Kathryn's POV
Hindi maari. Hindi pwede. Akala ko ba wala na sila sa bansa? Akala ko nagpakasal nya sya? Bakit sya narito? Bakit?
"Kath... I missed you." seyosong sabi nito habang papalapit sakin.
"Wag mo kong lalapitan." walang emosyong sabi ko sa kanya.
"Hindi mo ba ako namiss Kathryn?" tanong nya.
Namiss? Pwe!
"Hindi." matipid kong sabi.
Teka nga bakit ko ba to kinakausap? Sayang lang oras ko dito.
"Kath---Aaaaa!!" nagulat ako ng may sumigaw. Si Brittanie pala. Nakalabas na sila ng restroom.
"Kath... Anong ginagawa nyan dito?" tanong naman ni Clairee.
"Girls anong nangyayari dito? Narinig naming sumigaw si Brittanie kaya napalabas kami ng restroom bigla." nag-aalalang tanong ni Quen.
"Alis na tayo dito guys." seryosong kong sabi at lumakad ng mabilis palayo sa kanya.
"Kath..." narinig ko pang sigaw nya. Tinakpan ko ang mga tenga ko. Ayoko na! Ayoko na!
Pagkadating ko sa pwesto namin ay kinuha ko na yung gamit ko at mabilis na tumakbo paalis. Naramdaman ko nalang na tumulo ang mga luha ko.
Sa tuwing nakikita ko sya bumabalik ang sakit. Ang sakit na iniwan nya sakin. It was 2 years ago. Its was our 2nd anniversary. Ang akala ko sobrang saya ko nung araw na iyun. Balak ko pa sana syang isurprise sa bahay nila. Pero pagdating ko sa kwarto nya may kasama syang ibang babae. And they were kissing! Since that day wala na kaming connections. Nabalitaan ko nalang na kinasal na sya dun sa babae at umalis na ng Pinas. I am isolated. I felt like everything was unreal. Sobrang nasaktan ako dati noon. Kaya lahat ng tungkol sa kanya kinalimutan ko. I even commited suicide. Ganun ko sya kamahal pero iyon lang ang ginanti nya sakin. Tapos ngayon babalik sya sakin! Tapos ano! Sasabihin nyang mahal na pa ako? Mukha na! Curse him! Hindi ako magbubulagbulagan sa mga kasinungalingan nya.
"Kaath!" sinunsan pala ako ni Daniel.
"Kaath! Hintay!" sigaw nya pero takbo lang ako ng takbo.
Nung maunahan nya ako ay hinarangan nya ako.
Yumuko ako. Ayoko makita nya akong umiiyak.
Naramdaman kong bigla nya akong niyakap.
Pilit kong kumawala sa mga yakap nya pero sadyang mas malakas sya sakin. Gusto kong mapag-isa. Gusto kong tumakas sa mundong ito!
"Kath. I know it hurts." bulong nya sakin habang hinahaplos ang buhok ko.
Hindi ako nagsalita pero patuloy parin ako sa pagiyak.
"I will erase all the pain that he did." patuloy nya.
"Trust me." tapos naramdaman ko nalang na binuhat nya ako.
Blurred na ang lahat dahil sa kakaiyak ko kaya hindi ko maaninag mukha nya.
"Salamat Daniel." mangiyak-ngiyak na sabi ko.
==
Minulat ko ang mga mata ko dahil sa sinag ng araw. Umaga na pala.
Tiningnan ko yung damit ko, yun parin ang suot ko mula kahapon.
Naalala ko na naman sya.
Naramdaman kong pumatak ang isang luha.
How could he? Ganon ba kadali ang lahat sa kanya?
And because of what had happen I realized something.
He's not worth it to cry on. Kaya napagdesisyunan ko na bigyan ng chance si Daniel. Wala namang mawawala diba?
Nagpunta na ako sa banyo para maligo. Pagkatapos kong magbihis ay bumaba na agad ako. Nadatnan ko naman sila Daniel sa dining na kumakain.
"Goodmorning Kath! Kamusta ka na?" masayang bati sakin ni Brittanie.
Hanga ako sa babaeng 'to, ang saya-saya nya palagi.
Ako rin naman ah masaya palagi. Pero para kasing may kulang.
"Okay lang ako. Goodmorning din." nakangiti kong sagot sa kanya.
Thank God at walang pasok ngayon dahil weekend. Haaaay.
"Kath..." tiningnan ko si Andria dahil alam ko na kung ano ang sasabihin nya.
Natahimik naman sya nung tiningnan ko. Alam na agad nya na ayoko munang pag-usapan yun.
Umupo na ako sa tabi ni Daniel at nagsimulang kumain.
"Daniel samahan mo ako ngayon. Pleeaaase?" sabi ko kay Daniel sa kalagitnaan ng pagkain namin. Hinili ko ng kauti yung sleeve ng damit nya.
"Ahem!" bigla namang nasamid si Clairee.
Tiningnan ko sya at nagtinginan yung tatlong babae. What's with them?
"Oh my God Andria! Pakisampal nga ako." sabi nito kaya sinampal naman sya ni Andria.
"Ouch! Ang sakit ha!" sabi nito habang hawak-hawak yung right cheek nya. Ayan kasi.
"Hahahaha!" napatawa naman ako bigla.
"Ghad! Andria, am I dreaming?!" nanlalaki-matang sabi ni Brittanie.
"Ano bang nangyayari sa inyo? Nagpasama lang ako kay Daniel naging ganyan na kayo." nagtatakang sabi ko sa kanya.
"Yun na nga. It's rare for you to act like that. Ang huling naging ganyan ka eh nung...." napatigil si Clairee. Dahil alam ko na ang susunod na dapat nyang sasabihin ay tinawanan ko na lang sila.
Tama nga siya. Matagal na nung nging ganito ako nagbago lang bigla nung dahil sa nangyari samin ni Sam.
"Ayaw nyo ba? Gusto nyo bang bumalik ako sa pagiging....." di ko tinuloy sinabi ko dahil nanlaki bigla mata nila.
"No way! Kath wag! Just stay like that." sabi ni Andria.
"Ayaw nyo pala eh." liningon ko si Daniel. "Daniel samahan mo ako ah?" nakangiting sabi ko dito.
"Sige ba Kath. Basta ikaw." sabi nito tapos nag-wink. Aba!
"Ayieeee. Jusko. Ke aga-aga." sabi ni Brittanie. Haaaay. Masanay na sana sila dahil simula ngayong araw bagong Kathryn na ang makakasama nila. At si Daniel, tingnan na lang natin kung ano ang mangyayari. *smiles*
===
HEYA GUYS! Lagpas 1 month na nung last update. Ang I'm very very sorry about that. Aaminin ko tinamad ako mag-update :3 Peace tayo. ^^v So what'cha think about this chapter?
So nire-read ko yung mga ibang chapters and may mga typo pala. Im sorry. Ieedit ko nalang pag natapos ko na itong libro :)
-Maria
BINABASA MO ANG
Mr. Casanova Kidnapped Me-KathNiel
Fanfiction"Hindi na ako magpapakidnap sa iba dahil sa una pa lang kinidnap mo na ang puso ko..."
