The contract

Πρόταση Part 1

Την επόμενη ημέρα ξυπνάω με πονοκέφαλο... Χριστέ μου πόσο ήπιαμε;... Γαμώτο Evelyn... Μου αρέσει που είπα πως θα πιω μόνο ένα ποτήρι... Πφφ ανακάθομαι με περιττή δυσκολία και κατεβάζω το πόδια μου από το κρεβάτι... Άραγε τι ώρα ήρθαμε εχθές;... Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σηκώνομαι από το κρεβάτι... Στην αρχή δυσκολεύομαι να σταθώ στα πόδια μου αλλά σιγά σιγά ανακτώ τις δυνάμεις μου και βαδίζω αργά προς τον κάτω όροφο και συγκεκριμένα στην κουζίνα... Κάθομαι στον πάγκο του πρωινού δίπλα από τον Paul και χωρίς να το πολύ σκεφτώ παίρνω την κούπα με τον καφέ του και πίνω μια μεγάλη γουλιά
(μμ πόσο πικρός είναι)
Λέω ενώ κάνω μια γκριμάτσα με το πρόσωπο μου... Μπλιαχ πως μπορεί και το πίνει αυτό;
(να μην έπινες κυρία μου)
(σωστό και αυτό... Πφφ η Evelyn φταίει για όλα... Με παρασέρνει)
Λέω και γελάει
(καλά έκανες και ήπιες... Να ξεφύγεις και εσύ λίγο)
(ναι να ξεφύγω όχι να γίνει το κεφάλι μου κουδούνι)
Αποκρίνομαι ενώ πιάνω το μέτωπο μου... Πφφ είμαι και ζεστή... Τέλεια το τελευταίο που μου λείπει είναι να αρρωστήσω
(ναι η αλήθεια είναι πως όταν είσαι μεθυσμένη δεν ελέγχεις τις πράξεις σου)
Λέει ενώ πίνει μια γουλιά από τον καφέ του και κατζουφιάζω
(τι εννο;)
(καλημέρα παιδιά μου)
Με διακόπτει η κυρία Pierce και της χαρίζω ένα μεγάλο χαμόγελο
(καλημέρα κυρία Pierce)
(λοιπόν πείτε μου... Τι θέλετε να σας μαγειρέψω;)
(ότι θέλετε κυρία Pierce)
Απαντάω και εκείνη γνέφει χαμογελώντας ενώ βαδίζει προς τον νεροχύτη... Ύστερα στρέφω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω επίμονα
(πες μου τι εννοούσες;)
Ρωτάω και στρέφει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(δεν θυμάσαι;)
(όχι... Όχι δεν θυμάμαι τίποτα από όσα έκανα εχθές το βράδυ)
(ω Θεέ μου)
Λέει και ένα χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του... Ω έλα τώρα Paul...
(πες μου μην με κρατάς σε αγωνία)
(τίποτα το σημαντικό απλώς εχθές χαστούκισες έναν περαστικό)
Ορίστε;... Πότε έγινε αυτό;... Και εκείνη την στιγμή θυμάμαι... Εκείνον τον τύπο που με έσωσε και... Το βλέμμα του... Μου θύμισε τον Alex... Αλλά τελικά δεν είχε καμία σχέση μαζί του
(Χριστέ μου δεν πρόκειται να ξανά πιω... Και θα τα πούμε ένα χεράκι με την κυρία Evelyn)
Λέω και γελάει ενώ τυλίγει το χέρι του γύρο από τους ώμους μου...

Έπειτα από μερικές ώρες αφού πήρα και ένα παυσίπονο για τον πονοκέφαλο ξεκίνησα για το γραφείο... Σήμερα έχουμε πολύ δουλειά αλλά αμφιβάλω αν θα μπορέσω να κάτσω πάνω από δύο ώρες... Τέσπα τουλάχιστον θα προσπαθήσω...

