Απο αλλους κόσμους ✔️

⤴11⤵

3 μήνες μετα

Καθόμασταν στο κρεβάτι του και έπαιζε ηλεκτρονικά ενώ εγώ διάβαζα ένα βιβλίο.
"Δεν αφήνεις λίγο το βιβλίο στην άκρη" είπε και τον κοιταξα
"Τι έγινε;"
"Είσαι μια ώρα εδώ και δεν μιλήσαμε καθόλου" είπε και με τράβηξε πάνω του.
"Ένα δίκιο το έχεις" είπα και τον φίλησα. Έβαλε τα χέρια του γύρω μου και εγώ τα δικά μου στα μαλλιά του και τα τράβηξα. Αναστεναξε και τον κοίταξα.
"Τι έγινε κύριε Αλέξανδρε;"
"Αν δεν φύγεις από πάνω μου θα συμβούν πολλά" είπε και αλλά δεν σηκώθηκα από πάνω του.
"Όταν λες πολλα;" Είπα και έβαλα το χέρι μου μέσα από την μπλούζα του και τον χαϊδεύα
"Τ-τι κάνεις;"
"Αυτό που έπρεπε να κάνω εδώ και καιρό" είπα και ένωσα τα χείλη μας. Κατέβηκε στο λαιμό μου και μας γύρισε..Με άφησε στο κρεβάτι και κλείδωσε την πόρτα με πλησίασε και έπεσε πάνω μου. Έβγαλε την μπλούζα μου και το παντελόνι μου. Έβγαλε τα δικά του και πήρε ένα προφυλακτικό από το συρτάρι και το έβαλε.
"Είσαι σίγουρη;"
"Όσο τίποτα" είπα και τον φίλησα. Έκανε μια αργή κίνηση και μπήκε μέσα μου. Ένιωσα ένα τσούξιμο αλλά μετά από λίγο σταμάτησε. Κουνιόταν απαλά και ταυτόχρονα άφηνε σημάδια στο σώμα μου.
"Άλεξ.."
"Μαζί ψυχή μου" ειπε και με φίλησε.

Ξάπλωσε δίπλα μου. Είχα αρχίσει να βαριανασαίνω. Με κοίταξε.
" Πονεσες" είπε και τον κοίταξα.
"Λίγο αλλα η συνέχεια ήταν" κόλλησε το σώμα του επάνω μου και μας σκέπασε.
"Καληνύχτα μικρή μου"
"Καληνύχτα" είπα και με έσφιξε πάνω του.

(•••)

Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα να με κοιτάει.
"Καλημέρα"
"Καλημέρα" είπε και ήταν μέσα στο χαμόγελο. Με φίλησε πεταχτά και σηκώθηκε να ντυθεί έβαλε ένα μποξερακι και μια φόρμα και κατέβηκε κάτω...
Μετά από δέκα λεπτά ανέβηκε και μου έδωσε μια κούπα. Ήπια μια γουλια και σηκώθηκα να ντυθώ
"Γαμωτο" είπα και με κοίταξε.
"Τι έγινε;"
"Τα ρούχα μου είναι χάλια. Μέσα στις σκόνες" είπα και πλησίασε την ντουλάπα του και μου έδωσε μια κοντομανικη που μου ήταν λίγο πιο κάτω από τον κώλο.
"Αυτή σου κάνει" είπε και με κοίταξε.
"Ευχαριστώ" είπα και έπεσα πάνω του.

(•••)

Βγήκα από το σπίτι του και προχώρησα για το δικό μου.
Κάποια στιγμή ένιωσα κάτι να με χτυπάει στο κεφάλι και ακουσα μια γνωστή φωνή πάνω από το κεφάλι.

Άλεξ POV

Άγνωστο;
Ποιος είναι;
Σήκωσα το κινητό μου.
"Ναι;"
"Άλεξ έλα γρήγορα στο νοσοκομείο"
"Μάνο;"
"Έλα σε παρακαλώ μόλις έσωσα την Ελευθερία από δεν ξέρω ποιον που την χτύπησε στο κεφάλι έλα σε παρακαλώ"
"Που είστε;" Είπα όσο πιο ήρεμος μπορούσα
"Στο Παπανικολάου"
" Έρχομαι" είπα και βγήκα γρήγορα από το σπίτι.
Μπήκα στο αμάξι και ξεκίνησα για το νοσοκομείο

Συγγραφέας POV (γεια σααας)

Μπήκε στο νοσοκομείο μαζί της. Ήταν δίπλα της στο φορείο. Την ακολούθησε και περίμενε έξω από την εντατική. Είδε τον Άλεξ να μπαίνει μέσα στο νοσοκομείο και τον πλησίασε. Φώναζε. Ούρλιαζε. Έκλαιγε. Όταν βγήκε ο γιατρός τον ακολούθησε. Την έβαλαν σε ένα δωμάτιο μπήκε μέσα και την κοίταξε. Ήταν γεμάτη σωληνάκια. Είχε γάζα στο κεφάλι. Κι αυτό μόνο επειδή έπεσε και το χτύπησε δυνατά ώστε να δημιουργηθεί κάκωση στο κρανίο.

Ρίας POV
3 ημέρες μετά

" Αφήστε με να τον δώ" φώναζα αλλά δεν με άφηναν να βγω εξω
"Ρια δεν κάνει"
"Δεν με νοιάζει θέλω να τον δω. Να δω ότι είναι καλά"
"Ρια.." είπε ο μπαμπάς μου προσπαθώντας να με εμποδίσει
"Εδώ είμαι" είπε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου
"Αλεξ"είπα και έκανα να σηκωθώ για να τον αγκαλιάσω αλλά ένιωσα ένα τσούξιμο στο κεφάλι αυτό
"Έρχομαι εγώ" είπε και ήρθε και κάθισε δίπλα μου.
"Μου έλειψες" είπα και τον αγκάλιασα
"Κι εμένα"ειπε και με φίλησε.

(•••)

Χελλοοο

Αυτό το κεφάλαιο γιατι δεν έχουμε σχολείο και αφού δεν έχουμε πλέον θα πηγαίνει μέρα παρά μέρα οπότε όχι αύριο αλλά μεθαύριο έχει καινούργιο κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας άρεσε γιατί αρχίζουμε να μπαίνουμε στο νόημα αυτής της ιστορίας.

Αντιοοοο

Τα λεμεεε

~Its Evi που πάει να συνεχίσει το γράψιμο