The contract

Ύποπτος

Έχει περάσει μια εβδομάδα από εκείνο το βράδυ... Μια εβδομάδα και είμαστε σαν δύο ξένοι... Ούτε κόντρες, ούτε φωνές, ούτε φασαρίες, ούτε ματιές... Είμαστε σαν δύο ξένοι... Τα βράδια αργεί να έρθει στο κρεβάτι... Καμιά φορά δεν έρχεται καν... Λείπει συνέχεια και έτσι δεν βλεπόμαστε τόσο συχνά όσο πριν... Μόλις έχω ξυπνήσει και κατεβαίνω κάτω στην κουζίνα... Η κυρία Pierce στέκεται στην βρύση και πλένει μερικά πιάτα
(καλήμερα κυρία Pierce)
Λέω καθώς κάθομαι σε έναν σκαμπό στον πάγκο της κουζίνας... Στρέφεται και με κοιτάζει χαμογελώντας εγκάρδια
(καλημέρα κορίτσι μου... Καφέ;)
(όπως πάντα)
(έρχεται αμέσως)
Λέει χαρούμενα ύστερα ξανά στρέφεται και εκείνη την στιγμή ο Alex μπαίνει μέσα στο σπίτι... Φαίνεται κατά ταλαιπωρημένος... Τα ρούχα του είναι τσαλακωμένα και το πρόσωπο του ζαρωμένο με μαύρους κύκλους
(καλημέρα)
Λέει βαριεστημένα και μετά ανεβαίνει τα σκαλιά πριν καν προλάβουμε να του απαντήσουμε... Τι τρέχει εδώ;
(έτσι είναι ο Alex κορίτσι μου... Μην τον παρεξηγείς)
(τι;... Μα δεν)
Ξεφυσάω δυνατά... Δεν μπορώ να μιλήσω... Δεν με νοιάζει πως είναι... Δεν θα πρέπει να με νοιάζει
(δεν είναι κακός αγάπη μου... Απλά έχει περάσει δύσκολα στην ζωή του)
(το ότι έχει περάσει δύσκολα δεν τον δικαιολογεί... Όλοι είχαμε η έχουμε μια δυσκολία στην ζωή μας... Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει απάνθρωπους)
Πετάω κάπως οξύθυμα και τα μάτια της γουρλώνουν
(με συγχωρείς παιδί μου)
(ο όχι... Συγγνώμη... Μίλησα πολύ απότομα... Συγγνώμη)
Λέω αμήχανα και χαμογελάει τρυφερά ενώ απλώνει το χέρι και ζουλάει το δικό μου
(δεν πειράζει παιδί μου... Από το λίγο που σε ξέρω έχω καταλάβει πως είσαι σπάνιος άνθρωπος... Αλλά σε παρακαλώ... Προσπάθησε να του δείξεις έστω και λίγο ενδιαφέρον... Το έχει τόση ανάγκη)
(μα δεν καταλαβαίνω... Γιατί εγώ;)
(επειδή όσα χρόνια είμαι μαζί του δεν τον έχω δει ποτέ να γελάει και να είναι χαρούμενος... Μόνο εσύ του το κάνεις αυτό... Μόνο εσύ του πας κόντρα και αν και δεν το παραδέχεται του αρέσει... Ποτέ και κανένας δεν του πάει κόντρα επειδή τον φοβούνται αλλά εσύ... Εσύ είσαι πολύ θαρραλέα και δυνατή... Απο την ημέρα που ήρθες εσύ χαμογελάει πιο συχνά και είναι ευδιάθετος... Αυτό είναι που χρειάζεται ο Alex... Ένα άτομο σαν εσένα)
(μα τι μπορώ να κάνω από την στιγμή που προσπαθεί να με απομακρύνει;)
Λέω αγανακτησμένη και πιάνω το κεφάλι στα χέρια μου... Οι σκέψεις μου είναι πολύ μπερδεμένες
(να προσπαθήσεις να του δώσεις αγάπη)
Ορίστε;... Μα... Μα πως...

