Love is you 💛 🍀 Complete 🍀

27 ⏩

( Zawgyi )

" ကဲ...ကေလး...
အဲ့ဒါဆို ကိုယ္သြားမယ္....
ညေန ကိုယ္လာႀကိဳမယ္....
ဘယ္သြားခ်င္လဲ....ဘာစားခ်င္လဲ
စဥ္းစားထား.... ေနမေကာင္းဘူးဆိုရင္
ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္....
ကိုယ္ခ်က္ခ်င္းလာႀကိဳမယ္....
ကိုယ္ မႀကိဳႏုိင္ရင္လည္း
လူလႊတ္ေပးမယ္.... ဟုတ္ၿပီလား...

ေၾသာ္...ေနာက္ၿပီးေတာ့
ကေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေမးရင္လည္း
ကေလး အမွန္အတိုင္းေျပာခ်င္ရင္ေျပာႏိုင္တယ္....
မေျပာခ်င္ေသးဘူး...ရွက္ေသးတယ္...
အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး ထင္ရင္လည္း
မေျပာနဲ႕....ေနာ္....

ကိုယ့္အတြက္က ကေလးကသာ
အေရးႀကီးဆံုး.....တစ္ျခား ဘာေတြမွ
ေလွ်ာက္စဥ္းစားမေနနဲ႕....ဟုတ္ျပီလား...
ကဲ သြားေတာ့...."

ဟု ကၽြန္ေတာ့ေမးစိအား သူ႔လက္ညွိဳးႏွင့္
ပင့္ကာ ကၽြန္ေတာ့မ်က္ဝန္းထဲအား
စိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာေနၿပီး
စကားဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ပါးအား
လွမ္းနမ္းလိုက္သည္ေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ့ပါးႏွစ္ဖက္က
ေျပးၾကည့္စရာမလိုေအာင္ ပူထူေနေလၿပီ....

ဒီေန႔မနက္ ေက်ာင္းတက္ခ်င္သည္ဟု
ပူဆာထားတာေၾကာင့္ သူကိုယ္တုိင္
ကားေမာင္းကာ ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးျခင္းျဖစ္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ကားေပၚကေန မဆင္းခင္
သူမွာစရာရွိတာေတြကို မွာေနျခင္းျဖစ္သည္....

ကၽြန္ေတာ္ေတြးၿပီး စိတ္ပူေနမည့္ အရာမ်ားအား
သူကုိယ္တိုင္ေျပာျပေပးၿပီး ဘာမွမေတြးေစရန္
ႀကိဳကာေပးသြားသည့္သူ႔အား
တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္အားကိုးရသလို ခံစားရသည္....

ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သြားသည့္ပံုကိုျမင္ေတာ့
သူ႔အသံၾသၾသႀကီးျဖင့္ သေဘာတက်
ခပ္ဟဟ ရယ္လိုက္ကာ....

" Hyun ငယ္.... ကိုယ့္ကို ရွက္ေနတုန္းလား...."

ဟုေမးလာတာေၾကာင့္ ေခါင္းကို
ခပ္သြက္သြက္ ညိတ္ျပလိုက္မိသည္....

" ဘာရွက္စရာရွိလို႔တုန္း ကေလးရာ...."

" မသိဘူး... ဟိုေန႔က
ကၽြန္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ေနတုန္း
လူႀကီးေရာက္လာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္အားကိုးစရာရၿပီ....
ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ၿပီဟု ေတြးမိၿပီး
ေပ်ာ္သြားတာရယ္....