The contract

Πρέπει

Paul POV

Έπειτα από τέσσερις ημέρες μας ενημέρωσαν πως δεν βρήκαν κανένα σημάδι από τον Alexander... Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνουν... Σίγουρα ο Alex... Γαμώτο δεν μπορεί να τα κατάφερε... Όσο και αν θέλω να πιστεύω για το αντίθετο δεν γίνεται... Κόβω βόλτες μέσα στο σαλόνι ενώ περιμένω κάποιο νέο... Η Elizabeth όλη την ημέρα είναι κλεισμένη μέσα στο δωμάτιο της... Δεν μιλάει ούτε τρώει... Γαμώτο φοβάμαι πως θα αρρωστήσει έτσι όπως πάει... Δεν μπορώ αν την βλέπω έτσι... Θεέ μου λες και το ήξερε πως κάτι άσχημο θα συμβεί... Είχε δίκιο γιαυτό το ταξίδι... Ξεφυσάω δυνατά και ανεβαίνω στο δωμάτιο της... Χτυπάω αρχικά αλλά δεν παίρνω απάντηση... Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα όμως αυτή δεν είναι στο κρεβάτι... Η μπαλκονόπορτα όμως είναι ανοιχτή... Αμέσως προχωράω προς το μπαλκόνι και την βλέπω καθισμένη στον ξύλινο καναπέ να κοιτάζει φαινομενικά ήρεμη το τοπίο γύρο της... Παίρνω μια βαθιά ανάσα και κάθομαι δίπλα της
(όλα καλά;)
Την ρωτάω και απλά κουνάει το κεφάλι της χωρίς να πει κάτι... Φαίνεται χαμένη... Στρέφω το κεφάλι μου μπροστά και κοιτάζω το όμορφο τοπίο... Είναι ήσυχα εδώ έξω
(εδώ τσακωθήκαμε για πρώτη φορά)
Λέει ξαφνικά και παρατηρώ τα χείλη τις να στραβώσουν προς τα πάνω σε ένα γλυκό χαμόγελο
(δεν περίμενα να έρθει η μέρα που θα μετανιώνω για όλα όσα του είπα)
(Liz πραγματικά... Λυπάμαι)
Ψελλίζω και στρέφει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(δεν είναι νεκρός Paul)
Λέει με σιγουριά στον τόνο της φωνής της και ξεφυσάω
(πως το ξέρεις;)
(απλώς... Πφφ Δεν ξέρω)
Ούτε αυτή μπορεί να το εξηγήσει... Είναι παράλογο... Κλείνω τα μάτια και γέρνω πίσω το κεφάλι
(ο Alex έφυγε Liz... Και δεν θα ξανά γυρίσει)
Λέω και εκείνη την στιγμή νιώθω την θλίψη να τρυπά το στήθος μου... Γαμώτο θα μας το πληρώσει αυτός οποίος και αν το έκανε... Αν και υποψιάζομαι ήδη ποιός μπορεί να είναι... Πρέπει να συνεννοηθώ με τον Nathan
(εγώ φταίω... Έπρεπε να επιμείνω)
Λέει ξαφνικά βγάζοντας με από τις σκέψεις μου... Στρέφω το κεφάλι και την ξανά κοιτάζω
(όχι όχι Liz... Όχι μην σκέφτεσαι έτσι... Εσύ επέμεινες άσχετα αν εκείνος δεν σε άκουσε)
(έπρεπε να τον είχα κρατήσει... Έπρεπε να βρω κάποιον τρόπο... Έπρεπε γαμώτο)
Στα τελευταία λόγια η φωνή της σπάει και αρχίζει να κλαίει ενώ κρύβει το πρόσωπο στις παλάμες τις... Αμέσως τυλίγω τα χέρια μου γύρο της τραβώντας την στην αγκαλιά μου... Μικρή μου Elizabeth... Την αγαπάω αυτήν την γυναίκα... Μπορεί να δείχνει αντράκι εξωτερικά μα εσωτερικά είναι μια πολύ ευαίσθητη γυναίκα... Ως φίλος της πρέπει να είμαι κοντά της... Θα το παλέψουμε μαζί αυτό... Η αλήθεια είναι πως κι εγώ δυσκολεύομαι να το