The contract

Δείπνο

Μόλις φτάνω στην έπαυλη του ή οικονόμος μου ανοίγει την πόρτα χαρίζοντας μου ένα πλατύ χαμόγελο
(καλησπέρα... Εσείς θα πρέπει να είστε η κυρία Knights)
(μάλιστα)
(περάστε... Ο κύριος και η κυρία Salvatore σας περιμένουν)
Λέει και την ακολουθώ μέσα στο σπίτι ώσπου σταματάει σε ένα μεγάλο πολυτελές σαλόνι... Πριν τον Alex όλα αυτά μου φαίνονταν τόσο ξένα... Όμως τώρα... Όλα έχουν αλλάξει... Μετά από αυτόν τίποτα στην ζωή μου δεν είναι το ίδιο με πριν
(καλησπέρα)
Μία άγνωστη γυναικεία φωνή με κάνει να στρέψω το κεφάλι
(καλησπέρα)
Λέω καθώς παρατηρώ μια ψηλή μελαχρινή γυναίκα με γαλάζια μάτια να στέκεται λίγα βήματα μακριά μου και να με κοιτάζει υπεροπτικά
(εσείς θα πρέπει να είστε η κυρία Knights)
Λέει καθώς βαδίζει προς το μέρος μου
(και εσείς ή κυρία Salvatore)
(μάλιστα... Anastasia Salvatore)
Αποκρίνεται και απλώνει το χέρι της προς εμένα... Κουνάω το κεφάλι καταφατικά ενώ της δίνω το χέρι μου και ανταλλάσουμε χειραψία... Το βλέμμα της είναι τόσο ψυχρό... Τελείως άδειο από οποιοδήποτε συναίσθημα... Για κάποιον λόγο με τρομάζει αυτή η γυναίκα
(καλησπέρα)
Η φωνή του αρχικά με ξαφνιάζει... Στρέφουμε και οι δύο τα κεφάλια μας για να τον κοιτάξουμε ενώ αφήνουμε τα χέρια μας να πέσουν
(βλέπω γνώρισες την σύζυγο μου)
(φυσικά και γνωριστήκαμε με την κυρία Knights)
Ο τόνος της είναι κάπως ειρωνικός θα έλεγα... Περίεργο
(ας μιλάμε στον ενικό... Και λέγε με απλά Elizabeth)
(εντάξει... Elizabeth)
Παρακολουθώ το βλέμμα της και το μόνο που παρατηρώ είναι μίσος και ειρωνεία... Τι διάολο θέμα έχει μαζί μου;... Δεν την έχω ξανά δει ποτέ μου αυτήν την γυναίκα... Κι όμως με αντιμετωπίζει σαν εχθρό της
(το φαγητό θα είναι έτοιμο σε λίγα λεπτά οπότε ας καθίσουμε)
Πετάει ο Joseph διακόπτοντας την οπτική επαφή μας... Κάτι κρύβει το όλο θέμα... Κι εγώ θα το ανακαλύψω...

Εφόσον έχουμε φάει καθόμαστε στην μεγάλη τραπεζαρία και πίνουμε το κρασί μας... Συγκεκριμένα οι άλλοι πίνουν... Εγώ παραμένω στο νερό
(όπως σου εξήγησα Elizabeth ο σκοπός μου είναι να ανάκαμψη η εταιρία μου όπως και όλοι οι επιχειρηματίες φυσικά)
Εδώ και μισή ώρα συζητάμε μόνο για την δουλειά... Ειλικρινά ο Joseph είναι ένας πολύ έξυπνος και ταλαντούχος άνθρωπος... Πέτυχε πολλά μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα... Παρατηρώ από τον τρόπο που μιλάει πως είναι παθιασμένος με την δουλειά του... Καλό σημάδι αυτό νομίζω... Απο την άλλη η γυναίκα του με κοιτάζει με μισό μάτι... Λες και με εξετάζει για κάτι... Με εκνευρίζει η στάση της αλλά πρέπει να κρατήσω την ψυχραιμία μου... Αν ήταν ο Alex εδώ... Πφφ πόσα θα είχαν αλλάξει... Κάθε μέρα μου λείπει όλο και πιο πολύ... Κάθε μέρα οι ελπίδες μου χάνονται... Ίσως και να μην τα κατάφερε
(αλήθεια πως γνωριστήκατε με τον Alexander;)
Η φωνή της με βγάζει από τον ειρμό των σκέψεων μου... Κουνάω το κεφάλι και την κοιτάζω
(ορίστε;)
(λέω πως γνώρισες τον Alexander;)
Ωραία ερώτηση... Αλλά φυσικά δεν θα πω την αλήθεια... Τους χαρίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο και λέω μια ψεύτικη ιστορία... Κλασικά ότι ήμουν κάπου έξω σε μπαρ... Τα βλέμματα μας ενώθηκαν και μπλα μπλα μπλα... Και να σκεφτείς πως από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα τον μισούσα... Να πάρει γιατί να μην μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο;
(μμ πολύ ρομαντική ιστορία... Εμείς πάλι καμία σχέση)
Λέει ενώ απλώνει το χέρι της πάνω στο τραπέζι και αγγίζει το δικό του... Κατζουφιάζω
(δηλαδή;)
(εκείνη την ημέρα ήμουν έξω με παρέα... Κάποιος μεθυσμένος πήγε να με βιάσει και ο Joseph με έσωσε)
Λέει γλυκά ενώ ένα χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη τις... Ο Joseph από την άλλη φαίνεται ενοχλημένος ενώ κοιτάζει νευρικά στο πάτωμα... Πολύ παράξενο
(πέρασε η ώρα... Καλύτερα να πηγαίνω)
Αποκρίνομαι καθώς κοιτάζω το ρολόι μου... Ύστερα σηκώνομαι και με συνοδεύουν ως την έξοδο
(ελπίζω να πέρασες όμορφα απόψε)
Μου λέει ο Joseph και του χαρίζω ένα ευγενικό χαμόγελο
(ναι όλα ήταν θαυμάσια... Σας ευχαριστώ)
(τα λέμε αύριο)
Αποκρίνεται και γνέφω καταφατικά
(καληνύχτα και χάρηκα για την γνωριμία)
Λέω απευθυνόμενη στην Anastasia η οποία μου χαρίζει ένα ψεύτικο χαμόγελο
(επίσης καληνύχτα Elizabeth)
Και με αυτά τα λόγια κατευθύνομαι στο αυτοκίνητο όπου με περιμένει ο Paul... Ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και μπαίνω μέσα... Ύστερα τον παρακολουθώ να κάνει τον γύρο και έρχεται δίπλα μου στη θέση του οδηγού
(πως πήγε;)
Ρωτάει ενώ βάζουμε τις ζώνες μας
(μπορώ να πω καλά... Αλλά αυτή η γυναίκα του... Κάτι δεν μου κολλάει)
Λέω και στρέφει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(σου έκανε τίποτα;)
Ρωτάει και γνέφω αρνητικά
(όχι... Απλώς με κοιτούσε περίεργα... Εχθρικά θα έλεγα)
Αποκρίνομαι και εκείνος βάζει μπρος
(ίσως να σε ζηλεύει)
Μουρμουρίζει και γελάω
(μπα δεν το νομίζω)
Λέω και ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους... Ύστερα πατάει το γκάζι και φεύγουμε...

