Απο αλλους κόσμους ✔️

⤴12⤵

(•••)

Καθόμουν στο κρεβάτι μου και ο Άλεξ ήταν ξαπλωμένος πάνω μου και έπαιζε ηλεκτρονικά.

Έκανα να σηκωθώ ώστε να παω να μου κάνω ένα τσάι.
"Ει που πας;" Είπε και με κράτησε.
"Να κάνω τσάι".
"Άστο μωρέ και κάτσε εδώ." Είπε και σταμάτησε το ηλεκτρονικό. Με γύρισε και με τράβηξε πάνω του. Κόλλησε το σώμα μου πάνω του και με φίλησε αλλά τραβήχτηκα.
"Ατυχισες" είπα και με κοίταξε.
"Γιατί;"
"Γιατί σήμερα πρέπει να γυρίσω σπίτι νωρίς"  είπα  και κατσουφιασε. Τον φίλησα πεταχτά και σηκώθηκα να φτιάξω το τσάι.

(•••)

Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα. Φίλησα τον μπαμπά μου στο μάγουλο και αφού εφαγα το πρωινό μου έφυγα για το σχολείο.

Μπήκα μέσα και πλησίασα τα παιδιά.
"Καλημέρα" είπα μέσα στο χαμόγελο.
"Καλημέρα" είπε η Ελ αλλά δεν φαινόταν καλά. Ήταν χειρότερα από την προηγούμενη εβδομάδα
"Μέρα" είπε ο Θέμης κι ήταν το ίδιο χάλια.
"Καλημέρα λέει ο κόσμος" είπε ο Άλεξ και με πλησίασε. Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και έβαλε το κεφάλι του δίπλα στο δικό μου.
"Ολα καλά;" Ρώτησα και κοίταξα την Ελ.Ηταν έτοιμη να κλάψει.
"Τι τις έκανες;" Είπε ο Άλεξ και τον ένιωσα να σφίγγεται αλλά του κράτησα το χέρι.
"Τίποτα δεν έκανε" είπε η Ελ.
"Τι συμβαίνει;"  Είπε ο Άλεξ
"χωρίσαμε" ειπε η Θέμης συντετριμμένος
"γιατί;"
"γιατί έτσι άντε παράτα μας ρε μαλάκα κι εσύ" είπε ο Θέμης και έφυγε

Άλεξ  POV

Ετρεξα πίσω από τον Θέμη και τον έπιασα
"τι έγινε;"
"την αγαπάω την αδερφή σου ρε"
" το ξέρω αύτο αλλά γιατί χωρίσατε ;;"
"Τώρα τελευταία όλο τσακωνόμαστε και συνέχεια μου κρύβει πράγματα. Πάντα είναι σε αυτη τη κατάσταση όταν δεν είστε μπροστά. Εχθές έφτασα στα όρια μου και την χώρισα" είπε και έβαλα το χέρι μου στον ώμο του.
"Τι ακριβώς έγινε;"
"Ήταν να δούμε ταινία αλλά όταν ήρθα σπίτι σας άνοιξε την πόρτα και έβγαλε έξω μόνο το κεφάλι της. Φαινόταν ότι έκλαιγε πιο πρίν. Μου είπε ότι καλύτερα θα ήταν να φύγω και τότε ήταν που νευρίασα και μπήκα μέσα με το έτσι θέλω. Αρχίσαμε να τσακωνόμαστε μέχρι που γύρισα και τις είπα αφού έτσι το θες έτσι θα γίνει χωρίζουμε"

Ρίας POV

"Θα το ρίξω"
"Ρε Ελ"
"Δεν ακούω κουβέντα"
"Και τον έκανες να σε χωρίσει για αυτό; Γιατί δεν του μίλησες;" Είπα και τότε ήρθε ο Μάνος στην παρέα μας.
"Έχει δίκιο το μικρό από εδώ"
"Και ο αδερφός μου; Σκέφτηκε κανένας σας πως θα αντιδρούσε; Ή μάλλον  αυτός πως θα αντιδρούσε;"
"Πίστεψε με το 80% το χαιρόμαστε όταν το μαθαίνουμε αυτό σε οποιαδήποτε ηλικία αν όντως αγαπάμε το άτομο με το οποίο είμαστε μαζί." Είπε ο Μάνος και τον κοίταξα.
"Τι κι αν ανήκει στο άλλο 20%"
"Αν ανήκει εκεί ανήκει εκεί αλλά αξίζει να το προσπαθήσεις" είπε και τον κοίταξε.
"Μίλα μαζί του. Πες του το. Και αν αντιδράσει απότομα τότε κάνε ότι νομίζεις. Αλλά οφείλει να ξέρει" είπα και της χάιδεψα το χέρι.
"Έχεις δίκιο. Πρέπει να του το πω" είπε και σηκώθηκε όρθια και έκανε να τρέξει αλλά έπεσε πάνω του.
"Να μου πεις τι;" Είπε με λύπη. Κράτησα τον Άλεξ δίπλα μου και του εσφηξα το χέρι για να μην κάνει βλακεία.
"Αου με πονάς"
"Σκάσε"
"Να εεεε εγω.... Εσύ.... Εμεις.... Βασικά εγώ"
"Θα μου πεις ή θα πεις και τα υπόλοιπα"
"Ναι ναι εεεε-έχω 2 εβδομάδες καθυστέρηση" είπε και έκλεισε τα μάτια μάτια της. Ο Άλεξ σφίχτηκε αλλά στο πρόσωπο του Θέμη έβλεπες ενα χαμόγελο να δημιουργείται.
"Δηλαδή....το ελέγξες;"
"Ναι... Και ναι" είπε κάπως στεναχωρημένη.
"Αγάπη μου" είπε και την έβαλε στην αγκαλιά του.
"Άσε το χέρι μου"
"Όχι αν δεν υποσχεθεις ότι θα κάτσεις ήσυχος."
"Τώρα ναι για μετά δεν σου εγγυώμαι τίποτα." Είπε ψυθιρίζοντας στο αυτί μου. Άφησα το χέρι του και τον είδα να χαμογελάει.
"Άλεξ..." Είπε ο Θέμης και τον κοίταξε.
"Το καλό που σου θέλω να τους προσεχείς έγινα κατανοητός;"
"Ν-ναι"
"Ωραία πάμε εμείς τώρα γιατί έχουμε μια δουλειά" είπε και με τράβηξε από το χέρι και με έβγαλε έξω από το προαύλιο.
"Που πάμε;"
"Στην αποθήκη σου τώρα" είπε και έτρεξε.

Χελλοοο

Ένα ακόμα κεφάλαιο. Και εννοείται πως αύριο θα έχει κι άλλο και μόλις τελειώσω θα πάμε στην επόμενη ιστορία μου. Που την έχω αφήσει στη μέση.

Αυτά από εμένα.

Τώρα άρχιζε το καλό...

Αντιοοοο

Τα λεμεεε

~ Its Evi που πάει να συνεχίσει το γράψιμο τώρα που έχει έμπνευση γιατί αλλιώς....