Απο αλλους κόσμους ✔️

⤴29⤵

3 εβδομάδες μετά

Άκουσα το κουδούνι και σηκώθηκα από το κρεβάτι για να ανοίξω.
" Κυρία Λια;" Είπα κι την κοίταξα έκπληκτη.
"Να περάσουμε;" Είπε και μια κυρία ξεπρόβαλε από πίσω της. Μου φαινόταν αρκετά γνωστή.
"Ναι βέβαια" όταν μπήκα μέσα η κυρία που ήταν μαζί της κοίταξε το κάδρο στον τοίχο και ήταν έτοιμη να κλάψει.
"Ελευθερία όλα καλά;" Είπε ο Άλεξ
"Ναι η κύρια Λία."
"Πάω στην Έμμα να δω αν ξύπνησε και κατεβαίνω." Είπε και με φίλησε πεταχτά και πήγε στο δωμάτιο της μικρής
"Πως μπορώ να σας βοηθήσω; Έγινε κάτι;"
"Όχι όχι όλα καλά... Σχεδόν δηλαδή."
"Τι συμβαίνει;"
"Ελευθερία μου;" είπε η κυρία δίπλα της και την κοίταξα.
"Σας....σας ξέρω;"
"Μπορεί να με θυμάσαι"

Έμμας POV

Flashback
6 χρόνια πριν

Ήμουν κρυμμένη στη γωνία πίσω από την πόρτα του και τον άκουσα να αναφέρει ένα όνομα μιας κακομοίρης κοπέλας.
"Πες την Εμμα να έρθει θέλω να της μιλήσω"
"Εδώ είμαι" είπα και μπήκα μέσα.
"Καλώς την αγάπη μου. " Είπε και ήρθε από πίσω μου και με φίλησε στο μάγουλο.
"Τι θες;"
"Μα γιατί είσαι τόσο απότομη γλυκιά μου;"
"Παύλο λέγε γιατι ο μόνος λόγος που είμαι εδώ είναι γιατί υποσχέθηκες να μην πειράξεις την οικογένεια μου αν μείνω μαζί σου "
"Θα έρθει καινούριο αίμα... Κατατοπισε την... Και πες στο Μιχάλη να έρθει τον θέλω" είπε και βγήκα έξω. Είδα τον Μιχάλη μπροστά μου και τον κοίταξα με μίσος.
"Σε θέλει μέσα.... Σε μισώ" είπα και γέλασε σαν χαζό.

(•••)

"Γεια σας είμαι η Εύα Αντωνάκη" είπε και μπήκε μέσα.
"Γεια σου γλυκιά μου" είπα και την κοίταξα. Τα ξέρω αυτά τα μάτια. Αυτά τα χείλη..... Αυτά τα φρύδια Ελευθερία; Μεγάλωσε. Ομόρφυνε. Γλυκό μου παιδί.
"Έλα μαζί μου" είπα και της έδειξα τα μέρη στα οποία επιτρέπεται να μπει.
"Έκει κάτω τι είναι;" Είπε και την κοίταξα.
"Εκεί δεν θα πας.... Ούτε σε εμένα δεν επιτρέπεται η είσοδος εκεί κάτω. Μόνο ο Μεγάλος μπορεί να μπει" είπα και την κοίταξα απειλητικά ώστε να την τρομάξω
"Τι έγινε εκεί κάτω; Στα μάτια σας φαίνεται να μισείτε αυτό το μέρος"
"Έλα μαζί μου...." Είπα και την πήγα στο γραφείο μου.
"Πριν 18 χρόνια σχεδόν είχα ένα ατύχημα και με βρήκε.. Με πήγε στο νοσοκομείο και εκεί συνεννοήθηκε με έναν γιατρό. Εξαπάτησε τον άντρα μου. Τον έκανε να πιστεύει ότι δε θα ξυπνήσω. Μου έκανε ηρεμιστική κάθε δύο ώρες. Όταν πια ο άντρας μου πείστηκε ότι δεν πρόκειται να ζήσω έκλεισε το μηχανημα που και καλά με υποστήριζε. Με έφερε εδώ και απείλησε να σκοτώσει την οικογένεια μου αν φύγω ποτέ από εδώ. Όταν
προσπάθησα να ειδοποιήσω την αστυνομία με κλείδωσε εκεί για τριάντα μέρες και με βασάνιζε. Μην πας εκεί κάτω και φύγε από εδώ όσο είναι νωρίς."
"Οχι... Όχι πριν μάθω για τη μητέρα μου" είπε και βγήκε από το δωμάτιο μου. Βγήκα και πλησίασα το χώρο στον οποίο θα έμενε αυτη όταν θα έπρεπε. "Ναι μπαμπά..... Σταματά το αυτό το γατάκι επιτέλους... Όχι δεν μπορεί να σου μιλήσει τώρα η Ελ γιατί κάνει μπάνιο... Και εγώ σε αγαπώ μπαμπά" είπε και έκλεισα τα μάτια μου.

