The contract

Εκδίκηση

Alex POV

Επιτέλους ήρθε η μέρα μου... Σήμερα θα ξεκαθαρίσουν όλα μεταξύ εμένα και του Morgan... Όλα είναι έτοιμα και όπως ακριβώς τα κανονίσαμε με τον Joseph...

Κάθομαι έξω στο μπαλκόνι και παρατηρώ το ήσυχο τοπίο... Μου αρέσει να ακούω το απαλό αεράκι και τα κύματα της θάλασσας... Με ηρεμεί όλο αυτό... Ξαφνικά νιώθω δύο λεπτά χέρια να τυλίγονται γύρο από τους ώμους μου και τα απαλά τις χείλη αγγίζουν το μάγουλο μου
(τι κάνεις εδώ μόνος σου;)
(χαλαρώνω)
Λέω ενώ αρπάζω το χέρι της και την τραβάω να καθίσει πάνω μου... Αφήνει μια μικρή τσιρίδα έκπληξης καθώς προσγειώνεται στα πόδια μου και γελάω... Με ξανά φιλάει στο μάγουλο και μετά ακουμπάει το κεφάλι της στο στέρνο μου... Μένουμε έτσι για αρκετές ώρες ενώ εγώ παίζω με τα μαλλιά τις... Πραγματικά είναι τόσο λαμπερά και μαλακά... Όπως το μετάξι
(έχεις άγχος;)
Ρωτάει χαμηλόφωνα σπάζοντας την σιωπή ανάμεσα μας... Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σφίγγω το χέρι μου γύρο της
(όχι ιδιαίτερα... Εσύ;)
Αποκρίνομαι και ανασηκώνει το κεφάλι της για να με κοιτάξει
(αφού έχω εσένα δίπλα μου... Δεν φοβάμαι τίποτα)
Τα λόγια τις είναι πολύ εμψυχωτικά... Με κάνουν ποιο δυνατό... Σκύβω και φιλάω πολύ απαλά τα χείλη τις... Σαν να την ευχαριστώ για κάτι που ούτε εγώ ο ίδιος ξέρω...

Κατά τις τέσσερις ο Joseph βρίσκεται έξω από το σπίτι... Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο βάζει μπρος και φεύγουμε...
(θυμάσαι τι θα κάνεις έτσι;)
(φυσικά... Μην ανησυχείς Alex όλα είναι υπό έλεγχο)
Αυτήν την στιγμή είναι δύσκολο να ηρεμήσω... Έως ακατόρθωτο... Η Elizabeth από την άλλη φαίνεται πολύ ήσυχη... Δεν μιλάει ούτε μας δίνει σημασία... Αντιθέτως... Κοιτάζει έξω από το παράθυρο της δίχως να την ενδιαφέρει το τι λέμε... Φαίνεται πολύ χαμένη... Ίσως να έχει άγχος... Γαμώτο για κάποιον λόγο με αγχώνει... Γιατί με επηρεάζει τόσο πολύ αυτή η γυναίκα;...

Joseph POV

Στέκομαι δίπλα από το γραφείο μου και ατενίζω έξω από το παράθυρο την τεράστια πόλη... Ειλικρινά νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει από το άγχος... Όσο και αν δεν θέλω να το δείχνω δεν μπορώ... Δεν μου τυχαίνει κάθε μέρα αυτό... Και αν κάτι πάει στραβά;... Ω σταμάτα Joseph... Εφόσον ο Alex είναι εδώ... Τότε τίποτα δεν θα πάει στραβά... Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και στρέφομαι για να τον δω να μπαίνει μέσα με το συνηθισμένο του στυλ... Και μόνο που τον κοιτάς καταλαβαίνεις πως αυτός ο άντρας είναι επικίνδυνος
(καλησπέρα)
Λέει η γραμματέας ενώ κλείνει την πόρτα και εκείνος με πλησιάζει με αργά σταθερά βήματα... Διορθώνω λίγο το σακάκι μου και καθαρίζω τον λαιμό μου... Και τώρα ξεκινάει το παιχνίδι Morgan...
(καλώς ήρθες... Κάθισε)
(χμμ πολύ ευγένεια διακρίνω και δεν μου αρέσει)
Λέει με ειρωνικό ύφος και σφίγγω το σαγόνι μου για να μην τον βρίσω... Ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους ενώ κάθεται στην δερμάτινη καρέκλα απέναντι μου
(από ότι θυμάμαι μου έκανες μια πρόταση)
Λέω και γνέφει καταφατικά
(μάλιστα και σήμερα περιμένω την απάντηση που θέλω)
Αποκρίνεται με υπεροπτικό ύφος και ρουθουνίζω ειρωνικά
(φυσικά Morgan... Αλλά την απάντηση δεν θα σου την δώσω εγώ)
Λέω και κατζουφιάζει
(τι εννοείς;)
Ρωτάει μπερδεμένος και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ο Paul μπαίνει μέσα κρατώντας τον Nathan από την μπλούζα... Όλο του το πρόσωπο είναι γεμάτο μελανιές... Αμέσως ο Morgan σηκώνεται και εκείνη την στιγμή μπαίνει ο Alex κρατώντας ένα όπλο στο χέρι του... Τώρα αρχίζει το καλό...