πιστέψω... Ο Alex έφυγε... Γαμώτο ακόμα θυμάμαι τα λόγια του... Λες και το ήξερε ο ίδιος πως κάτι δεν θα πήγαινε καλά... <αν μου συμβεί το οτιδήποτε θέλω να την προσέχεις σαν να είναι οικογένεια... Ξέρω ότι θα το κάνεις... Το ξέρω πως την αγαπάς σαν αδερφή σου... Γιαυτό σε εμπιστεύομαι Paul... Κράτησε την ασφαλή από οτιδήποτε και κυρίως από τον Morgan>... Εννοείτε πως θα το κάνω... Όχι μόνο επειδή αγαπάω την Liz αλλά και για τον Alex... Ίσως αυτό  να ήταν κάτι σαν τελευταία επιθυμία... Ξαφνικά ακούω την πόρτα να ανοίγει και αμέσως σηκώνομαι για να δω ποιός μπήκε στο δωμάτιο... Κοιτάζω και βλέπω την φίλη της την Evelyn
(καλησπέρα... Ενοχλώ;)
(όχι φυσικά και όχι)
Λέω ευγενικά και χαμογελάει θλιμμένα
(είναι εδώ η Liz;)
(ναι... Έλα)
Της κάνω νόημα με το χέρι να πλησιάσει και μόλις την βλέπει κάθεται δίπλα της και την αγκαλιάζει... Εννοείτε πως αποχωρώ... Σίγουρα θα θέλουν να πουν τα δικά τους... Κατεβαίνω στο σαλόνι και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει απότομα και ο Nathan μπαίνει φουριόζος μέσα
(που είναι αυτή;)
Πετάει εξοργισμένος και κατζουφιάζω
(ποια;)
(η κυρία Knights)
Ο τόνος του είναι ειρωνικός... Τι τρέχει εδώ;
(τι την θέλεις;)
(να την βρίσω... Αυτή φταίει για όλα όσα συνέβησαν στον Alexander... Απο τότε που εμφανίστηκε στην ζωή του μας έχει κάνει όλους άνω κάτω)
(σταμάτα τώρα... Λες μαλακίες και το ξέρεις... Ο Alex είχε πολλούς εχθρούς και το ξέρεις... Είτε ήταν αυτό το κορίτσι είτε όχι θα συνέβαινε αυτό η έστω κάτι παρόμοιο... Απλά εμείς έπρεπε να το αποτρέψουμε)
(ότι και να λες εγώ επιμένω πως αυτή φταίει και πρέπει να φύγει τώρα από το σπίτι)
Πετάει και κάνει να ανέβει τις σκάλες αλλά αμέσως τον αρπάζω από το μπράτσο και τον σταματάω
(μην τολμήσεις και την πειράξεις... Αλλιώς θα σε λιώσω)
(τι έγινε Paul;... Σου γυάλισε;)
Τα λόγια του με εξοργίζουν... Αμέσως χωρίς να το ελέγξω σηκώνω το χέρι και τον χτυπάω με την γροθιά μου στο πρόσωπο
(μην τολμήσεις να ξανά πεις κάτι τέτοιο για μένα... Ναι την αγαπάω αυτήν την κοπέλα αλλά μόνο σε φιλικό επίπεδο... Τίποτα παραπάνω... Επίσης ο Alexander μου είπε πως οτιδήποτε και αν συμβεί η Elizabeth θα μείνει εδώ... Ήταν κάτι σαν τελευταία επιθυμία κι εγώ θα το σεβαστώ... Αν εσύ δεν μπορείς να το κάνεις τότε φύγε)
Λέω και με κοιτάζει με βλέμμα που πετάει φωτιές... Είναι θυμωμένος... Δεν τον κατηγορώ... Προσπαθεί να ξεσπάσει για τον θάνατο του Alex και δεν βρίσκει άλλον τρόπο από τον θυμό
(δεν τελείωσε εδώ αυτό)
Και με αυτά τα λόγια φεύγει από το σπίτι... Δεν θα τον αφήσω να την πειράξει... Όσο ζω εγώ ή Elizabeth θα βρίσκεται υπό την προστασία μου... Λογικά σε λίγες ημέρες θα ανοίξουν την διαθήκη που άφησε ο Alex... Θεέ μου τι θα ζήσουμε πάλι...