End of flashback

Ρίας POV

" Είστε η κυρία που με βοήθησε όταν ήμουν στην ΟΜΆΔΑ
"Ναι αλλά "
"Τι;"
"Ονομάζομαι Έμμα..... Έμμα Μακρή"
"Τι;" Είπα και όλα τα άλλα σκοτάδι.

(•••)

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τους τοίχους του δωματίου μου....
Όνειρο ήταν... Βγήκα από το δωμάτιο μου και πήγα στο σαλόνι αλλά ήταν όλοι εκεί.
"Ελευθερία..."
"Μη" είπα και τραβήχτηκα.
"Ελευθερία εγώ είμαι...."
"Όχι όχι είναι ένα όνειρο ένα όνειρο" είπα και έκλεισα τα μάτια μου.
"Ελευθερία πρέπει να μου πείς τι έγινε με τον πατέρα σου σε παρακαλώ. " Είπε και με πλησίασε
"Ο πατέρας μου πέθανε. Τον έθαψα πριν από 1 χρόνο και 2 μήνες.... τον έθαψα. Έπαθε έμφραγμα τον πήγα στο νοσοκομείο. Πέθανε μετά από μια εβδομάδα."
"Ποιος σου είπε ότι πέθανε; Πες μου σε παρακαλώ" είπε και την κοίταξα.
"Ήμουν μέσα όταν έπεσε ο σφυγμος του και πέθανε από ανακοπή. Χαμογελούσε. " Είπα ζαλισμένη από την όλη κατάσταση
"Ελευθερία μου είναι πολύ πιθανό να...." Δεν την άφησα να ολοκληρώσει
"Όχι τον είδε και ο Χρήστος  πέθανε"
"Ρία;" Είπε και μπήκε μέσα στο σπίτι ο Χρήστος. Τέλεια... Κοίταξε την Έμμα και μετά εμένα.
"Χρήστο" είπε και τον πλησίασε.
"Η κυρία;" Είπε και τον κοίταξα.
"Αγοράκι μου όμορφο.... " είπε και τον κοίταξε.
"Μαμά;" Είπε και παρτον κάτω....  Έτρεξα πάνω από τον αδερφό μου και τον κούνησα. Τα μάτια μου δακρυζαν αλλά δεν έδωσα σημασία.
"Χρήστο... Χρήστο ξύπνα"
"Ελευθερία... "
"Άσε με... Αφού ζούσες γιατί δεν ήρθες πιο πρίν ε; Γιατί με άφησες να μεγαλώσω χωρίς μητέρα; Που ήσουν οταν μου ήρθε περίοδος για πρώτη φορά; Που ήσουν οταν έκανα λάθοι που εσύ θα μπορούσες να με συμβουλεψεις; Όταν έμεινα έγκυος και δεν ήξερα τι να κάνω;Πες μου. Και τώρα τι ήρθες να κάνεις; Να μου πεις ότι κοίτα ζω και ζει και ο πατέρα σου. Λυπαμαι αλλά πρέπει να φύγεις" είπα και επέστρεψα πάνω από τον αδερφό μου. Σκούπισα τα δάκρυα μου και ένιωσα ένα χέρι να με αγκαλιάζει. Κοίταξα τον Άλεξ και μου έκανε νόημα να ηρεμήσω
"Ελευθερία"
" Φύγε από το σπίτι του πατέρα μου αμέσως" είπα και την είδα να βγαίνει από την πόρτα με το βλέμμα της χαμηλωμένο

Γεια σας

Λοιπό σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη οπότε: θα ανέβουν άλλα δύο κεφάλαια σήμερα

Επίσης: Την Δευτέρα η ιστορία τελειώνει.

Τώρα πάμε στο κεφάλαιο.

Καλώς την Έμμα μας. Καλώς τα μάτια μας τα δυο.

Ανεβάζω και το επόμενο και τα λέμε εκεί

Αντιοοοο

Τα λεμεεε σε 2

~Its Evi