The contract

Προειδοποίηση

Την επόμενη ημέρα ξυπνάω πολύ ξεκούραστος... Έπειτα από τόσο καιρό... Πω το κρεβάτι είναι πολύ απαλό... Πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό δεν έχω όρεξη να σηκωθώ... Κοιτάζω δίπλα μου και την βλέπω να κοιμάται γαλήνια καθώς έχει αγκαλιά το μαξιλάρι της... Μου προκαλεί ένα αίσθημα ανασφάλειας και ασυναίσθητα απλώνω το χέρι και σπρώχνω μερικές τούφες που έχουν ξεφύγει πίσω από το αυτί της... Είναι πραγματικά όμορφη γυναίκα... Αν και θα ακουστεί κάπως κακό αυτό που θα πω τώρα αλλά την προτιμώ όταν κοιμάται... Είναι τόσο ήσυχη και τόσο γαλήνια ταυτόχρονα... Γαμώτο τι κάνεις τώρα Knights;... Ασχολείσαι μαζί της σαν να είσαι κανένας έφηβος... Ξεφυσάω και σηκώνομαι από το κρεβάτι... Βαδίζω προς το μπάνιο με αργά βήματα ενώ τρίβω τα μάτια μου... Μια ακόμα ημέρα ξεκινά...

Αφού έκανα το μπάνιο μου και έβαλα τα καλά μου ρούχα κατέβηκα στην κουζίνα... Η Elizabeth δεν σηκώθηκε ακόμα οπότε πρέπει να κινηθώ γρήγορα... Αμέσως πίνω τον καφέ μου και φεύγουμε με τον Nathan στο αμάξι ενώ δίνω εντολή στον Paul να προσέχει την Elizabeth... Δεν νομίζω πως θα αργήσουμε... Άλλωστε η συνάντηση θα εξελιχθεί ακριβώς όπως θέλω εγώ...

