλλο τμήμα.

(•••)

"Εγώ και η Ρια θα φύγουμε" είπε ο Θέμης και με κοίταξε.
"Κοπάνα; Όλοι μαζί;" Είπα και τους κοίταξα
"Όχι μόνοι μας" είπε η Ελευθερία και την κοίταξα με καχυποψία
"Καλά τα λέμε " είπε η Ελ και τα παιδιά έφυγαν από το φράχτη.
Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ.
"Που πας" είπε η Ελ που με είδε να κατευθύνομαι προς το φράχτη
"Κάτι συμβαίνει και θα το μάθω. Θα έρθεις;"
"Άλεξ δεν ξέρω..."
"Ελ...."
"Καλα" είπε και ήρθε μαζί μου.

Ρίας POV

Μπήκαμε  μέσα στην αποθήκη και κοίταξα γύρω μου. Όλα ίδια.
"Αυτή είναι;"
"Ναι αυτή είναι. Είναι η αποθήκη της μαμάς μου. Χάρη σε αυτό που γινόταν εδώ μέσα ήταν μαζί."
"Ρία κλαίς;" Είπε και παρατήρησα ότι δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου.
"Όταν έρχομαι εδώ ζωντανεύει κάθε ιστορία που έχω ακούσει για αυτή. Αλλά ας το κάνουμε. Ας κάνουμε το πάρτι του εδώ" είπα και εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα.
Ο Άλεξ με την Ελ μπήκαν μέσα και με κοίταξαν. Η Ελ ήξερε τι ήταν αυτό το μέρος άλλωστε ερχόμουν συχνά εδώ για νιώθω κοντά της.
"Τι συμβαίνει;"
"Δεν σε αφορά" είπα απότομα ώστε να τον βγάλω μέσα από την αποθήκη.
"Ρία" είπε ο Θέμης για να με ηρεμήσει.
"Όχι Θέμη. Τι ακριβώς κατάφερες με το να μας ακολουθήσεις; Εεε;"
"Ελευθερία..."
"Θα σε παρακαλούσα να φύγεις" τον έκοψα...
"Παιδιά έξω" είπε ο Άλεξ και τον κοίταξαν.
"Άλεξ...." Είπε η Ελ αλλα δεν τόλμησε να τον πλησιάσει
"ΕΊΠΑ ΈΞΩ" φώναξε και βγήκαν έξω με πλησίασε και με κόλλησε στον τοίχο.
"Δεν σε φοβάμαι γιατί δεν πρόκειται να με πειράξεις." Είπα με σιγουριά
"Μην με νευριάζεις κι άλλο."
"Γιατί; Τι θα συμβεί; Θα με κάνεις ντα;" Είπα περιπαιχτικά και τον κοίταξα. Χαμήλωσε το κεφάλι του και κρυφό γέλασε. Σήκωσε το κεφάλι του και το έφερε κοντά στο δικό μου. Τράβηξε το σώμα μου κοντά στο δικό του και δάγκωσε τα χείλη του. Πλησίασε στο πρόσωπο μου και απλά ακουμπισε τα δικά μου.
"Άλεξ...." Είπε προσπαθώντας να ξεφύγω. Άλλωστε έχω τον Θάνο. Δεν είναι σωστό να του φερθώ έτσι.
"Τι;" Είπε και απλά δεν άντεξα και έκανα την κίνηση. Άρχισα να κουνάω τα χείλη μου πάνω στα δικά του. Έβαλε τα χέρια του στον γοφό μου και εγώ τα δικά μου στο λαιμό του.
Τράβηξα το κεφάλι του και χαμογέλασα. Όπως και αυτος.
"Άλεξ αυτό...."
"Αυτό ήταν ότι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου τα τελευταία 8 χρόνια" είπε και δεν σταμάτησε να χαμογελάει.

Αχ ρε Άλεξ..... Αχ.......

Helloo

Τι κάνετε; Εγώ είμαι άρρωστη εδώ και μια εβδομάδα. Έχω γράψει αρκετά κεφάλαια μέσα στην εβδομάδα ώστε να τα ανεβάσω μέσα σε αυτή.

Σόρρυ που έχω αργήσει να ανεβάσω αλλά το σχολείο είναι μια ωραία θηλιά στο λαιμό.

Αυτά από εμένα ελπίζω να είστε καλά τα λέμε παρακάτω

Αντιοοοο

~Its Evi που πάει να φάει