Απο αλλους κόσμους ✔️

⤴26⤵

Aλεξ POV

Προχώρησα προς το σαλόνι και την είδα να παίρνει την μικρή αγκαλιά και να την κουνάει στην αγκαλιά της.

Πλησίασα και την αγκάλιασα από πίσω. Δεν απομακρύνθηκε. Πλησίασα τα χείλη μου στο αυτί της.
"Είστε πανέμορφες μαζί" είπα και με μια κίνηση τη γύρισα.
"Άλεξ..."
"Ελευθερία ακου.... Δεν ξέρω αν ήταν έτσι για εσένα εκείνο το φιλί στο νοσοκομείο αλλά για εμένα ήταν πολλά. Το ήθελα εκείνο το φιλί και..." Με διέκοψε φιλώντας με πεταχτα.
"Σκάσε επιτέλους" είπε και την ξανά φιλησα αλλά άκουσα την μικρή να νιαουριζει και σταμάτησα.
"Νομίζω πρέπει να της δώσουμε ένα όνομα"
"Νομίζω..."
"Πως έλεγε ο μπαμπάς σου τη μαμά σου;"
"Γατάκι γιατί;"
"Γιατί όταν κλαίει είναι σαν να νιαουριζει όπως ένα γατάκι άρα.."
"Λες να βγάλουμε την μικρή Έμμα"
"Ναι γιατί όχι; Ειναι μικρό και όμορφο σαν τη μπέμπα μας" ειπα και την κοίταξα.
"Εντάξει λοιπόν... Έμμα" είπε και την κοίταξε χαμογελώντας.

(•••)

Έκλεισε την πόρτα και κατέβηκε. Ήρθε στον καναπέ και με κοίταξε.
"Άλεξ..."
"Σσσσς ξερω τι θες να πεις " είπα και την έβαλα να κάτσει πάνω μου τη φίλησα πεταχτά.
"Άλεξ δεν είμαστε έφηβοι"
"Το ξέρω Ελευθερία.."
"Θέλω μια χάρη"
"Ότι θες"
"Θα προσέχεις την μικρή; Πρέπει να πάω για ψώνια" είπε και σηκώθηκε.
"Πήγαινε" είπα αλλά την τράβηξα και την φίλησα
"Είσαι χαζός" φώναξε προτού βγει από την πόρτα.

Ρίας POV

Πριν μπω σπίτι πήρα τα γράμματα από το γραμματοκιβωτιο και άνοιξα την πόρτα. Όταν μπήκα μέσα είδα την μικρή στον καναπέ με μαξιλάρια τριγύρω για να μην πέσει και είδα τον Άλεξ να βγαίνει από την κουζίνα. Ήρθε και πήρε μερικά πράγματα από τα χέρια μου και ξαναμπήκε στην κουζίνα. Έψαξα τα γράμματα και είδα ένα με το όνομα μου.

Μπήκα στην κουζίνα και άνοιξα τον φάκελο.

'Ελευθερια Μακρή,

Σας ενημερώνουμε ότι μεταφέρεστε στο 9ο αστυνομικό τμήμα Θεσσαλονίκης'

Ξαναδιάβασα το γράμμα και απλά έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

"Ελευθερία όλα καλά;"
"Ε; Ναι ναι όλα καλά..." Είπα και ξανακοίταξα το γράμμα.

(•••)

Κοίταξα την μικρή στο κρεβατάκι της και ξανακοίταξα το γράμμα στο γραφείο μου.
"Πως στο διάολο θα το καταφέρω αυτό;" Είπα κοιτώντας το μικρό μου πλασματακι. Την Έμμα μου. Τι θα πω στον Άλεξ; Συγγνώμη περνώ το παιδί μας και πάω στη Θεσσαλονίκη γιατί με μετέφεραν;
Άκουσα τη μικρή να κλαίει και την πήρα στην αγκαλιά μου.

Flashback

5 χρόνια πριν

Άνοιξα το γράμμα και μπήκα στο δωμάτιο μου. Άρχισα να διαβάζω και απλά σταμάτησα να νιώθω τα πόδια μου.

(•••)

Άκουσα φωνές πάνω από το κεφάλι μου και άνοιξα τα μάτια μου.

"Εισαι καλά"
"Τι έγινε;" Ρώτησα και πήρα το φάκελο χωρίς να τον δει και τον άφησα πάνω στο κρεβάτι
"Πόσο καιρό έχεις να φάς;"
"Τι;" Είπα σοκαρισμένη. Πως του ήρθε αυτο;
"Πες"
"Άλεξ πας καλά"
"Εγώ; Μπαίνω μέσα και βλέπω εσένα στο πάτωμα. Λέγε ποσο καιρό έχεις να φας"
"Τι;"
"Γιατί; "
"Άλεξ..." Προσπάθησα να του εξηγήσω αλλά δεν ακουγε
"Τι ακριβώς προσπαθείς γαμωτο σου; Να πεθάνεις; Ε; Πες μου; Τι ακριβώς ;"
"Φύγε" είπα και με κοίταξε
"Τι;"
"Άλεξ φύγε σε παρακαλώ"
"Αν ανοίξω την πόρτα τελειώσαμε"
"Άλεξ φύγε " είπα και κάθισα στο κρεβάτι μου . Βγήκε από το δωμάτιο μου και χτύπησε δυνατά την πόρτα. Δάκρυα ξεκίνησαν να κυλάνε στα μάγουλα μου τα οποία σκούπισα με τα χέρια μου.

Κοίταξα ξανά το γράμμα και είδα τη λέξη με τα κεφάλαια γράμματα.....

Η ΟΜΆΔΑ με περιμένει....

End of flashback

Προσπαθούν να με διώξουν για να μην τους πιάσω..... Είμαι σίγουρη ότι το χέρι του Παύλου κρύβεται πίσω από αυτή τη μεταφορά.

Έβαλα ξανά την μικρή στο κρεβατάκι της και βγήκε από το δωμάτιο μου. Κατέβηκα στην κουζίνα και έβαλα ένα ποτήρι νερό.

Τι θα κάνω;

Γεια σας

έχω μάθημα αυτή τη στιγμή αλλά θυμήθηκα ότι θα ανεβάσω κεφάλαιο σήμερα. Οπότε ορίστε. Τις λέτε για την εμφάνιση της ομάδας; Ή για την μετάθεση;

Και ορίστε και ο λόγος για τον οποίο χώρισαν.

Αυτά

Αντιοοοο

Τα λεμεεε

~Its Evi που επιστρέφει στο μάθημα