"Baby, all I want is you"

Rozdział XI

Zeszliśmy na dół,gdzie wszystko zostało  tak jak to zostawiłam. Musiałam przeprosić wujka za ten wybuch...Nie należało mu się po tym ile dobrego dla mnie zrobił. Neymar usiadł na fotelu a ja na paluszkach zbliżyłam się do wujka zasłaniając mi oczy.

 -ach to więc przyszła pani wybuchowa?-zaśmiał się zdejmując moje dłonie ze swojej twarzy. Wiedzial co się święci.

 -przepraszam wujaszku-dodałam siadając koło niego i podciągając kolana pod brodę-to czasami za dużo na jeden moment-dodałam patrząc to na wujka to na bruneta. Oboje wpatrywali sie we mnie i oczekiwali dalszego monologu

 - to sie już więcej nie powtórzy obiecuje-przytuliłam sie bardziej do wujka i uśmiechnęłam się do bruneta co szybko okiełznałam bo zaczynałam wariować w jego towarzystwie. Na prawdę. Wujek pogłaskał mnie po głowie i szybko zerkając na chłopaka odsunął się lekko by na mnie spojrzeć

-ja tylko chce mieć pewność...chce twojego wielkiego sukcesu ale nie chce by to wszystko tak sie w tobie kumulowało-zmartwił się co szybko dostrzegłam i złapałam jego rękę

 -nic nie nie martw już podjęłam decyzję o której pogadamy jutro-mrugnęłam okiem patrząc na piłkarza który wpatrywał się w naszą ukrytą rozmowę i był zielony w tym co przekazywałam wujkowi. Tak właśnie miało być.

 -nie umknęło mi również jedna rzecz ale policzymy się potem Enrique-zaśmiałam się wstając z kanapy i kiwając głową do piłkarza

 -jeśli chodzi o...-szybko zrozumiał i próbował to wyjaśnić ale ja szybko go uciszyłam

 -nie próbuj-zmrużyłam oczy-to nie tak że nie chce o tym gadać ale na prawdę musimy być na to odpowiedni moment-dodałam ucinając jego próby

-dobrze dobrze-westchnął i odłożył gazetę powoli idąc do siebie. Zerknął na chłopaka i jakimś magicznym spojrzeniem przekazał mu coś czego ja nie rozumiałam. Te ich "tajemnicze" znaki...

 -chyba będę sie zbierać-dodał nagle wstając i zbierając sie do wyjścia.

Oj tak to jego najwyższa pora.

Odprowadziłam go do drzwi i już miałam go żegnać gdy ten nagle przysunął się do mnie złapał mnie w tali stykając sie niemal nosami.

 -to był wyjątkowy wieczór-dodał z lekkim uśmiechem oblizując usta-musimy to kiedyś powtórzyć....-dodał i urwał nagle przysuwając się do mnie i składając na moim policzku ciepłu pocałunek a ja poczułam na swoim ciele zapach bryzy morskiej i trawy cytrynowej

 -Neymar..-dodałam szybko na niego patrząc wciąż tkwiąc w uścisku. Nie wiedziałam co mam czuć,uczucia ogarnęły mną całą i pragnęłam dosięgnąć go ustami choć na chwile by je poczuć...

 -dobranoc księżniczko-cmoknął mnie  w czoło szybko wychodząc i nie dając mi nic powiedzieć przecież on o niczym nie wie...

 Wybiegłam z domu zanim wsiadł do auta

-chyba tak nie odjedziesz prawda?-spytałam nadal oszołomiona po tym co zrobił

 -chyba muszę bo zrobiłbym coś czego potem bym żałował-głos miał inny i jakby wycofany

-ale czemu tego nie zrobiłeś bałeś się?-spytałam-wujek ci nie kazał czy co?!-wybuchłam-wyjaśnij co czujesz co sie dzieje

 -Sofii musisz zrozumieć ,że gdybym chciał byś miała wiedzieć o wszystkim to bym ci o tym powiedział ,póki co musimy ustalić naszą relację a po dzisiejszym wieczorze chyba wiemy na czym stoimy...-dodał nie patrząc na mnie. Zaczynało mnie to irytować

 -tak chyba wiem na czym-dodałam zakładając ręce na piersi-teraz pojedziesz do jakieś lepszej laski i będziemy idealnymi przyjaciółmi? oczywiście!-krzyknęłam

 -czemu miałbym jechać do innej,bredzisz idź do domu-dodał chcąc zamknąć drzwi,które przytrzymałam i w porę złapałam.

 -nie brędzę ale najpierw robisz jedno potem robisz drugie...to nie może tak być-mruknęłam-tego sie właśnie obawiałam,że będziesz się mną bawił,że...

Zanim zdołałam cokolwiek powiedzieć wyszedł z samochodu i wpił się w moje usta tak namiętnie jak żaden tego nie robił. Nie czekając na oklaski ,odwzajemniłam pocałunek i przyciągnęłam go bardziej na siebie z uśmiechem oddając każdy,pragnęłam tego jak niczego na świecie. Po chwili namiętnych pocałunków,odsunął się i pogłaskał mnie po policzku

 -powinienem już jechać zanim twój wujek mnie zabije-dodał opuszczając powoli moją rękę i na ostatni moment spojrzał na mnie tak jak nigdy wcześniej. Neymar którego nie znałam otworzył przede mną swoje serce i nie chciałam niczego innego jak poznać całe jego wnętrze.

Wróciłam do domu śmiejąc sie jak głupia,wujek zerknął na mnie kątem oka i odłożył gazetę. Podszedł do mnie nic nie mówiąc. Spojrzałam na niego i poznałam ten wyraz,który mówił"wiem wszystko" na co oddałam mu uśmiech w odpowiedzi"i tak nic ci nie powiem"

 -dobrze nie mów-zaśmiał się kiwając głową-ale nie próbuj uciekać z domu-pogroził mi palcem-nie śpieszcie się-dodał czując w jego głowie kpinę 

 -dobrze wujaszku-dodałam ze sztucznym uśmiechem-czy kiedykolwiek chciałam to zrobić?-spytałam unosząc brwi

 -może wtedy gdy miałaś 15 lat i ....-nie dałam mu skończyć lecz szybko ucięłam jego opowiastkę,jak zawsze wiedział co powiedzieć i jak powiedzieć by dać mi coś do zrozumienia

 -kocham cię wujku za to-stanęłam obok niego i cmoknęłam go w policzek-ja i Neymar na razie nie jesteśmy razem i wątpię by zechciał...po tym...

-on nie wie o Kylianie prawda? - zmrużył oczy czule marszcząc brwi

-to nie czas i miejsce na takie rzeczy - westchnelam - nie zapominajmy ze on także nie jest jedynym który coś ma za uszami - prześwidrowałam go wzorkiem śmiejąc się pod nosem

-bardzo mi ci tu brakowało-wystawił ramiona i mocno przytulił-ale my mężczyźni musimy mieć swoje tajemnice-mrugnal okiem zachęcajco by wyciągnąć pięść i tak solidnie przyłożyć

-nie odpuszczę Enrique - zmrużyłam oczy idąc na górę. Odblokowałam telefon i ujrzałam na niej wiadomość od :N❤️

Ja go tak nie nazwałam... Czyli...niech go szlag. A wiadomość brzmiała tak :Dziękuję za oddanie mi tego czego oczekiwałem. Widzimy się jutro śliczna.

Pewnie pojawie się I skopie ci ten ładny tylek Da Silva. Czas zacząc małe co nie co z pewnym siebie Brazylijczykiem.