Ανοίγω την πόρτα του δωματίου αλλά δεν είναι εδώ... Πάλι έφυγε... Πηγαίνω μέσα στο μπάνιο και κοκαλώνω στην θέση μου καθώς τον βλέπω να στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και να πλένει τα χέρια του τα οποία είναι γεμάτα αίμα... Γαμώτο τι γίνεται εδώ;
(Alex τι είναι αυτά;)
(φύγε)
Ορίστε;... Σαστίζω στην αρχή αλλά μετά βαδίζω θαρραλέα προς το μέρος του
(άφησε με να τα δω)
(ΦΎΓΕ)
Πετάει με δυνατή φωνή ενώ στρέφεται και με κοιτάζει εξαγριωμένος... Το βλέμμα του με κάνει να παγώσω... Πραγματικά δεν τον έχω ξανά δει έτσι... Χωρίς δεύτερη κουβέντα στρέφομαι και βγαίνω γρήγορα έξω από το μπάνιο ενώ κλείνω δυνατά την πόρτα πίσω μου... Ειλικρινά νιώθω τόσο περίεργα... Πρώτη φορά μου μιλάει τόσο απότομα... Πρώτη φορά με κοιτάζει έτσι... Κουνάω το κεφάλι και πηγαίνω προς το μπαλκόνι για να πάρω λίγο καθαρό αέρα... Γαμώτο στην τελική τι έκανα;... Κατεβάζω το κεφάλι και παίρνω μια βαθιά ανάσα ενώ τα λόγια της κυρία Pierce επανέρχονται στο μυαλό μου... Χριστέ μου πως είναι δυνατόν να νομίζει πως ένας άνθρωπος σαν αυτόν θα μπορέσει ποτέ να νιώσει η πόσο μάλλον να αγαπήσει κάποιον πέρα από τον εαυτό του;... Ούτως ή άλλως δεν μπορώ να δώσω αγάπη σε κάποιον που με φυλάκισε... Δε δεν ξέρω τι να νιώσω... Προς το παρόν αφήνω τον καθαρό αέρα να με ηρεμήσει ξαφνικά ακούω την πόρτα να ανοίγει και τα βαριά του βήματα να με πλησιάζουν... Στρέφομαι και τον κοιτάζω
(τι θέλεις;)
Πετάω με κοφτό τόνο και τα χείλη του γίνονται μια λεπτή γραμμή
(από σήμερα δεν θα βγαίνεις από το σπίτι και δεν θα ξανά πας στο καζίνο... Όποιος θελήσει να σε δει μπορεί να έρθει εδώ)
(τι;... Αποκλείεται... Δεν πρόκειται με τίποτα να)
(αυτό που είπα... Δεν με νοιάζει τι θέλεις η τι όχι... Εγώ κάνω κουμάντο εδώ μέσα... Καιρός να το καταλάβεις)
Με διακόπτει με αυστηρό κατηγοριματικό τόνο και ύστερα φεύγει... Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό... Τι έγινε μόλις τώρα;... Μου απαγόρευσε να βγαίνω έξω;... Α όχι δεν θα το αφήσω έτσι αυτό... Αμέσως τον ακολουθώ μέσα στο δωμάτιο και στέκομαι απέναντι του έτοιμη να τον αντιμετωπίσω
(για ξανά επανέλαβε αυτά που είπες πριν)
Λέω με ειρωνικό τόνο και στρέφεται για να με κοιτάξει φαινομενικά ήρεμος
(τι δεν άκουσες;... Σου είπα πως δεν πρόκειται να ξανά βγεις από εδώ μέσα)
(ναι καλά... Εγώ θα βγαίνω και θα δουλεύω το τι λες εσύ μου είναι παντελώς αδιάφορο)
Πετάω ενώ στρέφομαι και βαδίζω προς το μπαλκόνι αλλά με προλαβαίνει και με αρπάζει από το μπράτσο
(έλα εδώ... Όταν μιλάς μαζί μου δεν θα μου γυρνάς την πλάτη το κατάλαβες;)
(ότι γουστάρω θα κάνω)
Ξαφνικά με αρπάζει και με σπρώχνει πάνω στον τοίχο
(για ξανά πες το αυτό)
(άκουσες τι είπα... Άφησε με)
Φωνάζω ενώ προσπαθώ να ξεφύγω από το κράτημα του... Ξαφνικά με αρπάζει από τον λαιμό και με ατενίζει γεμάτος θυμό μέσα στα μάτια
(άκουσε με καλά μικρή... Κανείς και όταν λέω κανείς δεν παίζει μαζί μου... Πόσο μάλλον ένα μικρό ανόητο κοριτσάκι όπως εσύ)
(αφού είμαι ένα μικρό και ανόητο κοριτσάκι γιατί στον διάολο θέλεις το καζίνο μου;... Γιατί στο διάολο θέλεις να μένω μαζί σου... Γιατί θέλεις να κάνουμε έναν ψεύτικο γάμο... Γιατί πες μου γιατί)
Ξαφνικά φωνάζει και η γροθιά του προσγειώνεται δυνατά δίπλα από το κεφάλι μου... Τόσο που νομίζω πως έχει σπάσει τον τοίχο... Τον ατενίζω με φόβο πλέον ενώ εκείνος βράζει ακόμα από θυμό
(σταμάτα να με προκαλείς... Μην με αναγκάσεις να σου κάνω κακό)
Μουρμουρίζει και κάνει δύο βήματα πίσω ενώ συνεχίζει να με κοιτάζει μεσα στα μάτια... Είμαι εντελώς σοκαρισμένη... Δεν μπορώ να κουνηθώ... Νιώθω πως το σώμα μου έχει παραλύσει... Εκείνος βγαίνει γρήγορα από το δωμάτιο κι εγώ καταρρέω αργά αργά στο πάτωμα... Πρώτη φορά νιώθω τον και την αδρεναλίνη να κυλάνε τόσο γρήγορα στο αίμα μου... Τι διάολο έγινε μόλις τώρα;... Γιατί είναι έτσι μαζί μου;... Τι στο διάολο του έκανα;... Κλείνω τα μάτια και παίρνω μια βαθιά ανάσα... Πλέον έχουν αγριέψει πολύ τα πράγματα... Πρέπει να κάνω κάτι δραστικό... Απόψε κιόλας...