Joseph POV

Κλείνω εξοργισμένος την πόρτα και στρέφομαι για να την κοιτάξω
(μπορείς να μου εξηγήσεις τι ήταν αυτό;)
Λέω με όσο πιο ήρεμο τόνο μπορώ και ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους τις
(δεν σε καταλαβαίνω)
Γαμώτο... Χωρίς να το ελέγξω την αρπάζω από τον λαιμό και την κολλάω πάνω στον τοίχο
(καταλαβαίνεις πως όλο αυτό δεν είναι ένα απλό παιχνίδι... Ρισκάρουμε τις ζωές μας εδώ)
(ναι το καταλαβαίνω... Αλλά την συμπεριφορά σου τώρα δεν μπορώ να καταλάβω)
(γιατί της φέρθηκες έτσι;... Το ξέρεις ότι αν το θελήσει μπορεί να σε διαλύσει;)
(δεν με ενδιαφέρει καθόλου... Και πολύ κακός δέχτηκα να το κάνω όλο αυτό... Έπρεπε να παραμείνω στο Ρίο)
(ναι έπρεπε... Τώρα όμως δεν είσαι... Γιαυτό κόψε τις μαλακίες και φέρσου ανάλογα)
Ο τόνος μου είναι κοφτός... Απότομος... Αλλά εκείνη δεν φαίνεται να πτοείται... Αυτά τα γαλάζια μάτια με καρφώνουν με μίσος... Αλλά δεν με πειράζει... Τώρα είπε ναι και πρέπει να δεχτεί τους όρους αυτής της ιστορίας
(θέλεις να σε σκοτώσει;)
Ρωτάω χαμηλόφωνα ενώ τα χείλη μου πλησιάζουν τα δικά της... Παρακολουθώ τα μάτια τις να γουρλώνουν και τα χείλη τις να μισανοίγουν καθώς παίρνει μια βαθιά ανάσα
(ο όχι)
(οπότε φρόντισε να είσαι ένα καλό κοριτσάκι... Μην με αναγκάσεις να κάνω κάτι που δεν θέλω Ana)
Μουρμουρίζω ενώ σκύβω και αφήνω ένα απαλό φιλί στον λαιμό της
(δεν θέλεις να με φτάσεις στα όρια μου πίστεψε με)
Προσθέτω με τον ίδιο τόνο ενώ δαγκώνω το δέρμα της
(αυτό που κάνεις... Δεν είναι σωστό)
(δεν έχει σημασία... Μπορεί να κάναμε μια συμφωνία αλλά αυτό δεν σημαίνει  ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια σωματική επαφή)
Λέω και αμέσως την σηκώνω στην αγκαλιά μου
(θα το μετανιώσω αυτό)
(γιατί μωρό μου;)
Ρωτάω σιγανά πάνω στα χείλη τις και το βλέμμα της κολλάει στο δικό μου
(επειδή ξέρω πως θα μου αρέσει πολύ)
Χαμογελάω και ξανά κολλάω τα χείλη μου στα δικά τις... Ποιο επίμονα αυτήν την φορά ενώ βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρα.