The contract

Μόλις αρχίσαμε

Ξυπνάω αλαφιασμένη και τεντώνω το σώμα μου... Παρατηρώ πως έπειτα από τόσο καιρό βρέχει... Χμμ αυτός ο καιρός είναι πολύ χαλαρωτικός και ειλικρινά δεν θέλω να σηκωθώ... Στρέφομαι στο πλευρό μου ώστε να κοιτάξω τον όμορφο άντρα που κοιμάται γαλήνια δίπλα μου... Τα χείλη του είναι μισάνοιχτα και οι σκούρες μεγάλες βλεφαρίδες επισκιάζουν τα μάγουλα του... Απλώνω το χέρι και σπρώχνω προσεκτικά μια τούφα που πέφτει στο μέτωπο του... Όταν κοιμάται φαίνεται τόσο νέος... Καμία σχέση με τον Alex που ξέρω... Για να μην του ορμήξω σηκώνομαι μαζεύω το πεταμένο του πουκάμισο από το πάτωμα και το φοράω... Χμμ το άρωμα του είναι τόσο έντονο... Με ένα τελευταίο βλέμμα στον εκνευριστικά όμορφο μαφιόζο μου πηγαίνω στο μπάνιο... Βαδίζω προς τον νιπτήρα και ανοίγω την βρύση... Όσο πλένω τα χέρια μου παρατηρώ σημάδια να αχνοφαίνονται κάτω από το πουκάμισο... Τραβάω λίγο το ύφασμα και παρατηρώ μια δαγκωματιά στον ώμο μου και μια μικρή πιπιλιά στο στέρνο μου... Θεέ μου πότε τα έκανε;... Και εκείνη την στιγμή ανακαλώ το χθεσινό βράδυ μας... Χμμ είναι τόσο τέλειος... Θυμάμαι τα φιλιά... Τα χάδια του... Του άγγιγμα του... Την καυτή του ανάσα στον λαιμό μου... Απλώνω το χέρι και συνειδητά χαϊδεύω τα χείλη μου τα οποία είναι πρησμένα από εχθές το βράδυ... Χμμ αυτά τα απαλά αλλά παράλληλα παθιασμένα φιλιά του... Χαμογελάω και μαζεύω τα μαλλιά μου σε έναν πρόχειρο κότσο... Ύστερα σκύβω και πλένω το πρόσωπο μου... Ξαφνικά δύο δυνατά χέρια τυλίγονται σφιχτά γύρο από την μέση μου... Αμέσως ισιώνω το σώμα μου και τον βλέπω να στέκεται από πίσω μου και να με κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη με εκείνο το άγριο υπνοτιστικό του βλέμμα
(καλημέρα κύριε Knights)
Μουρμουρίζω κεφάτα ενώ του χαρίζω ένα στραβό χαμόγελο
(γιατί σηκώθηκες;)
Ρωτάει σιγανά ενώ σπρώχνει το ύφασμα από τον ώμο μου και φιλάει το σημάδι που μου άφησε εχθές... Όλο μου το σώμα ανατριχιάζει και η ανάσα μου γίνεται ποιο ρηχή... Στρέφομαι και κοιτάζω το σκανταλιάρικο βλέμμα του... Πραγματικά φαίνεται τόσο ανέμελος... Όπως ένας έφηβος... Σκύβω και αφήνω ένα απαλό φιλί στα σαρκώδη και ελαφρώς πρησμένα χείλη του
(μου άρεσε το χθεσινό)
Ψελλίζω ντροπαλά και χαμογελάει πονηρά ενώ σκύβει και τραβάει μαλακά το κάτω χείλος μου με τα δόντια του
(κι εμένα μωρό μου)
Αποκρίνεται και τα χείλη μας ενώνονται σε ένα αργό και μακρόσυρτο φιλί... Γεμάτο ένταση και πάθος... Τα χέρια μου ταξιδεύουν στην πλάτη του και διασχίζουν τις γραμμές και τα σημάδια του... Το φιλί μας διακόπτει το τηλέφωνο του... Αφήνω έναν αναστεναγμό αγανάκτησης ενώ εκείνος τραβιέται
(ένα λεπτό μωρό μου)
Μουρμουρίζει και μου δίνει ένα φιλί στην μύτη... Ύστερα βγάζει το τηλέφωνο από την τσέπη και το σηκώνει
(ναι... Ωραία... Εντάξει σε περιμένουμε)
Λέει και το κλείνει
(ποιός ήταν;)
(ο Joseph... Έρχεται από δω... Είπε πως πρέπει να μας μιλήσει)
Αποκρίνεται και τον παρατηρώ για μερικά λεπτά να χάνεται στις σκέψεις του ενώ χώνει το χέρι στα μαλλιά του... Καιρός να μάθουμε τι έγινε εχθές στην συνάντηση τους... Και ξαφνικά νιώθω πως προσγειώθηκα απότομα στον πλανήτη γη και στην πραγματικότητα μας... Ως τώρα είχα αποκλείσει τα πάντα... Όλα μας τα προβλήματα... Τον Leonardo... Την βεντέτα όλα... Όμως τώρα επιστρέφουμε στην πραγματικότητα
(τι σκέφτεσαι;)
Η βαριά φωνή του με βγάζει από τις σκέψεις μου και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(τίποτα το ιδιαίτερο)
Μουρμουρίζω ενώ τυλίγω τα χέρια μου γύρο από την μέση του και του χαρίζω ένα καθησυχαστικό χαμόγελο
(Elizabeth το καλύτερο σε μια σχέση... Είτε ερωτική, είτε φιλική, ακόμα και επαγγελματική... Πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια)
Λέει και ξεφυσάω δυνατά ενώ κατεβάζω το κεφάλι
(έχεις δίκιο... Απλώς όλα αυτά τα είχα ξεχάσει εχθές και τώρα... Τέλος πάντων)
Κάνω να φύγω αλλά ξαφνικά με τραβάει πάνω του και τυλίγει τα χέρια του γύρο μου κρατώντας με σφιχτά πάνω του... Αρχικά σαστίζω... Η αλήθεια είναι πως δεν μου είναι εύκολο να συνηθίσω αυτήν την πλευρά του εαυτού του... Αλλά τον προτιμώ έτσι...