4⏩

5.2K 540 40
                                    

( Zawgyi )

မနက္က အဲ့ေလာက္သိပ္မနာတဲ့ အနာေတြက
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္က်မွ ပိုပိုနာလာသလိုပင္....
အိမ္သာကိုလည္း တစ္ေယာက္တည္း
မနည္း သြားလိုက္ရသည္....

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အခန္းထဲကထြက္လာၿပီး
လမ္းေလွ်ာက္တာလည္း....
ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့...
ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က
လာတြဲေပးစဥ္....

" ေဟ်ာင့္..... မင္း ကိုယ္ေတြပူေနတာလား...."

" မပူပါဘူးကြာ..... မဟုတ္ပါဘူး....."

Jongdae ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းကို
ျငင္းလိုက္ေပမယ့္

" ဘာလို႔ မဟုတ္ရမွာလဲ....
ဒီေလာက္ ကိုယ္ေတြ ပူေနတာ....."

ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့လည္ပင္းကို
သူ႔လက္နဲ႔စမ္းလိုက္ကာ.....
ကြ်န္ေတာ္ ဖ်ားေနေၾကာင္းကို
ခ်က္ခ်င္းကို ထပ္ၿပီး ေထာက္ခံလာတဲ့ Xiumin....

" မင္းအနာေတြ ရင္းေနၿပီထင္တယ္....."

" ေအး.... ဟုတ္မယ္ ထင္တယ္....အိမ္ေရာက္ရင္
ေဆးေသာက္ၿပီး နားလိုက္ရင္ေကာင္းသြားမွာပါ....."

" ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.... ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က
အိမ္မွာကိစၥေလးေတြ႐ွိလို႔.....
ငါကလည္း ရြာကအဖြား
လာလည္မယ္ေျပာလို႔.... အေမက
အိမ္ကိုေစာေစာျပန္လာဖို္႔ေျပာထားလို႔.... "

ဆိုၿပီး သူလိုက္မပို႔ႏိုင္ေၾကာင္းကို
႐ွင္းျပလာတဲ့....Jongdae....
ေနာက္ၿပီး Xiumin မွလည္း....

" ငါလည္း ဒီေန႔သြားစရာ႐ွိလို႔...
ငါ့အစ္ကိုက ဒီေန႔ US ကို ျပန္မွာေလ....
အဲ့ဒါ လိုက္ပို႔ရမွာမို႔...
ငါတို႔ဒီေန႔ေတာ့ လိုက္ပို႔လို႔ မရေတာ့ဘူး...."

" ရပါတယ္ကြာ.... သြားစရာ ႐ွိတာေတြသာ
သြားၾကပါ..... ငါတစ္ေယာက္တည္း ျပန္လို႔
အဆင္ေျပပါတယ္.... စိတ္မပူနဲ႔..... သြားၾက...."

ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကို စိတ္မပူဖို႔ ေျပာအၿပီး....
Jongdaeက တစ္ခုခု ေျပာစရာ႐ွိတဲ့
ပံုစံမ်ိဳးလုပ္ေန၍..... ကြၽန္ေတာ္က

" ဘာတုန္း..... အဲ့႐ုပ္က....
ဘာမဟုတ္တာ လုပ္ထားျပန္ၿပီလဲ...."

ေမးေနတုန္း႐ွိေသးတယ္.... ၾကားဖူးတဲ့
အသံတစ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္....

Love is you 💛 🍀 Complete 🍀Where stories live. Discover now