Μόλις μπαίνω στο γραφείο μου βλέπω την γραμματέα να αφήνει μερικά χαρτιά πάνω στο γραφείο... Μόλις με βλέπει χαμογελάει και ισιώνει το σώμα της
(καλησπέρα κυρία Knights)
(καλησπέρα Amanda... Το έχουμε για σήμερα;)
(τα κλασικά κυρία... Επίσης κατά τις τρεις έχουμε και ένα συνέδριο για την εταιρία του κύριου Salvatore... Εκείνος το ζήτησε)
Μάλιστα... Πρέπει να αντέξω παραπάνω από δύο ώρες
(τίποτα άλλο;)
(όχι σας έφερα και τα χαρτιά μπορείτε να τα ελέγξετε)
(εντάξει Amanda σ'ευχαριστώ μπορείς να πηγαίνεις τώρα)
Λέω και γνέφει χαμογελώντας... Ύστερα βαδίζει προς την πόρτα αλλά ξαφνικά ακούγεται ένα δυνατό χτύπημα... Αμέσως σηκώνω το κεφάλι και βλέπω τον Leonardo να στέκεται στην είσοδο και να με κοιτάζει επίμονα μέσα στα μάτια
(εμείς οι δύο πρέπει να μιλήσουμε... Τώρα)
Λέει με επιτακτικό τόνο και η Amanda με ατενίζει με φόβο... Πφφ τι θέλει και αυτός τώρα;
(άφησε μας μόνους)
Λέω με ήρεμο τόνο και εκείνη απλά κουνάει το κεφάλι και φεύγει κλείνοντας την πόρτα πίσω της
(ωραία κύριε Morgan... Σας ακούω)
Συνεχίζω με τον ίδιο τόνο ενώ κάθομαι στην καρέκλα μου
(ξέρω τι έκανες στην αποθήκη μου κυρία Knights)
(ορίστε;)
(μην μου κάνεις την ανήξερη... Εσύ έβαλες τους δικούς σου να κάψουν την αποθήκη με το εμπόρευμα μου)
(μα εγώ... Περίμενε ποια αποθήκη... Ποιο εμπόρευμα;)
Ρωτάω τελείως μπερδεμένη και εκείνος χαμογελάει στραβά
(θέλεις να το παίξουμε έτσι;... Πολύ καλά λοιπόν... Θα τα πούμε σύντομα κυρία Knights)
Λέει με παγερό απειλητικό τόνο... Ύστερα κάνει μεταβολή και φεύγει από το γραφείο... Τι ήταν τώρα αυτό;... Τι εννοούσε αυτός;... Εμπόριο, αποθήκη... Τι διάολο;... Γαμώτο τι τρέχει εδώ;... Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και αμέσως σηκώνω το κεφάλι και βλέπω τον Paul
(είσαι καλά;... Μήπως σου έκανε τίποτα αυτός;)
(όχι... Όχι είμαι εντάξει)
Λέω και του χαρίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο... Η αλήθεια είναι πως έχω κατά μπερδευτεί... Μόλις επιστρέψουμε στο σπίτι πρέπει να συζητήσουμε με τον Paul...

Οι ώρες περνάνε γρήγορα και τελικά αποφάσισα να πάω και στο καζίνο... Ευτυχώς ο πονοκέφαλος υποχώρησε αλλά η κούραση σιγά σιγά με κατακλύζει... Αποφασίζω να βγω για λίγο έξω ώστε να πάρω λίγο καθαρό αέρα... Μμ η νύχτα απόψε είναι όμορφη... Πφφ ακόμα όλα είναι μπερδεμένα μέσα στο κεφάλι μου... Χωρίς να το σκεφτώ αρχίζω να περπατάω χωρίς κάποιον προορισμό... Έτσι απλά περπατάω... Κάποτε με βοηθούσε να χαλαρώνω... Κάποτε... Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάζω τριγύρω... Όλα είναι σκοτεινά... Όλα τα μαγαζιά κλειστά... Ε φυσικά τέτοια ώρα τι να λειτουργεί;... Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να τυλίγεται γύρο από την μέση μου ενώ ένα άλλο σκεπάζει το στόμα μου με ένα πανί... Η οσμή του με ζαλίζει... Νιώθω τα βλέφαρά μου βαριά... Προσπαθώ να κρατηθώ αλλά δεν μπορώ... Παραδίδομαι σε αυτήν την υπνοτιστική οσμή και μετά όλα χάνονται.