Μόλις μπαίνω στο γραφείο του τον βλέπω καθισμένο στην δερμάτινη καρέκλα του να καπνίζει το πούρο του ενώ μια νεαρή κοπέλα κάθεται πάνω στα πόδια του... Το θέαμα είναι αηδιαστικό... Πράγμα που μου θυμίζει... Κουνάω το κεφάλι και τον πλησιάζω
(καλημέρα)
(ω καλώς τον αγαπητό κύριο Knights... Παρακαλώ καθίστε)
Λέει με ειρωνικό τόνο ενώ μου δείχνει την καρέκλα απέναντι του στο γραφείο... Παραμένω ψύχραιμος και κάθομαι
(πρέπει να μιλήσουμε)
Αποκρίνομαι με αυστηρό τόνο και εκείνος χαμογελάει ενώ κάνει μια τζούρα από το πούρο του
(όπως θέλεις... Πήγαινε μωρό μου δεν θα σε χρειαστώ άλλο)
Λέει στην νεαρή και εκείνη με ένα τελευταίο χαμόγελο προς εκείνον βγαίνει από το γραφείο αφήνοντας μας μόνους
(λοιπόν σε ακούω... Α ξέχασα)
Κάνει μια παύση και τον παρατηρώ να βγάζει ένα πούρο από το συρτάρι του γραφείου του και να μου το προσφέρει
(ορίστε)
Γνέφω αρνητικά και εκείνος ανασηκώνει τους ώμους ενώ ξανά βάζει το πούρο στην θέση του... Τόσα χρόνια που δουλεύω ως εγκληματίας έχω μάθει πρώτα από όλα να μην δέχομαι τίποτα από τον εχθρό μου
(ακούω)
(εχθές έπιασα έναν δικό σου)
(ε και;)
Λέει αδιάφορα ενώ ακουμπάει ήρεμος το σώμα του πίσω στην πλάτη της καρέκλας
(τα ξέρω όλα Leonardo)
(με συγχωρείς αλλά δεν σε καταλαβαίνω)
Αυτό που το παίζει δήθεν ανήξερος με τρελαίνει και ειλικρινά με το ζόρι κρατιέμαι να μην του φυτέψω εδώ και τώρα μια σφαίρα στο γαμημένο κεφάλι του
(ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μου αρέσουν τα πισώπλατα παιχνίδια... Σου το είχα ξανά πει αλλά από ότι φαίνεται εσύ με αγνόησες)
Λέω με σοβαρό τόνο ενώ διώχνω αδιάφορα μια κλωστή από το παντελόνι μου... Ξαφνικά εκείνος γελάει δυνατά σαν να μην καταλαβαίνει τα λόγια μου... Δεν αντέχω άλλο... Τραβάω το όπλο από την θήκη και τον σημαδεύω στο κεφάλι κάνοντας τον να σοβαρευτεί αμέσως και να με κοιτάξει με σαστισμένο βλέμμα... Χμμ δεν το περίμενες ε;... παλιό καριόλι...
(τώρα που βλέπω πως καταλαβαινόμαστε συνεχίζω... Αν ξανά συμβεί κάτι παρόμοιο να ξέρεις πως θα σε λιώσω όπως ένα σκουλήκι)
(δεν κατάλαβα Knights... Με απειλής;)
(πάρτο όπως θέλεις δεν με νοιάζει... Εγώ απλώς σε προειδοποιώ... Ξέρεις πως δεν αστειεύομαι και ότι μπορώ να σε καταστρέψω... Οπότε σταμάτα να παίζεις τέτοια επικίνδυνα παιχνίδια μαζί μου)
Λέω με παγερό τόνο και γελάει
(νομίζω πως ξεχνάς την υπόθεση μας Knights η οποία κρατάει αιώνες τώρα... Άλλωστε γιαυτό κρατάς την μικρή στο σπίτι σου)
(η μικρή δεν ξέρει τίποτα και μην τολμήσεις να την πλησιάσεις)
Αποκρίνομαι με κατηγοριματικό τόνο και γελάει ξανά... Γαμώτο με εξοργίζει
(μάλλον η μικρή δεν θέλει να μείνει μακριά μου)
Λέει και κατζουφιάζω
(τι εννοείς;)
(βλέπεις τις προάλλες στον χορό που τίναξα το αμάξι σου την συνάντησα στις τουαλέτες και... Είχαμε μια μικρή κουβέντα μεταξύ μας)
Αμέσως νιώθω τον πανικό να με κατακλύζει... Γαμώτο
(δεν ελπίζω να της μίλησες)
(όχι βέβαια... Αυτό είναι δική σου δουλειά... Αλλά πραγματικά η μικρή δεν έχει ιδέα τι τρέχει εδώ έτσι;... Εκτός αν υποψιάζεται)
Που να πάρει η οργή γιαυτό όλη αυτή η ήρεμη συμπεριφορά... Έπρεπε να το φανταστώ
(μην την ξανά πλησιάσεις... Ούτε στο μισό μέτρο)
(ηρέμησε τίγρη... Δεν έχω τέτοιον σκοπό εκτός αν μου δώσεις εσύ το κίνητρο να το κάνω)
Λέει με ειρωνικό τόνο και αμέσως πετάγομαι από την θέση μου και τον αρπάζω από τον γιακά του πουκάμισου του ενώ τον σημαδεύω με το όπλο στο κεφάλι
(αν τολμήσεις και ακουμπήσεις έστω και μια τρίχα της να ξέρεις πως είσαι νεκρός)
Σφυρίζω μέσα από τα σφιγμένα δόντια μου και ένα στραβό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του ενώ με ατενίζει με αινιγματικό βλέμμα
(την γουστάρεις έτσι;)
Ορίστε;... Τα λόγια του με σαστίζουν και πολύ αργά τον αφήνω και ξανά κάθομαι στην θέση μου
(όχι... Φυσικά και όχι... Εκείνη δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο... Δεν θα μπορούσα ποτέ να της προσφέρω μια κόλαση για ζωή)
Όχι ότι δεν το κάνω ήδη αλλά τέλος πάντων
(φαίνεται πως οι γλυκοί μας πατεράδες τα κανόνισαν όλα)
(γαμώτο Leonardo σύνελθε και σταμάτα αυτή την τρέλα επιτέλους... Μιλάμε μια παλιά ιστορία που πλέον έχει τελειώσει)
(να σταματήσω;... Όχι όχι αυτό Knights... Με τίποτα)
Λέει με κατηγοριματικό τόνο και ξεφυσάω δυνατά
(σου δίνω τον λόγο μου πως θα κάψω τα στοιχεία και ότι δεν πρόκειται να αποκαλύψω τίποτα ποτέ στους μπάτσους αρκεί να σταματήσεις αυτήν την τρέλα)
Λέω όσο πιο ήπια μπορώ και ξαφνικά γελάει
(και εγώ τώρα πρέπει να σε πιστέψω)
Αποκρίνεται ειρωνικά και κουνάει το κεφάλι
(σου το είπα Knights... Θα το φτάσω μέχρι το τέρμα... Καιρός να το καταλάβεις και αντί να παρακαλάς καλύτερα να παλέψεις)
Ωραία λοιπόν... Αφού αυτό θέλει αυτό  θα γίνει... Σηκώνομαι από την θέση μου και βάζω το όπλο στην θήκη
(να θυμάσαι πως εσύ το ξεκίνησες)
Λέω με ήρεμο και παράλληλα παγερό τόνο... Ύστερα κάνω μεταβολή και βγαίνω από το γραφείο του... Αφού θέλει πόλεμο λοιπόν θα τον έχει... Μέχρι τελικής πτώσεως...

Elizabeth POV

Μόλις ξυπνάω τεντώνω το σώμα μου και ασυναίσθητα απλώνω το χέρι προς την μεριά του... Ξαφνιάζομαι καθώς αγγίζω τα κρύα σεντόνια και τα μάτια μου ανοίγουν... Πότε ξύπνησε;... Βασικά τι ώρα είναι;... Ανακάθομαι και κοιτάζω το ρολόι στο κομοδίνο μου... Δώδεκα το μεσημέρι... Σκατά κοιμήθηκα υπερβολικά πολύ... Ούτε στο καζίνο να πήγαινα... Αν και είμαι συνηθισμένη στα ξενύχτια πραγματικά το χθεσινό ήταν υπερβολικά κουραστικό και βαρετό... Χμμ αν και δεν θέλω να σηκωθώ πρέπει... Τεντώνομαι για τελευταία φορά και ύστερα σηκώνομαι για να πάω στο μπάνιο για το καθημερινό μου ντους...

Οι ώρες περνούν κι εγώ βρίσκομαι στην τεράστια βιβλιοθήκη του σπιτιού και διαβάζω ένα από τα πολλά βιβλία που έχει εδώ μέσα... Ειλικρινά νιώθω πως βρίσκομαι σε δημόσια βιβλιοθήκη... Τόσο μεγάλο και τόσα βιβλία... Αναρωτιέμαι άραγε τα έχει διαβάσει όλα αυτά;... Μπα ίσως τα περισσότερα... Ποιός ξέρει... Συνεχίζω να διαβάζω το βιβλίο που κρατάω στα χέρια μου ώσπου η πόρτα ανοίγει απότομα ξαφνιάζοντας με και ο Alex μπαίνει μέσα
(χτύπα πρώτα)
Λέω ενώ παίρνω μια βαθιά ανάσα για να κατευνάσω την καρδιά μου που είναι έτοιμη να βγει από το στήθος μου
(με συγχωρείς... Πρέπει να σου ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό)
Αυτό με κάνει να ανησυχήσω και όλη μου η προσοχή στρέφεται πλέον σε αυτόν
(τι τρέχει;)
Ρωτάω ενώ εκείνος έρχεται και γονατίζει μπροστά μου παίρνοντας τα χέρια μου στα δικά του... Ξεροκαταπίνω... Δέρμα πάνω στο δέρμα
(θα λείψω για μια βδομάδα... Πρέπει να φύγω στην Νέα Υόρκη)
(γιατί;)
Ρωτάω ενώ ένα κύμα ανησυχίας κατακλύζει το στήθος μου
(για δουλειές... Δεν θα λείψω για πολύ μην ανησυχείς στο κάτω κάτω ότι και να χρειαστείς ο Paul είναι εδώ)
Ξεφυσάω δυνατά ενώ κατεβάζω το κεφάλι... Δεν ξέρω γιατί αλλά ανησυχώ... Δεν θέλω να λείπει από το σπίτι... Έχω ένα άσχημο προαίσθημα για αυτό το ταξίδι
(δεν γίνεται να πάει κάποιος άλλος στην θέση σου;)
(δυστυχώς όχι... Πρόκειται για μια σημαντική δουλειά)
Λέει και τον παρατηρώ να παίρνει μια βαθιά ανάσα ενώ χαϊδεύει τρυφερά τα χέρια μου
(θέλω να είσαι δίπλα στον Paul... Να τον εμπιστεύεσαι... Οτιδήποτε και αν συμβεί εσύ να είσαι δίπλα του)
Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό μου φαίνεται σαν προειδοποίηση... Λες και ξέρει ότι κάτι θα σκύβει και τώρα προσπαθεί να το αποτρέψει
(Alex μήπως μου κρύβεις κάτι;)
Τον ρωτάω ευθέως και χαμογελάει στραβά
(όχι μικρή... Μην ανησυχείς... Θα φύγω πρωί πρωί να ξέρεις... Θα ταξιδέψω με το τζετ της εταιρίας ώστε να φτάσω νωρίτερα και να μην περιμένω στο αεροδρόμιο)
(εντάξει)
Λέω αλλά δεν θέλω να φύγει... Γαμώτο δεν ξέρω γιατί αλλά φοβάμαι... Δεν θέλω να πάει αυτό το ταξίδι... Κάτι με τρομάζει... Όμως δεν ξέρω τι.